ψηφίζεις σε ένα παγκόσμιο δημοψήφισμα υπέρ της καταστροφής του περιβάλλοντος, υπέρ του να μεγαλώσουν τα εγγόνια σου δουλεύοντας απ' τα 6, υπέρ του να πεθαίνουν από καρκίνο οι άνθρωποι, υπέρ της οικονομικής δουλοποίησης της χώρας σου...
Βλέποντας αυτή τη πραγματικότητα δημιουργήσαμε πριν περίπου ένα χρόνο τη Σ.πα.με. Η Σ.πα.με είναι κατά κάποιο τρόπο ένα κατάστημα στο οποίο οι καταναλωτές ξέρουν πως αγοράζοντας κάτι “ρίχνουν” στο παραπάνω δημοψήφισμα αρνητική ψήφο.
Βασικές αρχές λειτουργίας του εγχειρήματος μας είναι η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η διαφάνεια και ο εθελοντισμός. Όλες οι αποφάσεις παίρνονται απ' την συνέλευση, οι εργασίες μοιράζονται κατά το δυνατό, τα οικονομικά είναι παντελώς διάφανα όχι μόνο για τα μέλη αλλά και για τους πελάτες.
Αυτό που θέλαμε κατά κάποιο τρόπο να αποδείξουμε είναι ότι μπορούν να λειτουργήσουν σ'αυτόν τον τόπο συλλογικές προσπάθειες – και κυρίως στον πονεμένο τομέα της παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων. Βασικός στόχος μας ήταν και είναι να εμπνεύσουμε παραγωγούς να κάνουν κ' αυτοί το ίδιο. Να δημιουργήσουν δηλαδή συλλογικές δομές ώστε καταφέρουν να ελέγχουν όλα τα στάδια της παραγωγής, της μεταποίησης και της διάθεσης των προϊόντων τους.
Για να πετύχουμε τη λειτουργία αυτής της δομής παραμερίσαμε πλήρως το δικό μας οικονομικό συμφέρον. Κοιτάξαμε μόνο το συμφέρον του παραγωγού και του καταναλωτή. Το “κέρδος” από το ποσό της προσαύξησης στα προϊόντα καλύπτει μόνο τα λειτουργικά έξοδα του χώρου. Όλες οι εργασίες μελών της σπάμε έχουν εθελοντικό χαρακτήρα. Αυτό το κάνουμε όχι γιατί προτείνουμε την απλήρωτη εργασία αλλά γιατί κάθε καινούρια ιδέα για να ριζώσει στην πράξη απαιτεί θυσίες – δεν γίνεται μόνο με θεωρίες. Δική μας θυσία λοιπόν είναι ο χρόνος – το μέρος απ' τις ζωές μας που προσφέρουμε.
Με μεγάλη μας χαρά είδαμε τον κόσμο να αγκαλιάζει την προσπάθεια μας και να τη στηρίζει. Μετατρέπουν την απρόσωπη διαδικασία “πάμε για ψώνια” σε μια διαδικασία σχέσης με τον παραγωγό, ανταλλαγής ιδεών και γνώσεων . Οι παραγγελίες από τους παραγωγούς ολοένα πυκνώνουν και μεγαλώνουν σε ποσότητες. Φαντάζεται λοιπόν κανείς ότι αν υπήρχαν 3- 4 ακόμα “Σ.πα.με” σ' όλη την Ελλάδα θα ήταν αρκετές για να απορροφούν ολόκληρες τις παραγωγές κάποιων συνεταιρισμών και μεμονωμένων παραγωγών, να τους βγάλουν από το άγχος του πώς θα διαθέσουν την παραγωγή τους και να τους γλιτώσουν από τα “νύχια” των μεσαζόντων.
Κώστας Μ.
