Η ομολογία του Ρώσου πρωθυπουργού κ. Πούτιν ότι η μητέρα του τον βάπτισε κρυφά από τον άθεο πατέρα του δεν πρέπει να μας εκπλήσσει καθόλου.
Αντιλαμβάνομαι ότι ορισμένοι διάβασαν τις δηλώσεις του Ρώσου πρωθυπουργού με σκεπτικισμό. Ολοι γνωρίζουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών ενδιαφέρεται να πάρει ψήφους. Η παρουσία τους σε θρησκευτικές τελετές ή η στήριξη και οι δωρεές που προσφέρουν στην Εκκλησία σε αυτό ακριβώς αποσκοπούν και όχι για να εκδηλώσουν την ευσέβειά τους.
Ερωτώ όμως. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι οι δηλώσεις του κ. Πούτιν ενέχουν πολιτική σκοπιμότητα δεν δείχνουν και πάλιν τη δύναμη της πίστεως; Ακριβώς επειδή η ευσέβεια “πουλά” - για να μετέλθω τη λαική έκφραση - γι’ αυτό ακριβώς οι πολιτικοί φροντίζουν να προβάλουν την εικόνα του ευσεβούς πιστού προς τους ψηφοφόρους τους.
Η δήλωση του κ. Πούτιν δείχνει και κάτι άλλο. Ακόμη και τα παιδιά των στελεχών του Κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης βαπτίζονταν - εν ανάγκη κρυφά - από τις μητέρες τους, αν ο πατέρας τους ήταν στέλεχος του κόμματος ή της κρατικής μηχανής.
Η νύχτα ήταν μακρά, ζοφώδης, πυκνή και ασέληνη αλλά έδειξε τη δύναμη του Σταυρού και της Ανάστασης του Κυρίου. Οι Ρώσοι πολιτικοί ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο για να παραστήσουν εαυτούς φίλους της Εκκλησίας. Οι πολλοί για ψηφοθηρία. Οι λίγοι επειδή αυτό τους επιτάσσει η συνείδηση και η καρδία τους, αλλά και στις δύο περιπτώσεις δεν είναι ο Κύριος που δοξάζεται; Δεν είναι η Εκκλησία που λαμπρύνεται; Δεν είναι η πίστη μας που αχτινοβολεί;
Ο γυιος σκληρού ανώτερου κομματικού στελέχους της Σοβιετικής Ενωσης, που χρημάτισε μάλιστα αρχηγός της KGB, δηλώνει - για λόγους που ο Θεός και ο ίδιος γνωρίζουν -, ότι η χάρη του Κυρίου διαπερνούσε το σιδηρούν παραπέτασμα όπως οι ακτίνες του ήλιου περνούν τα γυάλινα παράθυρα και έλουζαν με το φως της πίστεως τον ομόδοξο Ρωσικό λαό.
