ταινίες του, χαρακτηριζόμενος ως σκηνοθέτης της ιστορίας.
Και ήταν τόσο μεγάλη η εμπάθεια του "αριστερού" κριτικού που ακόνισε τη γέρικη του μνήμη για να θυμηθεί μια ιστορία που συνέβη τάχα σε κάποια γυρίσματα ταινίας του Αγγελόπουλου 30 χρόνια πριν!
Ποιον ενδιαφέρει άραγε αν ο Αγγελόπουλος τάισε το συνεργείο του 30 χρόνια πριν?Μα την εμπάθεια του Δανίκα φυσικά.
Και επέλεξε όλα αυτά να τα γράψει την ημέρα του άδικου χαμού του , ξεχνώντας πως και οι πόλεμοι σταματούσαν για να ταφούν οι νεκροί.
Ο πόλεμος της εμπάθειας.όμως, είναι συνεχής!
Ακόμα προφανώς ο εν λόγω κριτικός δεν ξέχασε την αποκάλυψη που είχε κάνει κάποτε σε συνέντευξη του ο Αγγελόπουλος, οτι ο Δανίκας υπήρξε αρθρογράφος του Ριζοσπάστη που απλά δακτυλογραφούσε ανακοινώσεις του Περισσού και εν μια νυκτί έγινε κριτικός στα ''ΝΕΑ''
Μην σκοτίζεστε κύριε κριτικέ, καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.....
Εξάλλου οτι και να γράφετε, άλλος θα μείνει στην ιστορία με διακρίσεις, βραβεία, διεθνής αναγνώριση, πνευματική δύναμη και εσεις ακόμα θα μετράτε τις μπουκιές των ηθοποιών και θα πλέκετε τις κάλτσες τους για να μην κρυώνουν, έστω και μετά απο 30 χρόνια!
Ο ΚΑΘΕΙΣ ΕΦ΄Ω ΕΤΑΧΘΗ!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
