Ακούω πως δε είναι απίθανο πια να γυρίσουμε, πίσω σε μια κατάσταση που θα θυμίζει τη δεκαετία του ’50, τότε που η Ελλάδα ξεκινούσε να οικοδομήσει τα ερείπια που άφησε πίσω της η τραγική δεκαετία του ’40 με την Κατοχή, την Αντίσταση, τον Εμφύλιο, τα κατοπινά...
Κι αν είναι να γυρίσουμε, ας δούμε επειγόντως που θα βρούμε στα χωριά κανένα γέροντα ή γερόντισσα που θυμάται καλά να μας κάνει μερικά μαθήματα επιβίωσης σε κατεστραμμένο τόπο, γιατί αλλιώς το χάσαμε το παιχνίδι και για μας και για τις γενιές που έρχονται.
Γιατί, δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί κι αυτές που σίγουρα δεν θα αντέξουν ένα τέτοιο σκληρό ξεκίνημα, όπως εκείνης της εποχής και θα μείνουν πίσω –ότι κι αν αυτό σημαίνει.
Και θα έρθει η ώρα (αν δεν ήρθε κιόλας) που όλοι θα θυμηθούν πόσο εύκολα λησμόνησαν τη ζωή στη «Μικρή Πατρίδα» και πόσο εύκολα πάλι, γύρισαν την πλάτη στον κόσμο της. Μια πλάτη, που εγώ πιστεύω μπορεί για μια ακόμα φορά να μας σηκώσει, όπως και η πλάτη της γερόντισσας από τον Αμάραντο στη φωτογραφία που μέχρι σήμερα ούτε μια μέρα δεν απομακρύνθηκε από τον τόπο της και αυτός της το ανταποδίδει με δύναμη…
prassia-eyrytanias.blogspot.com
