Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν έντονη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή αυτή της Καραϊβικής κατά τους πέντε τελευταίους αιώνες και κυρίως στο νησί Ισπανιόλα, που το μοιράζονται η Αϊτή με τη Δομινικανή Δημοκρατία, υποστηρίζουν οι ερευνητές σε μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Δελτίο της Σεισμολογικής Εταιρείας της Αμερικής.
Οι επιστήμονες βασίστηκαν στις αναφορές για καταστροφές που έχουν καταγραφεί μετά το 1500 για να εκτιμήσουν το μέγεθος των σεισμών και το επίκεντρό τους, προκειμένου να επεξεργαστούν ένα σεισμικό μοντέλο. Στη μελέτη περιγράφουν μια σειρά καταστροφικών σεισμών που σημειώθηκαν το 18ο αιώνα και προήλθαν από το ρήγμα Ενρικίγιο, το οποίο διασχίζει το νησί από τα ανατολικά μέχρι τα δυτικά.
Μια δόνηση μεγέθους 6,6 βαθμών σημειώθηκε το 1701 στην Αϊτή, κοντά στο επίκεντρο του σεισμού του 2010. Οι περιγραφές της εποχής για τους μετασεισμούς και την έντασή τους θυμίζουν πολύ τη σύγχρονη καταστροφή. Μισό αιώνα αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου 1751, ξεκίνησε μια σειρά μεγάλων σεισμών (μεγέθους 7,4-7,5 βαθμών) από το ίδιο ρήγμα, αλλά αυτή τη φορά στην ανατολική άκρη του, στη σημερινή Δομινικανή Δημοκρατία. Ακολούθησαν και άλλοι ισχυροί σεισμοί (από 6,6 έως 7,5 βαθμοί) μέχρι και τον Ιούνιο του 1770.
Ο σεισμός του 2010 έγινε μετά από 240 χρόνια διακοπής της σεισμικής δραστηριότητας, κάτι που οδηγεί τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι το ρήγμα Ενρικίγιο ενδέχεται να έχει ξανά ενεργοποιηθεί
