απαγόρευε στο κοινοβούλιο να ασχολείται με την εκτέλεση του νόμου. Σήμερα στην Ελλάδα, όπου μερικούς αιώνες πριν τέθηκαν οι βάσεις της ατομικής ελευθερίας, οι εργαζόμενοι με τους εργοδότες «απαγορεύεται» να συμφωνήσουν για τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Είναι προφανές ότι εφόσον δεν μπορούν οι κοινωνικοί φορείς να αποφασίσουν για τις μεταξύ τους σχέσεις, αφού οι αποφάσεις τους τίθενται υπό την έγκριση της κυβέρνησης, καταπατείται η αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Βεβαίως για να είμαστε ειλικρινείς, στη πράξη η διάκριση των εξουσιών εφαρμοζόταν ολοένα και λιγότερο και η διακυβέρνηση γινόταν δια του υπουργικού συμβουλίου. Στην προκειμένη όμως περίπτωση η παρέμβαση αυτή μας γυρίζει στο 1600. Μόνο που τότε το κοινοβούλιο στη Διακήρυξη του Γουέστμινστερ, όριζε ως καθήκον του την προστασία της ελευθερίας των πολιτών έναντι της αυθαιρεσίας των κυβερνώντων.
