Από το κακό στο χειρότερο είναι η απόδοσή τους τελευταία και τελικά απ’ ό,τι φαίνεται τον τίτλο δεν θα τον πάρει ο καλύτερος, αλλά ο λιγότερο κακός.
Ο Παναθηναϊκός έχει φτιάξει ταρίφα άγχους 1-0. Με τα χίλια ζόρια παίρνει τα τρίποντα. Αγκομαχάει για να κάνει νίκη δυο φορές με το ίδιο φτωχό σκορ κόντρα στην τελευταία Δόξα Δράμας. Κι όχι ότι με τους άλλους αντιπάλους τα πάει και πολύ καλύτερα (με εξαίρεση τον Λεβαδειακό). Δεν παίζει μπάλα η ομάδα.
Το γόνατο του Λέτο πονάει δέκα μέρες τώρα, ο Κουϊνσι πάνω που ανέβηκε τραυματίστηκε, ενώ οι φάσεις στην επίθεση βγαίνουν με το σταγονόμετρο και ο Τοτσέ για να βάλει ένα γκολ πρέπει να χάσει πρώτα τρία σίγουρα. Μέχρι το Νοέμβριο ήταν μια χαρά ο Παναθηναϊκός από πλευράς θεάματος. Τώρα φτύνει αίμα για να κάνει το 1-0.
Από την άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός όλο διαλαλεί ότι έχει το καλύτερο ρόστερ, όμως αυτό δεν βγαίνει μέσα στο γήπεδο. Η ομάδα κάνει κοιλιά διαρκείας. Ακόμα και με τον Εργοτέλη που έπαιξε λίγο καλύτερα, έπρεπε να γίνει μια τραβηγμένη αποβολή για να έρθει το 1-0. Κι άλλη μια κόκκινη μετά για να γίνει το 2-0. Από πού κι ως που, λοιπόν, τέτοιος ενθουσιασμός σαν κι αυτόν που διακρίνουμε από χθες;
Ο Ολυμπιακός μπορεί να διαθέτει αρκετούς επιθετικούς, όμως για να σκοράρει πρέπει να κάνει πάνω από 10 τελικές. Απογοητευτικά ποσοστά ευστοχίας. Έχει ήδη κάνει αρκετές γκέλες με επαρχιακές ομάδες και γενικά δεν εμπνέει εμπιστοσύνη μετά την διακοπή των εορτών.
Όταν, βέβαια, κερδίζουν κακήν κακώς, είτε ο Παναθηναϊκός τη Δόξα είτε ο Ολυμπιακός τον Εργοτέλη, στήνουν πάρτι διθυράμβων στα αποδυτήρια οι μεν, και στα πρωτοσέλιδα ή τις δηλώσεις οι δε. Λες και σκοτώσαν τα θηρία. Μας δουλεύουν οι αιώνιοι, όμως;
Στο γήπεδο, λοιπόν, δεν δίνουν ρεσιτάλ οι δυο αιώνιοι. Δεν βλέπουμε μπάλα από κανέναν τους εδώ και αρκετές εβδομάδες. Εκεί, πάντως, που δίνουν τα ρέστα τους είναι με την διαιτησία. Με τις ανακοινώσεις, με τις δηλώσεις, με τις δημόσιες κόντρες. Και, βέβαια, με φόντο όλα αυτά περί ΚΕΔ, Βασσάρα, Δούρου και δεν συμμαζεύεται.
Και δεν καταλαβαίνουν οι αιώνιοι ότι όσο ασχολούνται με την διαιτησία, τόσο την σκοτώνουν κι αυτήν. Αν, δηλαδή, θα μπορούσαμε να έχουμε μια καλύτερη διαιτησία, τώρα -όπως βέβαια κι εδώ και χρόνια- δεν μπορούμε να την έχουμε κάτω από τέτοιο κλίμα καχυποψίας απ’ όλους, αλλά και τέτοια αγωνιώδη πίεση από κάποιους να πάρουν τα γκέμια. Μπορεί, δηλαδή, πολλές φορές εδώ και χρόνια και η διαιτησία να δίνει δικαιώματα, όμως όχι ότι φταίει μόνο αυτή.
Ας παίξουν λίγο μπάλα κι ας αφήνουν τη διαιτησία ήσυχη, μπας και κάνει -επιτέλους- τη δουλειά της...
πηγή: www.sportdog.gr
