εκ παραδρομής την υπόλοιπη αντιπολίτευση και όσους ασκούν κριτική στην κυβέρνηση Παπαδήμου, φυσικά και κατάλαβαν ότι ο Υπουργός Οικονομικών έχει ξεκινήσει ήδη την προεκλογική εκστρατεία του.
Για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εννοείται, έστω κι αν η συγκυρία δεν ευνοεί έναν πολιτικό που ταυτίστηκε με την υπεράσπιση του Μνημονίου σχεδόν όσο ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, να διεκδικήσει την έγκριση της κοινωνίας για να ηγηθεί ενός Κινήματος, το οποίο υποτίθεται ότι εκφράζει περισσότερο λαϊκά στρώματα.
Οι δημοσκοπήσεις άλλωστε επιβεβαιώνουν ότι στην «όλη κοινωνία», κατ’ αντιστοιχία του «όλου ΠΑΣΟΚ», ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει προβάδισμα. Μικρό αριθμητικά, αλλά τεράστιο ψυχολογικά, αν σκεφτούμε ότι μέχρι και πριν από μερικά χρόνια, περιοριζόταν σε ρόλο «υπασπιστή» του Ευάγγελου Βενιζέλου. Σήμερα, διεκδικεί την ανατροπή της ιεραρχίας.
Επιπλέον, παρά τις δημόσιες διαψεύσεις του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει καταφέρει να ξεριζώσει από το υποσυνείδητο της κοινωνίας την… υποψία ότι υπήρξε συμφωνία κορυφής ανάμεσα στον ίδιο και τον Γιώργο Παπανδρέου, για «απευθείας ανάθεση» του δαχτυλιδιού, καθ’ εικόνα και ομοίωση της διαδοχής Σημίτη από τον Γιώργο, το 2004. Επομένως, θα δυσκολευτεί να αποβάλλει τον χαρακτηρισμό του συστημικού υποψηφίου.
Έτσι, ένας από τους πλέον έξυπνους και κατηρτισμένους Έλληνες πολιτικούς, προέβη σήμερα στον αυτονόητο εναλλακτικό μονόδρομο. Προσπάθησε να εμφανιστεί ως μελλοντικός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, εξαπολύοντας επίθεση κατά της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν θα σταθούμε στα ρητορικά σχήματα και τους εντυπωσιασμούς που χρησιμοποίησε. Αλλά στην… ταμπακιέρα της υπόθεσης. Που δεν είναι άλλη από την υπεράσπιση του Μνημονίου. Με την αιτιολογία βέβαια, ότι αποτελεί τη μόνη λύση για να σταθεί η χώρα στα πόδια της.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται η λάθος ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητας, που κάνει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η ελληνική κοινωνία αναγνωρίζει την ανάγκη αλλαγών, τομών και μεταρρυθμίσεων. Συγκρούσεων με χρόνιες στρεβλώσεις και γονιδιακής φύσεως κακώς κείμενα.
Μόνο που, την ίδια στιγμή, κανείς δεν… διαβάζει στο Μνημόνιο, την πρόνοια για τέτοιες αλλαγές. Μόνο φόρους, ύφεση, ανεργία και δυστυχία, μας έφερε το Μνημόνιο. Τα δε χειρότερα είναι μπροστά μας.
Μέχρι και πριν από μερικούς μήνες άλλωστε, την ίδια ανάγνωση για το εθνικό λάθος του Μνημονίου έκανε και ο ίδιος ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο οποίος παραδεχόταν το αδιέξοδο της στόχευσής του.
Επειδή λοιπόν δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο, αλλά αντιθέτως η καθημερινή πραγματικότητα των Ελλήνων χειροτερεύει, η υπεράσπιση του Μνημονίου αποτελεί την ασφαλέστερη οδό για να βγει ένας πολιτικός σε… εργασιακή εφεδρεία. Είτε γενικότερα από την πολιτική, είτε από τις προσωπικές φιλοδοξίες του. Και αυτό, το κατανοεί πλήρως ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Μόνο που πλέον, δεν μπορεί να αλλάξει ρητορική.
statesmen.gr
