Τα ρο της Βίκυς...

Γράφει: ο Λεωνίδας Μαρτέλος

Πήρα χτες το τραμ σου λέω
κι είχα βάλει τα καλά μου
μ' ένα ευρώ... το ...τελευταίο
φόραγα τα ...γιορτινά μου!
Την καρδιά μου τη σορόπα
αν με βλέπεις, ...ισορόπα!

Που 'ναι οι γειτονιές μας Βίκυ;
αχ! που παίζαμε ξυλίκι!
Που 'ναι η γεύση του παλιού
του κρασιού μας Μοσχολιού;
Πως περνάς βρε τον καιρό σου;
μας εμείνανε τα ...ρο σου!
Ρο που αντηχούν σαν ζάρια
κι έρχονται τα παλληκάρια
σπάνε των καρδιών τις μπάρες
αχ! και να 'φερνες ...εξάρες!

Είχα τα χέρια μου σπαθιά
και το κορμί καράβι
Κάποια με πλήγωσε βαθιά
κι αίμα η καρδιά μου στάζει!
Πέσαν στην καρδιά τη δόλια
οι αναμνήσεις μου σα βόλια!

Που 'ναι οι γειτονιές μας Βίκυ;
αχ! που παίζαμε ξυλίκι!
Που 'ναι η γεύση του παλιού
του κρασιού μας Μοσχολιού;
Πως περνάς βρε τον καιρό σου;
μας εμείνανε τα ...ρο σου!
Ρο που αντηχούν σαν ζάρια
κι έρχονται τα παλληκάρια
σπάνε των καρδιών τις μπάρες
αχ! και να 'φερνες ...εξάρες!

malakes-kouventes.blogspot.com