Πιστωτικές και ταυτότητες... συνέχεια

Την ταυτότητά σας δεν τη ζητάει για να δει ποιος είστε ή πόσο ωραίος ήσασταν στα νιάτα σας, και δε δίνει λογαριασμό σε κανένα ποιον είδε και τι του πούλησε (η κοπελίτσα).
Την ζητάει γιατί είναι υποχρεωμένη να δει αν το όνομα που αναγράφεται στην ταυτότητα είναι το ίδιο με αυτό που αναγράφεται στην πιστωτική κάρτα και κατ' επέκταση αν μοιάζετε με τη φωτογραφία που φέρει επάνω της η ταυτότητα. Δηλαδή με την απλή μέθοδο των τριών αν είσαστε εκείνος που αναγράφεται το όνομά του στην πιστωτική κάρτα. Επιπλέον είναι υποχρεωμένη να ελέγξει την υπόγραφή πάνω στην ταυτότητα να ταιριάζει με την υπογραφή που θα βάλετε στο απόκομμα για την επιχείρηση όταν πληρώνετε με πιστωτική κάρτα. Αν δεν τα κάνει όλα αυτά, η επιχείρηση ευθύνεται για τυχόν οικονομικές απώλειες έναντι του πελάτη και όχι η τράπεζα που εκδώσατε την πιστωτική κάρτα αν αυτή κλαπεί και δεν προλάβετε να την ακυρώσετε.

Τώρα τι σας λέω, θα μου πείτε, αφού πολύ λίγοι είναι αυτοί που το κάνουν σε φόβο δυσαρέσκειας και αντίδρασης του πελάτη. Αν είχε ενημερωθεί όμως και ο πελάτης ότι αυτό είναι για το καλό του (καθώς και της επιχείρησης σε περίπτωση που της ζητηθούν ευθύνες από την τράπεζα...). Και φυσικά αν η τράπεζα φρόντιζε να ενημερώνει σωστά τον κάθε κάτοχο πιστωτικής κάρτας για τα δικαιώματά του και τις υποχρεώσεις του σε περίπτωση κλοπής (αλλά και πριν από αυτή)...
Φιλικά και προς ενημέρωση. Γιατί δε μας φταίνε πια όλοι και καλοί και κακοί...

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ