Το ετερόκλητο κυανέρυθρο μέτωπο της Ελλάδας, που συσπειρώνεται γύρω από έναν υστερικό «αντιμνημονιακό» λόγο, τον ανακήρυξε θαρραλέο ηγέτη μιας ανεξάρτητης χώρας που δεν ανεχόταν απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων και υποθηκευμένη εθνική αξιοπρέπεια. Ό μως οι υπερπατριώτες που έδειχναν την Ουγγαρία ως παράδειγμα προς μίμηση δεν ασχολήθηκαν με τη συνέχεια της ιστορίας. Δεν το έκαναν από αδιαφορία. Τους υποχρέωσε να το βουλώσουν η πορεία της ουγγρικής οικονομίας, που άρχισε να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ως γνωστόν, όταν τα γεγονότα διαψεύδουν τις φαντασιώσεις της αριστεροδεξιάς καλύτερα να τα καλύπτει πέπλος σιωπής. Αλλά η πραγματικότητα είναι ξεροκέφαλη και δεν δικαιώνει ευσεβείς πόθους. Το Δεκέμβριο η ουγγρική οικονομία του «αντάρτη» Ορμπάν έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ο δανεισμός της χώρας ήταν αδύνατος, το φιορίνι κατέρρευσε, οι εισαγωγές πάγωσαν και η φτώχεια εξαπλώθηκε. Μοιραία, ο ήρωας της ουγγρικής «αντίστασης» προσήλθε ικέτης στο ΔΝΤ επαιτώντας βοήθεια. Κι ενώ είχε υποσχεθεί ένα «άλλο μίγμα πολιτικής», εφάρμοσε πολύ σκληρότερη λιτότητα από τους κεντροαριστερούς προκατόχους του, άλλαξε το Σύνταγμα στα μέτρα του, κατήργησε την ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας ώστε να τυπώνει αφειδώς φιορίνια, επέβαλε καθεστώς λογοκρισίας στον Τύπο και κλοιό ασφυκτικού ελέγχου στη δικαιοσύνη. Τα αποτελέσματα της «ανυπακοής» δεν τα πληρώνει μόνο ο ουγγρικός λαός με αιματηρές θυσίες και αφάνταστες στερήσεις. Τα πληρώνει και η χώρα στη σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προ ημερών, η Κομισιόν ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει από την ουγγρική κυβέρνηση να τροποποιήσει κάποιες από τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που χαρακτηρίζονται τουλάχιστον αμφιλεγόμενες. Διαφορετικά θα κινηθούν νομικές διαδικασίες εις βάρος της. Π ώς αντέδρασε η εθνικά υπερήφανη κυβέρνηση Ορμπάν; Με την ουρά στα σκέλια, ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι η Ουγγαρία σέβεται την εξουσία της Κομισιόν, που τη θεωρεί θεματοφύλακα των ευρωπαϊκών συνθηκών και διαβεβαίωσε ότι, αν χρειαστεί, η επίμαχη νομοθεσία θα αλλάξει. Στο μεταξύ ο ουγγρικός λαός, που τιμώρησε τους σοσιαλδημοκράτες για την «εθνική μειοδοσία», κατάφερε να τιμωρηθεί ο ίδιος και μάλιστα σκληρά. Λένε ότι το μόνο δίδαγμα που βγαίνει από την Ιστορία είναι ότι η Ιστορία… δεν διδάσκει τίποτα. Ο κόσμος όχι μόνο δεν εξάγει σωστά συμπεράσματα από γεγονότα που έχουν συμβεί στο απώτερο παρελθόν, αλλά ούτε και από πολύ πρόσφατα γεγονότα που συμβαίνουν στον ίδιο γεωπολιτικό χώρο. Οι Ούγγροι θα έπρεπε να είχαν μάθει το μάθημά τους από το γελοίο πάθημα της κυβέρνησης Καραμανλή που επιδόθηκε σε μια άσκηση αντίστασης για ασυγκρίτως μικρότερης σημασίας ζήτημα: τον περίφημο νόμο περί βασικού μετόχου. Οι αρμόδιοι υπουργοί, πλήρεις εθνικής υπερηφάνειας, μας διαβεβαίωναν τότε ότι δεν θα υποχωρούσαν σε αντιρρήσεις «χαμηλόβαθμων υπαλλήλων των Βρυξελλών». Τελικά υποχρεώθηκαν σε άτακτη υποχώρηση και απέσυραν ταπεινωμένοι το νόμο. Είναι άραγε οι Ούγγροι οι μόνοι «κακοί μαθητές» της σύγχρονης Ιστορίας; Είναι οι μόνοι ευκολόπιστοι ψηφοφόροι που παρασύρονται από προεκλογικές επιδείξεις ανταρσίας; Ή μήπως υπάρχουν και στην Ελλάδα –όπου ως γνωστόν κατοικεί ο ευφυέστερος λαός της γης– αφελείς ή απληροφόρητοι πολίτες; Πόσοι είναι οι εν Ελλάδι νοσταλγοί της δραχμής; Πόσοι πιστεύουν σε δεσμεύσεις για «επαναδιαπραγμάτευση» και σε υποσχέσεις για «αποκατάσταση» των συντάξεων; Οι εκλογές, οψέποτε γίνουν, θα δώσουν την απάντηση στο ερώτημα. Και με βάση αυτή, οι καλοί μαθητές της Ιστορίας θα ξέρουν ακριβώς τι θα επακολουθήσει.
Αναγνώστης
