Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν πολλές χιλιάδες Ελλήνων, να αναγνωριστούν τα πτώματα μόνο κάποιων εκατοντάδων και ουσιαστικά να ισοπεδωθεί σημαντικό μέρος της πόλης του Πειραιά. Αναφέρθηκε ιστορικά, ως μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές του 2ου παγκοσμίου πολέμου, σε Ευρωπαϊκή πόλη.
Η ενέργεια αυτή χαρακτηρίστηκε ως εγκληματική, αφού άθικτες έμειναν οι γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και ελάχιστες ήταν οι απώλειες των γερμανών στρατιωτών, κάτω από δέκα.
Η προχειρότητα και η ανευθυνότητα των συμμάχων στο σχεδιασμό της αποστολής, για τη σωτηρία του Πειραιά, κόστισε την ίδια τη ζωή του Πειραιά. Οι Πειραιώτες τελικά σώθηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές, γιατί έπαψαν να υπάρχουν…
Αν κάποιος, κάνει συνειρμούς με τη σημερινή κατάσταση της χώρας μας, μόνο δίκιο έχει.
Η Ελλάδα προσμετρά πολλές χιλιάδες απωλειών, εξαιτίας των μνημονιακών βομβαρδισμών, που γίνονται για τη σωτηρία μας και που όμως οδηγούν γοργά και σταθερά στον αφανισμό μας. Στον αφανισμό της μικρομεσαίας τάξης, αυτής που στηρίζει μεταπολεμικά, τον κοινωνικό ιστό της ανάπτυξης.
Οι κοινωνικές υπηρεσίες και επιδόματα κόβονται το ένα μετά το άλλο και όσοι βρίσκονται σε οριακό σημείο κοινωνικής εξυπηρέτησης, οδηγούνται ταχύτατα στον κοινωνικό και φυσικό θάνατο.
Δεν είναι υπερβολή. Η διακοπή βασικών υπηρεσιών και οικονομικών στηριγμάτων στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, όπως συνταξιούχοι των 400 ευρώ, ανάπηροι, άρρωστοι, πολύτεκνες οικογένειες, έχουν ως μονόδρομο την απομόνωση, την απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και φυσικά την απώλεια της ζωής.
Ως γνωστό, η Ελλάδα πρωταθλήτρια της υπογεννητικότητας, πρωταθλήτρια των τροχαίων ατυχημάτων και της διευρυμένης οικονομικής ανισότητας, έχει ταλέντο να παράγει τεράστιες, αριθμητικά, αδύναμες κοινωνικές ομάδες που πλέον, υπό την παρούσα οικονομική κατάσταση, ζουν στη απόλυτη μιζέρια.
Η κατάσταση της Ελλάδας, γίνεται πια, αντικείμενο σχολιασμού από όλα τα ξένα ΜΜΕ που κάνουν λόγο για την απόλυτη εξαθλίωση, για τη διάλυση του κοινωνικού και οικογενειακού ιστού, για αύξηση των αυτοκτονιών, για εγκατάλειψη παιδιών στα ιδρύματα, για θανάτους αστέγων στους δρόμους, για συσσίτια, για… για…
Φτάνει πια… φτάνει πια με τους μνημονιακούς βομβαρδισμούς των συμμαχικών δυνάμεων.
Δεν είναι αυτή η λύση.
Δεν είναι λύση, η εξαφάνιση του πληθυσμού.
Δεν είναι λύση, το θέριεμα των κοινωνικών ανισοτήτων, αφού αυτοί που φοροδιαφεύγουν, αυτοί που έκλεψαν, αυτοί που θησαύρισαν εις βάρος του κράτους και εις βάρος των συμπολιτών μας, συνεχίζουν να ζουν στην κατάσταση της απόλυτης χλιδής και απόλυτης προστασίας ΚΑΙ φυσικής και οικονομικής.
Η Ελλάδα των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, της ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας, της απόλυτης αδιάκριτης φοροεπιδρομής, ΔΕΝ αντέχει άλλες παράπλευρες απώλειες, προκειμένου να διασφαλίζονται τα τοκογλυφικά επιτόκια των «συμμάχων» – αυτό παραδέχθηκε και ο Στρος Καν, πως τιμωρούμαστε με υψηλά επιτόκια γιατί δεν ήμασταν «σωστοί» εταίροι. Κι ενώ τιμωρούμαστε, οι σύμμαχοί μας, κερδοσκοπούν εις βάρος μας.
ΚΑΙ μας εξαθλιώνουν ΚΑΙ αύριο θα μας αγοράσουν με αντίτιμο το «τίποτα»..
Σωστοί εταίροι μπορεί να μην ήμασταν για τα δικά τους μέτρα και σταθμά, ίσως γιατί όσοι μας κυβέρνησαν έδωσαν το δικαίωμα να πιστεύουν έτσι, ΟΜΩΣ σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουμε πια είμαστε οι «Εταίρες» τους, κατά το αρχαιοελληνικό.
Και μάλιστα βομβαρδισμένες…
Και απλήρωτες…
Και εξαθλιωμένες…
Η εγκατάλειψη της Ελληνικής φυλής στη βορά των οικονομικών συμφερόντων, η απομύζηση των νοικοκυριών, η προμελετημένη απαξίωση του εθνικού κεφαλαίου και στη συνέχεια η αγορά του για ελάχιστο τίμημα –βλέπε ενεργειακά κοιτάσματα- αποτελούν συντεταγμένο και οργανωμένο Εθνικό έγκλημα.
Η εξεταστική για το ποιος οδήγησε τη χώρα στους σύγχρονους μνημονιακούς συμμαχικούς βομβαρδισμούς, έπρεπε να έχει ξεκινήσει ήδη. Ενώ συντελείται αυτή η καταστροφή.
Μήπως και προλάβουμε να σώσουμε κάτι.
Στις 11 Ιανουαρίου του 1944, οι Πειραιώτες, για να σωθούν από τους «συμμάχους», έφυγαν για άλλες πόλεις της Ελλάδας, σήμερα 11 Ιανουαρίου του 2012, που όλες οι πόλεις μας βομβαρδίζονται με «συμμαχική σωτηρία», οι Έλληνες για να σωθούν, πρέπει να φύγουν από την Ελλάδα.
