Βιώνουμε την τελευταία μέρα της φετινής χρονιάς, μια μέρα απολογισμών και σκέψεων για τους περισσότερους από εμάς.
Το 2011 σε μερικές ώρες θα είναι παρελθόν με ό,τι μας έφερε, και ένα φρέσκο 2012 θα έρθει στη ζωή.
Είναι όμως έτσι; Δεν νομίζω. Τίποτα παλιό δεν φεύγει, τίποτα καινούργιο δεν έρχεται. Η Πρωτοχρονιά, μια γιορτή που υμνεί τη γέννηση του καινούργιου έτους, είναι απλά μια ανθρώπινη εφεύρεση, ένας τρόπος να τονώσουμε την ανασφάλεια που έχουμε για το καινούργιο που έρχεται.
Τον χρόνο στην καθημερινότητα μας τον αντιλαμβανόμαστε γραμμικό, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, ο οποίος κινείται προς μια συγκεκριμένη φορά. Εμπρός. Αν βγάζαμε έξω τις διάφορες γιορτές, αυτό που θα συνειδητοποιούσαμε θα ήταν απλά οι εναλλαγές των τεσσάρων εποχών, η ελάττωση της ημέρας το φθινόπωρο και η σταδιακή αύξηση της από το χειμώνα και μετά.
Το πρώτο ημερολόγιο, φτιαγμένο από τους Ρωμαίους, ήταν σύμφωνο με τις φάσεις της σελήνης. Πρώτη μέρα του χρόνου ήταν η 1η Μαρτίου. Παράξενο ε; Το ημερολόγιο αυτό όμως είχε ατέλειες, που δημιουργούσαν προβλήματα στην οικονομία του κράτους. Έτσι ο Ιούλιος Καίσαρας το αναβάθμισε, προσθέτοντας 90 μέρες, φτάνοντας στις 365 συνολικά` εξού και το Ιουλιανό ημερολόγιο, όπου και η Πρωτοχρονιά ξεκίνησε να γιορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. Στην τελική σημερινή του μορφή ήρθε τον 16ο αιώνα όταν ο Πάπας Γρηγόριος έκανε την τελική αναβάθμιση του.
Άρα το ημερολόγιο με τους 12 μήνες του, δεν είναι τίποτα άλλο από μια λογιστική απεικόνιση του χρόνου που χρειάζεται ο πλανήτης μας για να περιστραφεί γύρω από τον Ήλιο. Οι διάφορες γιορτές είναι συμβολικές και η σημερινή γιορτή της Πρωτοχρονιάς είναι απλά μια ανθρώπινη παρένθεση στο αέναο συνεχές του χρόνου.
Τότε γιατί όλοι μας νοιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, να ευχηθούμε για την επόμενη χρονιά που έρχεται; Απλά γιατί είμαστε όντα της συνήθειας, επειδή έχουμε ανασφάλειες και φόβους για το άγνωστο, επειδή είναι πιο βολικό να έχουμε πλήθος ευσεβών πόθων. Απλά ανθρώπινη φύση….
Στην πραγματικότητα, κανένα αστρολόγος δεν μπορεί να μας πει με ακρίβεια τι θα μας φέρει το 2012. Γιατί το μέλλον θα παραμένει μέλλον, δηλαδή άγνωστο, αβέβαιο, αχαρτογράφητο, αστάθμητο, αλόγιστο, απέραντο και αχανές, δίχως αρχή και τέλος.
Είμαστε οι μοναδικοί συγγραφείς στο βιβλίο της ζωής μας και εξαρτάται από εμάς πόσες μουτζούρες θα κάνουμε, πόσο καλλιγραφικά, ή όχι, θα είναι τα γράμματα μας. Εμείς έχουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Τα υπόλοιπα είναι απλά διδαχές, πράγματα που βρίσκονται μπροστά μας για να μας διδάσκουν. Είναι αποκλειστικά δικό μας το φταίξιμο λοιπόν, αν δεν χρησιμοποιούμε ανάλογα αυτές τις εμπειρίες και τις προσπερνούμε αγόγγυστα. Είμαστε καταδικασμένοι να τις βιώσουμε ξανά, με το ανάλογο κόστος.
Είναι χρήσιμο να κάνουμε απολογισμό, να θέτουμε στόχους, να ελέγχουμε τις συμπεριφορές και τις συνήθειες μας. Απλά δεν είναι ανάγκη να γίνεται μόνο μια φορά το χρόνο και συγκεκριμένα την τελευταία μέρα, αλλά κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα, ίσως και κάθε μέρα. Τότε μόνο θα μας είναι πραγματικά χρήσιμο.
Αυτήν την χρονιά που «έρχεται» λοιπόν, ας κάνουμε κάτι διαφορετικό.
