«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο,
ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν.
Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ’χαν πάρει κάτι στρατιώτες,
και στ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων• χίλια τάλαρα γύρευαν
... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα:
Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε,
να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε»
(Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα)
Έναν περίπου χρόνο πριν, στις αρχές Φεβρουαρίου του 2011, ο «πολύς» Πολ Τόμσεν -εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα, και υπεύθυνος για την τελική διαμόρφωση των συνταγών ξεζουμίσματος του ελληνικού λαού- παρουσίαζε αναλυτικά τις προτάσεις του για τη σωτηρία της πατρίδας μας, οι οποίες προέβλεπαν εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και «αξιοποίηση» ελληνικών εδαφών, επιβολή νέων φόρων, αλλά και μειώσεις μισθών, επιδομάτων, συντάξεων, παροχών πρόνοιας και υγείας, απολύσεις, άνοιγμα επαγγελμάτων, ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, κλπ.
Ο απεσταλμένος του ΔΝΤ είχε την καλοσύνη τότε να διευκρινίσει ότι ανάμεσα στους όρους ξεπουλήματος της εθνικής μας περιουσίας (ουσιαστικά, της εθνικής μας κυριαρχίας) δεν περιλαμβάνονται τα αρχαία ελληνικά μνημεία. Στην πραγματικότητα η δήλωση του Τόμσεν ελάχιστα ανακούφιζε τους υποψιασμένους, οι οποίοι συνειδητοποιούσαν ότι, πέρα από τα αντικοινωνικά μέτρα που λαμβάνονταν τότε, η εκμετάλλευση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς θα αποτελούσε τον «πρώτο επόμενο στόχο» για τους ευρωπαίους και υπερατλαντικούς σωτήρες μας.
Οι εγχώριοι υποτακτικοί, διαχειριστές (στην καλύτερη περίπτωση) της ελληνικής πολιτικής ζωής και μεταφραστές των έξωθεν εντολών, κρίνοντας ότι κατά το τελευταίο έτος ωρίμασαν οι συνθήκες για περαιτέρω εκποιήσεις, έσπευσαν να στρώσουν το έδαφος για «παραχωρήσεις» σε ιδιώτες κορυφαίων αρχαίων μνημείων και αρχαιολογικών χώρων, με σκοπό την καλύτερη δυνατή οικονομική αξιοποίησή τους.
Στο πλαίσιο αυτό, ο βουλευτής Γ. Γιακουμάτος, άλλοτε υφυπουργός απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, νυν μέλος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, μιλώντας πριν λίγες ημέρες σε γνωστό ραδιοφωνικό σταθμό, πρότεινε ανερυθρίαστα την ενοικίαση της Ακρόπολης των Αθηνών, καθώς και όλων των αρχαιολογικών χώρων (!) της ελληνικής επικράτειας.
Φυσικά, η τοποθέτηση του Γιακουμάτου δεν μπορεί να αναγνωστεί ως λύση στα οικονομικά αδιέξοδα της χώρας· πρώτιστα αποτελεί δήλωση υποτέλειας και συγκεκριμένη προεργασία για επερχόμενα μέτρα, ενώ δικαιώνει όλους τους νεοφιλελεύθερους σχεδιασμούς που έχουν γίνει ποτέ σε βάρος του πολιτισμού, της αξιοπρέπειας και της πραγματικής ανεξαρτησίας της χώρας. Αξίζει να αναφερθεί ότι η γερμανική εφημερίδα Bild βρήκε την ευκαιρία να βγει στην …αντεπίθεση, επισημαίνοντας ότι, όταν με σχετικό άρθρο της τον Μάιο του 2010 παραινούσε τους Έλληνες «να πουλήσουν νησιά, ακόμη και την Ακρόπολη για να ξεχρεώσουν», τότε είχε γεννηθεί οξεία αντίδραση απ’ την πλευρά των Ελλήνων. Να όμως που βρέθηκε «δικός μας», Έλληνας βουλευτής, ο οποίος προτείνει περίπου τα ίδια, προσθέτοντας μάλιστα ότι είναι «ψυχάκηδες και οι αγκυλωμένοι τις θεωρίες τού χθες» όσοι τυχόν διαφωνούν με το ενοικιαστήριο στην πολιτιστική μας κληρονομιά.
Δυστυχώς, δεν πρόκειται για μεμονωμένο φαινόμενο. Πριν λίγους μήνες, επικαλούμενη την οικονομική δυσπραγία της χώρας, η Γενική Γραμματέας του ΥΠΠΟΤ εξηγούσε ότι οι επιστημονικές αρχαιολογικές δημοσιεύσεις πρέπει να μπουν «σε πάγο», αν είναι με τα εξοικονομούμενα ποσά να προσληφθούν ένας ή δύο ιατροί σε κάποιο νοσοκομείο. Το νομοσχέδιο-έκτρωμα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που ψηφίστηκε πριν λίγους μήνες ενθουσιωδώς από την ευρεία κοινοβουλευτική σύμπραξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ προβλέπει «συγχωνεύσεις, κατατμήσεις ή καταργήσεις σχολών σύμφωνες με τις ανάγκες και δυνατότητες της εθνικής οικονομίας», ανοίγει διάπλατα δηλαδή τον δρόμο για τη γενική κατάργηση των δημόσιων πανεπιστημίων. Οι πλέον ευαίσθητοι και εθνικά κρίσιμοι τομείς της Παιδείας και του Πολιτισμού μπαίνουν σε μια οικονομίστικη λαιμητόμο, η οποία παραγνωρίζει το «πώς» και για «ποιους λόγους» φτάσαμε ως εδώ, και θέτει εκβιαστικά διλήμματα για το «τι κάνουμε τώρα» που βρισκόμαστε εδώ.
Ο ήρωας της ελληνικής επανάστασης Μακρυγιάννης, ο οποίος δεν γνώριζε να γράφει και να διαβάζει για το μεγαλύτερο τμήμα της ζωής του, είχε παρόλα αυτά ουσιαστικότερη και βαθύτερη παιδεία από όλους τους σύγχρονους επιτρόπους κοινωνικών υποθέσεων της Βουλής μαζί. Μπορούσε να κατανοήσει ότι η εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια περνούσε μέσα από την προάσπιση των στοιχείων της πολιτιστικής ταυτότητας των Ελλήνων.
Ο σύγχρονος ιστορικός C. Hitchens μάς θυμίζει ότι, σύμφωνα με την παράδοση, «όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Ακρόπολη και οχυρώθηκαν πολιορκούμενοι από τους Έλληνες, οι Έλληνες τους εφοδίαζαν με δικές τους σφαίρες για να τους εμποδίσουν να καταστρέψουν τους κίονες του Παρθενώνα. Για να μην αφαιρέσουν οι Τούρκοι τον μόλυβδο που στήριζε τους κίονες, να τον λιώσουν και να τον κάνουν σφαίρες.»
Σήμερα, ο Γ. Γιακουμάτος παραδίδει ξανά σε ξένα χέρια την πολιτιστική κληρονομιά μας, προτείνοντας ανοικτά ενοικιαστήριο για τον Παρθενώνα και για όλα (sic!) ανεξαιρέτως τα ελληνικά μνημεία. Δυστυχώς, όλες οι σχετικές προτάσεις που διατυπώνονται με πρόθεση, υποτίθεται, την οικονομική σωτηρία του έθνους, στην πραγματικότητα ενισχύουν το καθεστώς -οικονομικής και όχι μόνο- εξάρτησης της Ελλάδας, και επιταχύνουν την οικονομική και συνολική κατάρρευσή της. Πολλά θα κριθούν από τις αντιστάσεις που θα ορθωθούν απέναντι στο γενικό «ενοικιαστήριο», αν όχι και «πωλητήριο», που δρομολογείται σήμερα σε βάρος της χώρας.
Για το Δ.Σ. του Σ.ΕΚ.Α.
Ο Πρόεδρος
Κουτής Παναγιώτης
H Γραμματέας
Ζυγούρη Βασιλική
