Ο αδόκητος θάνατος του Θόδωρου Αγγελόπουλου αποτελεί ένα τραγικό συμβάν, που προκαλεί πένθος όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Τούτη τη δύσκολη ώρα, συμπαραστεκόμαστε στη θλίψη των οικείων του, αναλογιζόμενοι ότι η απώλεια του μεγάλου σκηνοθέτη βρίσκει την Ελλάδα σε μια στιγμή κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κυρίως ηθική, πολιτική και πολιτισμική.
Ο Θ. Αγγελόπουλος υπηρέτησε την έκφραση της πολιτιστικής δράσης, που ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα για να συναντηθεί με τις πρωτοποριακές δυνάμεις της ευρωπαϊκής τέχνης, με διεθνή απήχηση. Στα κινηματογραφικά του πλάνα αποτύπωσε τις τραυματικές στιγμές της μεταπολεμικής μας ιστορίας, τη βιωμένη εμπειρία της ετερότητας, την υπαρξιακή αγωνία μπροστά σε ένα κόσμο που αλλάζει διαρκώς παράγοντας ολοένα και μεγαλύτερες ανισότητες και αποκλεισμούς.
Ο Θ. Αγγελόπουλος υπήρξε πάντα ενεργός και δημοκρατικά ευαίσθητος πολίτης. Συμπορεύτηκε με τις δυνάμεις της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς, βάζοντας τη σφραγίδα του στις διεκδικήσεις των ανθρώπων της τέχνης και της διανόησης. Το έργο του κέρδισε διεθνές κύρος, όχι μόνο με τα βραβεία που του απονεμήθηκαν αλλά κυρίως με την ευρεία αναγνώριση που απέκτησε σε εκατομμύρια θεατών.
Ενώνοντας την εικόνα με το λόγο σε μια ιδιάζουσα φιλμική αφήγηση, ο Θ. Αγγελόπουλος υπήρξε ένας ποιητής-στοχαστής που ανανέωσε την κινηματογραφική γραφή, βάζοντας την Ελλάδα στο χάρτη της παγκόσμιας πολιτιστικής δημιουργίας. Το δυσαναπλήρωτο κενό της απουσίας του μας υποχρεώνει, για να τιμήσουμε ουσιαστικά τη μνήμη του, να σκεφτούμε ακόμα πιο αποφασιστικά το ρόλο του πολιτισμού στις σημερινές συνθήκες της κρίσης. Και κυρίως, μας υποχρεώνει να μελετήσουμε σε βάθος το έργο ενός δημιουργού, που μας έμαθε να κοιτάζουμε το παρελθόν και το παρόν με το «βλέμμα του Οδυσσέα».
Τούτη τη δύσκολη ώρα, συμπαραστεκόμαστε στη θλίψη των οικείων του, αναλογιζόμενοι ότι η απώλεια του μεγάλου σκηνοθέτη βρίσκει την Ελλάδα σε μια στιγμή κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κυρίως ηθική, πολιτική και πολιτισμική.
Ο Θ. Αγγελόπουλος υπηρέτησε την έκφραση της πολιτιστικής δράσης, που ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα για να συναντηθεί με τις πρωτοποριακές δυνάμεις της ευρωπαϊκής τέχνης, με διεθνή απήχηση. Στα κινηματογραφικά του πλάνα αποτύπωσε τις τραυματικές στιγμές της μεταπολεμικής μας ιστορίας, τη βιωμένη εμπειρία της ετερότητας, την υπαρξιακή αγωνία μπροστά σε ένα κόσμο που αλλάζει διαρκώς παράγοντας ολοένα και μεγαλύτερες ανισότητες και αποκλεισμούς.
Ο Θ. Αγγελόπουλος υπήρξε πάντα ενεργός και δημοκρατικά ευαίσθητος πολίτης. Συμπορεύτηκε με τις δυνάμεις της ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς, βάζοντας τη σφραγίδα του στις διεκδικήσεις των ανθρώπων της τέχνης και της διανόησης. Το έργο του κέρδισε διεθνές κύρος, όχι μόνο με τα βραβεία που του απονεμήθηκαν αλλά κυρίως με την ευρεία αναγνώριση που απέκτησε σε εκατομμύρια θεατών.
Ενώνοντας την εικόνα με το λόγο σε μια ιδιάζουσα φιλμική αφήγηση, ο Θ. Αγγελόπουλος υπήρξε ένας ποιητής-στοχαστής που ανανέωσε την κινηματογραφική γραφή, βάζοντας την Ελλάδα στο χάρτη της παγκόσμιας πολιτιστικής δημιουργίας. Το δυσαναπλήρωτο κενό της απουσίας του μας υποχρεώνει, για να τιμήσουμε ουσιαστικά τη μνήμη του, να σκεφτούμε ακόμα πιο αποφασιστικά το ρόλο του πολιτισμού στις σημερινές συνθήκες της κρίσης. Και κυρίως, μας υποχρεώνει να μελετήσουμε σε βάθος το έργο ενός δημιουργού, που μας έμαθε να κοιτάζουμε το παρελθόν και το παρόν με το «βλέμμα του Οδυσσέα».
