Νομίζω ότι για να μπορέσεις να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει να βρεις την ρίζα του όσο βαθιά και αν βρίσκετε.
Με το να προτείνεις λύσεις που φαντάζουν καλές αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα και δεν είναι ολοκληρωμένες, δεν γίνεται τίποτα. Θέλει έργα! Για παράδειγμα, θα σας υπενθυμίσω ότι στην αρχαία ελληνική δημοκρατία για να αναλάβεις την εξουσία έπρεπε να καταθέσεις την προσωπική σου περιούσια στην διάθεση του κράτους και αυτό γινόταν για να αποτρέψουν την προσωπική σου φιλοδοξία και τον πλουτισμό σου εις βάρος του λαού. Ας έρθουμε στο σήμερα. Αν έχεις μια επιχείρηση και για κάποιο λόγο χρεοκοπήσει, δεν πληρώνει τα χρέη ο εργαζόμενος αλλά ο επιχειρηματίας με ότι περιούσια διαθέτει. Γιατί λοιπόν ο εκπρόσωπος του λαού που ζητάει την ψήφο του λαού για να διαχειριστεί την περιουσία του θα πρέπει τα λάθη της δικής του διαχείρισης να τα πληρώνει ο λαός; Νομίζω ότι κάπου εκεί βρίσκετε η αρχή της λύσης του προβλήματος. Θα πρέπει λοιπόν αυτοί οι οποίοι επιλέγουν να ασχοληθούν με την τύχη του λαού και του έθνους να το κάνουν όχι για τον προσωπικό τους πλουτισμό αλλά για το καλό του λαού και του κράτους. Αυτό σημαίνει οτι θα πρέπει να ξεχάσουν τα περί κοινοβουλευτικής ασυλίας (γιατί ασυλία σημαίνει διαφθορά), θα πρέπει να ξεχάσουν προνόμια και υπέρογκες αμοιβές (γιατί αυτό σημαίνει ότι εργάζομαι για προσωπικό πλουτισμό και όχι για το καλό του συνόλου) και βέβαια θα πρέπει να υπάρχει και κάτι που να διασφαλίζει όλο αυτό. Όπως για παράδειγμα η διάθεση της προσωπικής τους περιουσίας στο κράτος μέχρι την λήξη της θητείας τους (οπότε και με την λήξη αυτής αφού κριθούν ότι έπραξαν καλώς και όχι εις βάρος του κράτους να τους αποδοθεί πίσω). Ελπίζω να υπάρχουν ακόμα κάποιοι που πιστεύουν στην δημοκρατία και στο καλό του συνόλου γιατί μέχρι στιγμής στην ελληνική βουλή βλέπω μόνο αυτιά γαϊδάρου να προεξέχουν και δοσίλογους. Καλή χρονιά σε όλους!
Αναγνώστης
