Στις 18 Νοεμβρίου 2011 η σύζυγός μου ένιωσε έντονους πόνους στην κοιλιακή χώρα με αποτέλεσμα να κριθεί απαραίτητη η μεταφορά της στο Νοσοκομείο Λαμίας. Εκεί μετά τις απαραίτητες εξετάσεις αίματος, η διάγνωση από τον Κύριο Ρ. ήταν απλή γαστρεντερίτιδα, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας. Οι πόνοι όμως συνεχίστηκαν και στις 21 Νοεμβρίου μεταβήκαμε στο Κ.Υ. Στυλίδας όπου διαγνώστηκε περιτονίτιδα από σκωληκοειδίτιδα. Μας παρέπεμψαν στο Νοσοκομείο Λαμίας για άμεση χειρουργική επέμβαση. Παρόλα αυτά όμως ο Κύριος Γ. έκρινε πως έπρεπε να περιμένει ένα ακόμα 24ωρο μέχρι να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Όταν επιτέλους, την επόμενη μέρα το μεσημέρι, χειρουργήθηκε μας ενημέρωσαν πως εδώ και 3 ημέρες η σκωληκοειδίτιδα είχε «σπάσει» και μας διαβεβαίωσαν πως όλα πήγαν όπως έπρεπε όσον αφορά την μόλυνση ενώ με χορήγηση απλής αντιβίωσης θα αντιμετωπιζόταν και ο υψηλός πυρετός. Για διάστημα μιας εβδομάδας συνεχιζόταν η ίδια κατάσταση με τον «θεράπων» ιατρό να επιμένει πως όλα ήτανε φυσιολογικά. Στις 29 Νοεμβρίου και αφού είδαμε πως δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο όσον αφορά την πορεία της υγείας της αποφασίσαμε να την μεταφέρουμε σε νοσοκομείο της Αθήνας με δική μας πρωτοβουλία. Να επισημανθεί πως για όσο διάστημα βρισκόμασταν στο Νοσοκομείο Λαμίας κατά την περίοδο της αποθεραπείας δεν θεώρησαν σώφρον να την υποβάλουν έστω σε κάποιο είδος εξέτασης πέραν του οπτικού ελέγχου. Μόνο όταν ανακοινώσαμε την απόφασή μας να μεταβούμε σε άλλο νοσοκομείο προθυμοποιήθηκαν να κάνουν αξονική τομογραφία, μόνο που ο αξονικός τομογράφος δεν λειτουργούσε εν αγνοία του γιατρού ο οποίος πρότεινε σαν λύση να υποβληθεί σε υπέρηχο.
Και ο Γολγοθάς συνεχίστηκε λέγοντας πως το περιστατικό μπορεί να αντιμετωπιστεί από το Νοσοκομείο Λαμίας.
Με δική μας η πρωτοβουλία η απόφαση για νοσοκομείο στην Αθήνα.
Με δική μας η πρωτοβουλία μεριμνήσαμε για την μεταφορά της στην Αθήνα
Με δική μας η πρωτοβουλία η εύρεση γιατρού στο νοσοκομείο της Αθήνας.
(Εδώ πρέπει να ευχαριστήσουμε όλους όσους βοήθησαν για να καταφέρουμε να μεταβούμε στην Αθήνα)
Μετά από απίστευτη ταλαιπωρία όσον αφορά τα παραπάνω καταλήξαμε στον Ευαγγελισμό. Από την πρώτη στιγμή η διεύθυνση του νοσοκομείου καθώς και όλο το προσωπικό της Δ΄ Χειρουργικής Πτέρυγας έθεσαν το περιστατικό σε πρώτη προτεραιότητα αφού όπως χαρακτηριστικά μας ενημέρωσαν με μια ακόμα ημέρα καθυστέρηση η κατάσταση θα ήτανε μη αναστρέψιμη.
Να αναφερθεί πως η νοσηλεία στον Ευαγγελισμό κράτησε 24 ημέρες κατά τις οποίες άπαντες οι εμπλεκόμενοι γιατροί και λοιπό προσωπικό έδειξαν με τον καλύτερο τρόπο το επίπεδο επαγγελματισμού τους.
Αναγνώστης
