Προσπαθώντας να σκιαγραφήσω το πορτρέτο της Ηπείρου, τούτης της γεννήτρας των ηρώων, των ευεργετών, των ιερών προσώπων και των άπειρων σπουδαίων ανθρώπων, έγραψα...
«Πολλά τα στοιχεία που συνθέτουν αυτή την πατρίδα. Είναι πρώτα-πρώτα τα γραφικά χωριουδάκια με σπίτια από σμιλεμένες πέτρες, σκαρφαλωμένα στα ριζοβούνια. Είναι οι μαχαλάδες που τους ενώνουν λιθόστρωτα σοκάκια και δυσκολοδιάβατα καλντερίμια. Είναι τα αρχοντόσπιτα
με τους ευρύχωρους οντάδες, τα καφασωτά παράθυρα και τους ψηλούς αυλόγυρους. Οι πέτρινες βρύσες με τα γάργαρα νερά, σε μεσοχώρια, κάτω από βαθύσκια πλατάνια και πανύψηλεςιτιές και πιο χαμηλά, στις παρυφές των χωριών, τα ποτάμια με τα καθάρια νερά τους να ρέουν και να γλυκοκελαρίζουν κάτω από λιθόχτιστα τοξωτά γεφύρια, δείγματα μιας σπάνιας λαϊκής αρχιτεκτονικής. Είναι οι τσομπάνηδες που σαλαγάνε γιδοπρόβατα πάνω σε κακοτράχαλα λαγκάδια αντάμα με τα καιρικά και μέσα σε μια συγχορδία από ήχους κυπριών τσιχλών, κοτσιφιών και κοκκινολαίμηδων αλλά και οι μαντιλοφορούσες μάνες που μουρμουρίζουν με τρεμάμενους ρυθμούς μοιρολόγια της ξενιτειάς για τα ταξιδεμένα ολάκερα χρόνια στα «μαύρα ξένα» παιδά, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τη στέρφα γη με τσαπιά και χέρια για ν’ αναθρέψουν τ’ άλλα παιδιά και να συνεχίσουν να κρατάνε τη ζωή στον τόπο…». Είμαι σίγουρος ότι δεν κατάφερα μ’ όλες αυτές τις λέξεις να αναπαραστήσω πιστά την εκθαμβωτικά πανέμορφη εικόνα αυτής της πατρίδας. Της Ηπείρου με την πολυκύμαντη ιστορία, το απέραντο φυσικό κάλλος, τις μακρόβιες παραδόσεις και τον πανάρχαιο πολιτισμό. Μόνο μια αυθεντικά «native» καλλιτέχνιδα όπως η μητέρα φύση θα μπορούσε να το κάνει αυτό και μάλιστα με χίλιους δυο σκηνοθετικούς τρόπους. Απόδειξη το πλάνο που φιλοξενούμε. Όπου κατάφερε να προσδώσει μια συγκλονιστική ωραιότητα σ’ αυτό το άγριο χειμωνιάτικο τοπίο με background την παγωμένη Παμβώτιδα και τα κάτασπρα Γιαννιώτικα βουνά ! Ένα φωτογράφημα,από το φυσικό εξώστη της Ηπειρωτικής πρωτεύουσας...
http://www.katoci.com/
