Ως εκπαιδευτικός και με την εμπειρία μου θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να παραθέσω κάποιες απόψεις γύρω από το συγκεκριμένο φαινόμενο που τείνει να γίνει μια νέα μάστιγα.
Τον τελευταίο καιρό συνεχώς επιβεβαιώνω την άποψή μου ότι το φαινόμενο αυτό ολοένα και μεγαλώνει. Η εξάσκηση βίας από μικρά παιδιά τόσο απέναντι σε συνομήλικους τους ή και ακόμα σε ενήλικες του στενού οικογενειακού περιβάλλοντός τους γίνεται συνεχώς εντονότερη. Η επιθετική συμπεριφορά μπορεί να παρουσιαστεί είτε λεκτικά , με την χρήση «άσχημων λέξεων» , είτε, μη λεκτικά με την εξάσκηση σωματικής βίας. Το bullying είναι ένα συχνό φαινόμενο βίας που παρατηρείται στα σχολεία κυρίως με τη μορφή σωματικής βίας απέναντι σε συνομηλίκους αλλά και με τη μορφή λεκτικής βίας , απειλών και εκβιασμού.
Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις , ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Οι λόγοι που οδηγούν στην αυξητική τάση του φαινομένου αυτού έχουν να κάνουν κατά κύριο λόγο με την παρουσία νέων τεχνολογιών στη ζωή των μικρών παιδιών όπως είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που απομακρύνουν τα παιδιά από την επαφή τους με την φύση , με την εξερεύνηση του περιβάλλοντός τους , τα αποχαυνώνουν και τα ωθούν συνεχώς σε επιθετικές συμπεριφορές. Η απουσία της φυσική επαφής των παιδιών με το περιβάλλον τους , η απουσία του παιχνιδιού στη ζωή τους, η απουσία της επαφής με άλλα παιδία στον ελεύθερο τους χρόνο, τα απομακρύνουν από την ολοκληρωμένη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξή τους.
Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που οδηγεί αρκετά παιδιά στην επιθετικότητα είναι η έλλειψη «πραγματικής» αγάπης στη ζωή τους. Η απουσία «πραγματικής» αγάπης στη ζωή των παιδιών είναι ανασταλτικός παράγοντας για την ολοκληρωμένη συναισθηματική τους ανάπτυξη. Η σύγχρονη κοινωνία που προσανατολίζεται σε ένα καθαρά υλιστικό τρόπο ζωής έχει αντικαταστήσει τις πραγματικές ανάγκες ενός παιδιού με τα υλικά αγαθά, προσφέροντας στα παιδιά συνεχώς περισσότερα υλικά αγαθά και καθόλου αγάπη, το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο αγαθό που έχο! υν ανάγκη τα παιδιά.
Αρκετά παιδιά παραγκωνίζονται συνεχώς από τους γονείς τους , οι γονείς δεν δείχνουν το ανάλογο ενδιαφέρον που θα έπρεπε να δείξουν , δεν αφιερώνουν χρόνο και απλές καθημερινές οικογενειακές στιγμές. Τα παιδιά έχουν περισσότερο ανάγκη την οικογενειακή θαλπωρή , την παρουσία της αγάπης στην ζωή τους , την κατανόηση , το ενδιαφέρον των γονιών αλλά και των δασκάλων για αυτά.
Ολοκληρώνοντας , για να αντιμετωπίσουμε το δυσάρεστο αυτό φαινόμενο πρέπει πρώτα ως κοινωνία να αναθεωρήσουμε τον τρόπο σκέψης μας , τον τρόπο ζωής μας , να ψάξουμε τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν σε αποσύνθεση την κοινωνία και εν ΄ συνεχεία να αναζητήσουμε τρόπους αντιμετώπισης της επιθετικότητας στα σχολεία.
