Όμως, υπάρχουν και συμπολίτες μας, δημόσιοι υπάλληλοι που λειτουργούν και εργάζονται με πραγματικό ζήλο και αυταπάρνηση και ελάχιστοι τους αναγνωρίζουν το τεράστιο και πολλές φορές σημαντικό έργο- πολλές φορές λειτούργημα. Σε αυτούς θέλω να αναφερθώ γιατί τους αξίζουν συγχαρητήρια και πρέπει όλοι μας να αναγνωρίζουμε αυτούς που προσφέρουν.
Πριν από λίγο καιρό αποκτήσαμε με τη σύζυγό μου ένα κοριτσάκι και στην προσπάθειά μας να του προσφέρουμε τα καλύτερα εφόδια, αποφασίσαμε να ψάξουμε για τη δωρεά και φύλαξη ομφαλιακού αίματος, γνωστότερου ως βλαστοκύτταρα στον περισσότερο κόσμο. Αφού μαζέψαμε γνώμες, απόψεις και συζητήσεις καταλήξαμε και στο Νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης, όπου και εδρεύει η μία εκ των δύο δημόσια τράπεζα. Σαφώς, αρνητικά προκατειλημμένοι- ελέω δημοσίου χαρακτήρα-, αποφασίσαμε να ρωτήσουμε κι εκεί για να βγούμε απλά από την περιέργεια και να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια ενημέρωσης.
Η απογοητευτική εικόνα του περιβάλλοντος χώρου, παλιά κτήρια, πολυκοσμία, ουρές και γενικά η γνωστή εικόνα των δημοσίων νοσοκομείων σταματά μόλις μπεις στην αρμόδια πτέρυγα. Όλα καθαρά και συμμαζεμένα και έξω από κάθε πόρτα ταμπέλα με όνομα δωρητή, πρώτη και ακράδαντη συνάμα ένδειξη ότι κάποιοι αναγνώρισαν το έργο που γίνεται κι έτσι με τη σειρά τους προσέφεραν.
Αλλά το σημαντικότερο είναι η ευγένεια, η εξυπηρετικότητα και η προθυμία του προσωπικού, που μας εξέπληξε ευχάριστα. Όχι απλά μας εξέπληξαν αλλά και μας έλυσαν όλες τις απορίες αφήνοντάς μας παράλληλα την αίσθηση ότι αυτό που ζητάμε να τους δώσουμε είναι πολύ σημαντικό για το έργο τους και απαραίτητο για αυτό που προσπαθούν να δημιουργήσουν. Φύγαμε προβληματισμένοι και με διάχυτη την αίσθηση ότι εδώ δεν προσφέρουμε απλά στο παιδάκι μας αλλά στην ανθρωπότητα. Ότι χάρη στο ελάχιστο και τόσο απλό που μπορούμε να προσφέρουμε, κάποια μάνα μπορεί να δει το δικό της παιδάκι να κερδίζει πίσω την υγεία του και να θεραπεύεται.
Οι αμφιβολίες μας εξανεμίστηκαν και αμέσως μετά τον τοκετό παραδώσαμε το ειδικό κουτί φύλαξης στην υπεύθυνο. Και εκεί νιώσαμε ακόμα πιο έντονη την αίσθηση ότι η επιλογή μας ήταν η σωστή. Βέβαια, η έκπληξή μας ολοκληρώθηκε όταν μας παρέδωσαν, και αργότερα μας απέστειλαν, ευχαριστήρια επιστολή για τη διάθεση του δείγματός μας αλλά και το πραγματικό, ένθερμο και ειλικρινές «σας ευχαριστούμε πολύ» της υπεύθυνης κυρίας που παρέλαβε τα δικά μας βλαστοκύτταρα. Αντί να νιώθουμε εμείς υποχρεωμένοι που δεχθήκανε το δείγμα μας αισθανόμασταν ότι είχαμε προσφέρει κάτι πολύ σημαντικό.
Υπάρχουν, λοιπόν, οι αντιπαραγωγικοί και κακοί δημόσιοι λειτουργοί αλλά υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με ζήλο για ένα καλύτερο αύριο όλων μας.
Ευχαριστούμε το προσωπικό του Νοσοκομείου Παπανικολάου που μας επέτρεψε να γίνουμε κοινωνοί του τεράστιου έργου που επιτελεί.
Αναγνώστης
