Και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην πτοείται και να επαναλαμβάνει τα καλέσματά του με αντικείμενο τη συγκρότηση ενός αντιμνημονιακού μετώπου με δυνάμεις αριστερές και προοδευτικές, αλλά και ο Περισσός δεν κουράζεται να υπογραμμίζει το χάος που τον χωρίζει από τις εν λόγω δυνάμεις και να επιδίδεται στην αποδόμηση της εσφαλμένης κατ’ αυτόν αντίληψης ότι μια κυβέρνηση αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων μπορεί να είναι πραγματικά φιλολαϊκή χωρίς ανατροπή του μοντέλου της οικονομίας.
Ως εκ τούτου συνεχίζει να διεκδικεί σθεναρά το ακροατήριό του από το πεδίο των κοινωνικών διεργασιών που συντελούνται σε αυτή τη φάση της αποσύνθεσης του δικομματισμού.
Αυτό που η ηγεσία του ΚΚΕ υπερασπίζεται ως θέση είναι αφενός ότι ένας συνασπισμός ετερόκλητων δυνάμεων δεν θα μπορέσει να δώσει διέξοδο στα προβλήματα του λαού, αλλά θα ενσωματωθεί στο υπάρχον σύστημα που ορίζουν τα «μονοπώλια».
Αφετέρου, σε ό,τι αφορά το ίδιο και τη δική του... απουσία φιλοδοξίας να κυβερνήσει «αύριο το πρωί», αυτή εδράζεται στην πεποίθηση ότι χωρίς την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία του ΚΚΕ, η συμμετοχή «της εργατικής τάξης και των συμμάχων της» σε μια κυβέρνηση θα είναι «ζημιά για τον λαό» και βέβαια θα διέπεται από κραυγαλέες αντιφάσεις, τις οποίες η Αλέκα περιέγραψε ως εξής: «Δηλαδή να λέμε συνθήματα υπέρ του λαού και να επικαλούμαστε την υπερενενηντάχρονη ιστορία μας και από την άλλη μεριά να καθόμαστε να συζητάμε για την κατάργηση του δώρου Πάσχα και Χριστουγέννων».
Έτσι παραμονή των εορτών η Αλέκα Παπαρήγα αποκάλεσε «πολιτική και εκλογική μπλόφα» το «αντιμνημονιακό μέτωπο» που έχει εξαγγείλει ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ πριν από λίγες μέρες επανήλθε λέγοντας πως «προοδευτική κυβέρνηση με όρους συνύπαρξης με τα μονοπώλια» δεν μπορεί να υπάρξει. «Εμείς την πολιτική μας τη λέμε ολόκληρη» διεμήνυσε προς διάφορες κατευθύνσεις (ο νοών νοείτω), «δεν βγαίνουμε να πούμε ότι μπορεί να γίνει μια κυβέρνηση και να επιβάλει δυο - τρεις καλές λύσεις. Αυτά τα λένε άλλα κόμματα, τα οποία λένε ψέματα».
Ο άμεσος στόχος
Αν η συμμετοχή μας σε μια κυβέρνηση ήταν αρκετή για να ανακόψει τις συνέπειες της κρίσης, θα το κάναμε, είπε η Αλέκα, αλλά «αυτό είναι αδύνατο» συμπλήρωσε και παρέπεμψε στην επόμενη μέρα, όπου τα κόμματα της όποιας προοδευτικής ή αριστερής συγκυβέρνησης «θα έχουν να αντιμετωπίσουν μνημόνια επί μνημονίων, δάνεια επί δανείων, τον ΣΕΒ, τους συνδικαλιστικούς φορείς της εργοδοσίας». Αφού λοιπόν δεν μπορεί να υπάρξει μια προοδευτική φιλολαϊκή κυβέρνηση, αλλά ούτε είναι ορατή η ανατροπή των μονοπωλίων στο εγγύς μέλλον, τι μένει; Το ΚΚΕ στέλνει το μήνυμα ότι ο λαός «μπορεί κάτι να κερδίσει», αν από τις ερχόμενες εκλογές προκύψει μια αδύναμη κυβέρνηση, ενώ η Αλέκα εκφράζει ανοιχτά την προτίμηση του κόμματος στον στόχο του να μην μπορεί καν να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή άμεσος στόχος του Περισσού είναι η αύξηση της δικής του επιρροής (και αποτύπωση αυτής της αύξησης και σε εκλογικά ποσοστά), όπως μαρτυρούν και τα αδιάλειπτα καλέσματά του για «συμπόρευση με το ΚΚΕ». Η προτροπή του απευθύνεται βέβαια στα εργατικά, λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα, ανεξαρτήτως του πολιτικού χώρου από τον οποίο προέρχονται:
«Εμείς προσδιορίζουμε κοινωνικές δυνάμεις» στις οποίες το κόμμα απευθύνεται, διευκρίνισε η Αλέκα, λέγοντας ειδικότερα ότι «απευθυνόμαστε στον εργάτη και στον νεοδημοκράτη και σε αυτόν που ανήκει στο ΠΑΣΟΚ» και «επιδιώκουμε να εκφράσουμε αντικειμενικά τα συμφέροντα της σύγχρονης εργατικής τάξης και ενός μεγάλου μέρους, όχι όλων, των αυτοαπασχολουμένων και ενός μεγάλου μέρους της αγροτιάς, όχι όλης της αγροτιάς».
Διευκρινίζοντας περαιτέρω σημείωσε ότι ο Περισσός «μιλάει» με όρους κοινωνικών δυνάμεων, γιατί «όταν μιλάς με όρους αριστεράς, δεξιάς, κέντρου, σήμερα δεν λες τίποτα».
Στη μέση ο... Ζαχαριάδης
Η «πολεμική» του Περισσού κατά των μετωπικών σχημάτων κλιμακώθηκε με αφορμή ένα κείμενο του Νίκου Ζαχαριάδη, του οποίου απόσπασμα δημοσίευσε η ιστοσελίδα iskra του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ. Θεωρώντας ότι η εν λόγω αναδημοσίευση αποτελεί επίθεση στη σημερινή στρατηγική του ΚΚΕ, το βαρύ πυροβολικό του Περισσού, ο Μάκης Μαΐλης, επιτίθεται στην εν λόγω τάση του ΣΥΝ λέγοντας ότι κάνει επίθεση στο ΚΚΕ με την καπηλεία του Ζαχαριάδη.
Κι αυτό διότι σε αυτή την επιστολή του Ζαχαριάδη, τον Σεπτέμβριο του 1945, προς την Κομμουνιστική Οργάνωση Θεσσαλονίκης, ο τότε γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ χαρακτηρίζει «προδοτική» την ελληνική αστική τάξη και υποταγμένη στο ξένο κεφάλαιο και υμνεί το ΕΑΜ, που έδρασε μεταξύ άλλων ως συνασπισμός πολιτικών κομμάτων υπακούοντας σε μια διαφορετική αντίληψη συμμαχιών και στοχεύσεων (εθνική ανεξαρτησία, λαοκρατία κ.λπ.), κάτι που για τη σημερινή ηγεσία του Περισσού είναι «λαθεμένη ανάλυση», άρα και στρατηγική.
Όπως σημειώνει ο Μάκης Μαΐλης κάνοντας μια αναγωγή στις σημερινές μνημονιακές συνθήκες: «Τα αστικά κόμματα της Ελλάδας δεν ενεργούν σύμφωνα με τις υποδείξεις της τρόικας ή τη θέληση της Μέρκελ. Ενεργούν από κοινού. (...) Μεταξύ τους επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, όμως στην επίθεση ενάντια στους λαούς είναι ομόθυμοι»...
