Μια πρώτη γεύση για το τι σημαίνει «επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα» πήραμε όλοι κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας του πολυνομοσχεδίου.
Για να σοβαρευθούμε, τουλάχιστον εμείς αφού δεν μπορούν να σοβαρευθούν οι βουλευτές μας, προσπαθώ να καταλάβω το ιδεολογικό και πολιτικό διακύβευμα εκείνων που ψήφισαν εναντίον της απελευθέρωσης του ωραρίου των φαρμακείων. Τι ακριβώς επεδίωκαν και προς όφελος ποιων ενεργούσαν;
Πάντως όσοι έκαναν βόλτες στους διαδρόμους και οι άλλοι που παρέμειναν στην αίθουσα για να καταψηφίσουν το άρθρο 29, μόνο τα συμφέροντα της κοινωνίας δεν είχαν σκοπό να διαφυλάξουν. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα μιας συντεχνίας απ’ τις πολλές, με αντάλλαγμα το σταυρό στις προσεχείς εκλογές.
Προφανώς όταν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα μέτρο που δεν απειλεί τη κοινωνική συνοχή, πως περιμένουμε να μας πάρουν στα σοβαρά αυτοί που περιμένουμε να μας δανείσουν; Πιστεύουμε σοβαρά ότι δεν θα ζητήσουν εγγυήσεις όταν επί μήνες τους δουλεύουμε προκειμένου να μην ενοχλήσουμε τα συμφέροντα των συντεχνιών;
Αλήθεια τι απέγιναν οι αποκρατικοποιήσεις, για τις οποίες μάλιστα δεσμευθήκαμε ότι θα μας αποφέρουν 50 δισ σε μια πενταετία, ή με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας που ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζει κανείς ποια είναι και πόσο αποτιμάται; Εσείς στη θέση τους θα μας εμπιστευόσασταν; Στο κάτω-κάτω δεν μας δανείζουν με το ζόρι. Εμείς ζητάμε τα λεφτά τους. Αν δεν τα θέλουμε δεν τα παίρνουμε και αναθέτουμε στην Παπαρήγα και στα άλλα παιδιά, μηδέ εξαιρουμένων κάποιων μέσα από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, να βρουν τα λεφτά και να κάνουν την Ελλάδα Κόστα Ρίκα.
