tromaktiko: Γ. Μάλλιαρης: Η Αθήνα δεν πωλείται!

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Γ. Μάλλιαρης: Η Αθήνα δεν πωλείται!



Η Αθήνα είναι ένα μέρος μοναδικό για την Ελληνική πραγματικότητα. Όλοι μας έχουμε κάποιες εμπειρίες από το κέντρο των Αθηνών ανεξαρτήτως εάν είμαστε Αθηναίοι ή ερχόμαστε από οποιοδήποτε μέρος της χώρας...
Αυτές τις αναμνήσεις τις έχουμε ξεχάσει και κατά συνέπεια έχουμε εγκαταλείψει ένα μέρος του εαυτού μας. Όμως το μέρος αυτό δεν είναι μια άγνωστη ασήμαντη και νεκρή μεριά της Ελλάδος σε κάποια απομακρυσμένη περιοχή. Σε αυτό το μέρος βρίσκεται η αρχαία Αθήνα, το κοινοβούλιο της χώρας, τα μουσεία και τα μεγαλύτερα μνημεία που έχει να παρουσιάσει η χώρα μας και αντιπροσωπεύουν το παρελθόν μας. Γιατί λοιπόν αυτή η απογοήτευση και εγκατάλειψη του σημαντικού αυτού μέρους από τους Έλληνες; Γιατί όλοι οι Έλληνες όταν πρόκειται να διαμαρτυρηθούν, συναντιούνται στο κέντρο της Αθήνας ενώ όταν πρόκειται να τιμήσουν το μέρος αυτό είναι απόντες; Δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι το κεντρικότερο μέρος της χώρας μου και ίσως το ποιο σημαντικό εγκαταλείπεται από εμάς τους ιδίους. Μήπως τελικά εγκαταλείπουμε ένα μέρος του εαυτού μας;

Η φετινή χρονιά είναι ιδιαίτερα σημαντική για όλους μας, γιατί ακόμη κι αν η οικονομική μας κατάσταση επηρεάζεται λιγότερο ή περισσότερο από την οικονομική κρίση της χώρας, σίγουρα έχει επηρεαστεί η ψυχολογία μας βλέποντας την κατάθλιψη του υπόλοιπου κόσμου γύρω μας. Η Ελλάδα είναι οι Έλληνες και χωρίς την ύπαρξη της Ελλάδας δεν υπάρχουν Έλληνες. Επομένως είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε μιαν υπαρξιακή μάχη για να διατηρήσουμε τα πράγματα εκείνα τα οποία αποτελούν μέρος του εαυτού μας και των αξιών μας.

Ελάτε όλοι μαζί μια βόλτα στο κέντρο των Αθηνών να πιούμε έναν καφέ δηλώνοντας ότι το μέρος αυτό μας ανήκει και αποτελεί κομμάτι της ζωής μας, όπως ήταν για τους πατεράδες μας και τους παππούδες μας. Δώστε ένα ραντεβού στη Φωκίωνος Νέγρη, στο Μοναστηράκι, στην Ομόνοια. Εκκλησιαστείτε στον Άγιο Κωνσταντίνο ή στον Άγιο Παντελεήμονα ή οπουδήποτε αλλού. Φαντάζεστε τους Εγγλέζους να αποφεύγουν τη Πλατεία Τραφάλγκαρ ή τους Παριζιάνους την Πλατεία Κονκόρντ γιατί φοβούνται;

Ένας τουρίστας με ρώτησε ποια είναι η σχέση των Αφγανών με τους Έλληνες γιατί κάπου διάβασε ότι κάποιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου ζουν στο Αφγανιστάν. Μου είπε επίσης ότι διέμεινε στην Αθήνα σε ένα ξενοδοχείο στην Πλατεία Βικτωρίας και πολλοί περαστικοί του έμοιαζαν με Αφγανούς και άρα ήταν βέβαιος ότι η γενεαλογική μας ρίζα είναι συγγενική με αυτή των Αφγανών. Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη. Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι ο Μέγας Αλέξανδρος άφησε ένα μέρος του στρατού του για να φυλάει την απομακρυσμένη αυτή περιοχή που είχε κατακτήσει την εποχή εκείνη και ότι εμείς προερχόμαστε από ελληνικά φύλα που δεν έχουν σχέση με τις φυλές αυτές. Με ρώτησε επίσης ποια είναι η επαγγελματική δραστηριότητα όλων αυτών των ανθρώπων στην χώρα μας και πώς η χώρα μπορεί να τους αξιοποιήσει κατάλληλα. Πραγματικά μου ήταν δύσκολο να απαντήσω, άλλα μάλλον αυτά τα ερωτήματα θα τα απαντήσουν οι αρμόδιοι φορείς που ασχολούνται με αυτά τα θέματα. Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι τα αγροτικά προϊόντα μας χάνουν συνεχώς έδαφος στις αγορές και πωλούνται όλο και πιο δύσκολα γιατί το κόστος τους είναι υψηλό λόγω της έλλειψης αγροτικών χεριών.

Επανέρχομαι στο θέμα της Αθήνας υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι ένα κατάστημα στολίζει την βιτρίνα του όταν θέλει να πουλήσει περισσότερο για να τραβήξει περισσότερους πελάτες. Το ίδιο κάνει και οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση για να έχει περισσότερους πελάτες-επισκέπτες και έσοδα. Εμείς λοιπόν υποβαθμίσαμε την «βιτρίνα» μας - την Αθήνα - και επομένως το μόνο που μας απομένει είναι να περιμένουμε και την μείωση των εσόδων μας. Χωρίς έσοδα υπάρχουν προβλήματα όπως όλοι έχουμε διαπιστώσει τον τελευταίο χρόνο.

Η πόλη της Αθήνας αντιμετωπίζει μια σειρά από προβλήματα που πρέπει οπωσδήποτε να λυθούν. Δυστυχώς οι αρμόδιες αρχές αδρανούν. Κύριοι, επιτέλους κάντε κάτι! Προτάσεις υπάρχουν και είναι πολλές. Δεν είναι θέμα πολιτικής επιλογής η βελτίωση της πόλης και ιδιαίτερα του κέντρου αλλά επιτακτική ανάγκη. Σε παλιότερο άρθρο υποστήριξα ότι πρέπει κάποιος κάτοικος και ιδιοκτήτης να είναι υπεύθυνος επιτηρητής του δρόμου του και να έχει άμεση επαφή με τον Δήμο και άλλες δημόσιες αρχές, όπως η αστυνομία, η επιθεώρηση υγιεινής αλλά και άλλες πιο εξειδικευμένες υπηρεσίες. Μόνον έτσι θα υπάρξει η δυναμική που χρειάζεται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και την βελτίωση της κατάστασης. Επιπλέον πρέπει να οριστούν θέσεις στάθμευσης μονίμων κατοίκων σε όλες τις περιοχές του κέντρου των Αθηνών και να οριστούν περιοχές διαμονής μονίμων κατοίκων χωρίς τον αποκλεισμό της επιδότησης κατοικίας νέων κατοίκων σε αυτό. Υπάρχουν εξαιρετικές περιοχές όπως το Μεταξουργείο, τα Εξάρχεια και η Πλατεία Βικτωρίας οι οποίες έχουν υποβαθμιστεί γιατί ποτέ δεν λήφθηκαν μέτρα για την υποστήριξη τους. Θέλω επίσης να πληροφορήσω τους εργολάβους - επιχειρηματίες ότι υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες αξιοποίησης του κέντρου και οικονομικής απόδοσης εάν πραγματικά ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα. Δυστυχώς το κέντρο της Αθήνας έχει αρχίσει να γκετοποιείται αλλά η κατάσταση είναι ακόμη αναστρέψιμη. Ας μην χάσουμε και αυτό το τρένο όπως χάσαμε άλλα σε άλλους τομείς. Η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων πρέπει επιτέλους να πραγματοποιηθεί προστατεύοντας αυτό το κομμάτι του κέντρου από καταστροφή ή υποβάθμιση. Η Ομόνοια πρέπει να αποκτήσει την παλιά της αίγλη και να δημιουργηθεί ένας κυκλικός πυρήνας γύρω από αυτή σε απόσταση δύο χιλιομέτρων, ακτίνα στην οποία βρίσκονται και πολλά αξιοθέατα των Αθηνών αλλά και σημαντικά σημεία της πόλης. Η περιοχή πρέπει να γίνει τόπος υποδοχής για τους τουρίστες αλλά και τους Αθηναίους. Άλλωστε το τρένο από το Αεροδρόμιο φτάνει στον σταθμό Λαρίσης και οι τουρίστες πρέπει να βλέπουν την Ελλάδα που θέλουμε και όχι την Ελλάδα που κάποιοι τυχαίως έχουν δημιουργήσει στο κέντρο των Αθηνών. Φανταστείτε ένα τούνελ που να μπαίνουν τα αυτοκίνητα στην Συγγρού και να βγαίνουν στην Κηφισίας πόσο θα άλλαζε το κέντρο, θα συντόμευε τις αποστάσεις στην Αθήνα και θα ανακούφιζε τον κυκλοφοριακό φόρτο. Ας σκεφτούμε βέβαια και την διοχέτευση της ροής των οχημάτων που διαπερνούν το κέντρο στους υπάρχοντες περιφερειακούς δρόμους. Αυξάνοντας επίσης τους πεζόδρομους και μειώνοντας έτσι την κίνηση θα βλέπαμε σημαντική βελτίωση. Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι οι όμοροι Δήμοι του Δήμου Αθηναίων, όπως αυτός του Ψυχικού, έχουν μετατρέψει σε λαβύρινθο την είσοδο των διερχόμενων αυτοκινήτων στα όρια τους. Σαν αποτέλεσμα οι οδηγοί φροντίζουν να αποφεύγουν τις διαδρομές αυτές επιβαρύνοντας την κυκλοφορία στους όμορους δήμους και κυρίως στην Αθήνα. Αναρωτιέμαι εάν το ίδιο έκανε και ο Δήμος Αθηναίων, ποιο θα ήταν τότε το αποτέλεσμα; Τελικά νομίζω ότι ο Δήμος Αθηναίων δεν πρέπει να λειτουργήσει εκδικητικά αλλά απλά να χρεώσει τους Δήμους αυτούς για την εξυπηρέτηση που τους παρέχει.

Η Αθήνα ήταν πάντοτε μια πόλη ζεστή και φιλόξενη που ίσως έπεσε θύμα του ίδιου της του εαυτού. Η Αθήνα δεν μπορεί να αρνηθεί την φιλοξενία της στους κατοίκους των άλλων Δήμων. Ούτως η άλλως όλοι δηλώνουν Αθηναίοι. Ωστόσο πρέπει να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους αναλόγως της χρήσης της πόλης και της δήλωσης τους ως Αθηναίοι. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί δίνοντας προνόμια διευκόλυνσης στους μονίμους κατοίκους και επιχειρηματίες του κέντρου της Αθήνας, όπως ειδική κάρτα για την στάθμευση των αυτοκίνητων τους στα δημοτικά πάρκινγκ χωρίς πληρωμή, δημιουργία χώρων στάθμευσης σε δρόμους μόνον για τους μονίμους κατοίκους, προτεραιότητα στους παιδικούς σταθμούς, προτεραιότητα στην λήψη αδειών για την δημιουργία επιχειρήσεων και απαγόρευση παροχής αδειών σε αλλοδαπούς για την αποφυγή δημιουργίας γκέτο, πράγμα το όποιο γίνεται κατά κόρον σήμερα. Τελικά θέλω να θέσω ένα σημαντικό ζήτημα που έχει ξεχαστεί ή υποβαθμιστεί παντελώς στην πολιτική ζωή του Δήμου Αθηναίων. Το όραμα για μια καλύτερη Αθήνα. Την τελευταία φορά που ακούστηκε κάποιο όραμα για την Αθήνα ήταν από τον εκλιπόντα Δήμαρχο Τρίτση. Το όραμα αυτό πρέπει να ορίσει πώς επιτέλους θέλουμε την Αθήνα και το κέντρο της και έπειτα να κινηθούμε με τα κατάλληλα μέτρα προς την επίτευξη του. Δεν μπορώ να μην σημειώσω την μετριότητα που χαρακτηρίζει τους ορίζοντες την τύχη της Αθήνας από την εποχή του εκλιπόντα Δήμαρχου Τρίτση. Ίσως τελικά χρειαζόμαστε περισσότερο ταπεραμέντο, εμπειρία, διάθεση, μεράκι, επιμονή καθώς και πίστη και φαντασία για να γίνουν όλα αυτά που χρειάζονται. Η αναγνωρισιμότητα της Αθήνας ίσως και να είναι μεγαλύτερη από αυτήν της Ελλάδας στο εξωτερικό. Η υπάρχουσα κατάσταση αμαυρώνει συνολικά την εικόνα μας.

Πρέπει να αρνηθούμε οποιοδήποτε συμβιβασμό με την μετριότητα της υπάρχουσας κατάστασης και να επιμείνουμε για μια καλύτερη Αθήνα και μια καλύτερη Ελλάδα. Υπάρχουν τέσσερεις βασικοί στόχοι για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν: H βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στο κέντρο των Αθηνών με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται. H βελτίωση της γενικότερης λειτουργίας του κέντρου της Αθήνας σχετικά με την προστασία των πολιτών, την επιτήρηση και την μείωση της εγκληματικότητας ή γενικότερα της παρανομίας, συμπεριλαμβανομένης τόσο της παράνομης πώλησης, των ναρκωτικών καθώς και της αποφυγής της δημιουργίας γκέτο. H βελτίωση του κυκλοφοριακού στο κέντρου, χωρίς να επηρεαστεί η προσέλευση του κόσμου, η μείωση των οχημάτων και η κατασκευή μικρού περιφερειακού σε απόσταση τουλάχιστον 2 χλμ από την Πλατεία Ομονοίας, η δημιουργία δρόμων ήπιας κυκλοφορίας, η εκτενέστερη πεζοδρόμηση καθώς και ο αυστηρός έλεγχος και η δραστική μείωση της κυκλοφορίας σε κυκλικό δακτύλιο 2 χλμ από την Ομόνοια.

H καλύτερη οργάνωση του κέντρου, η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων και η δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την υποδοχή των τουριστών με στόχο την βελτίωση της εικόνας που έχουν οι τουρίστες για την πόλη μας και την χώρα γενικότερα. § § § § Πρέπει να αποδεχτούμε ότι επί δεκαετίες το κέντρο εγκαταλείπεται από τους μόνιμους κατοίκους του συστηματικά δεδομένου ότι οι συνθήκες διαβίωσης χειροτερεύουν κάθε χρόνο, με κίνδυνο να καταλήξει να είναι η Αθήνα μια πόλη χωρίς μόνιμους κατοίκους. Φανταστείτε μια Αθήνα που κατοικείται από οποιοδήποτε εκτός από Έλληνες. Επί Αρχαίας Αθήνας μόνον οι άρχοντες, οι πολίτες με δικαιώματα, επιτρεπόταν να ζουν στην Αθήνα, ενώ οι δούλοι, οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας ζούσαν στα περίχωρα της πόλης της Αθήνας. Σήμερα έχουμε αντιστρέψει τους όρους και οι Έλληνες πολίτες ζουν στα περίχωρα ενώ το κέντρο κατοικείται πλην εξαιρέσεων από «άλλους».

Μήπως τελικά βρισκόμαστε μπροστά σε μια τραγική κατάσταση που κανείς δεν θέλει να συνειδητοποιήσει; Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει μεγάλες ομάδες πολιτών να οργανώνονται για να αντιδράσουν σε αυτή την κατάσταση. Τον τελευταίο καιρό οι ομάδες αυτές έχουν αυξηθεί σημαντικά και μάλλον θα είναι δύσκολο στις επόμενες πολιτικές εκλογές να μην ληφθούν υπόψη, μιας και πλέον αντιπροσωπεύουν μια κρίσιμη μάζα ψήφων. Ίσως να είναι και αυτοί που τελικά θα καθορίσουν το αποτελέσματα των επόμενων Δημοτικών εκλογών για την πόλη. Οι ομάδες αυτές περιλαμβάνουν ανθρώπους κάθε λογής που ο καθένας για τους δικούς του λόγους συμμετέχει σε αυτές. Οι ομάδες αυτές περιλαμβάνουν ανθρώπους που διαθέτουν γνώση, δύναμη και κατά πλειοψηφία είναι άτομα νέα που δεν είναι διατεθειμένα να τα παρατήσουν για κανέναν λόγο μιας και η επαναδραστηριοποίηση του κέντρου συνδέεται με την επιβίωση τους.

Γιώργος Μάλλιαρης, "Ενωση Φίλων του Κέντρου της Αθήνας".
www.markos.tv
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!