Κάποιες καθυστερήσεις και μεταθέσεις αναφορικά με το χρόνο διενέργειας των εκλογών των Συμβουλίων Διοίκησης...
ερμηνεύονται από τα ακόλουθες αιτίες:
Κατά πολλούς η συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία, που προβλέπεται από το νέο Νόμο-πλαίσιο για την Ανώτατη Παιδεία, έπρεπε να λάβει χώρα μετά τη λήξη της τετραετούς θητείας των τωρινών πρυτανικών αρχών και όχι πρόωρα, δηλαδή στο μέσο της θητείας τους.
Άλλος λόγος θα μπορούσε να ερμηνεύσει την όποια κωλυσιεργία στο εν λόγω θέμα, αποδίδεται στην αντίσταση που εξακολουθούν να προβάλλουν κάποιοι Πρυτάνεις και μέρος της Συγκλήτου απέναντι στο νέο Νόμο.
Δε λείπουν βέβαια και τα γνωστά ευτράπελα των καταλήψεων και της κλοπής της κάλπης από τους φοιτητές σε δακτυλοδεικτούμενες περιπτώσεις (ΤΕΙ Λαμίας και Πάτρας)
Ο νέος Νόμος χαρακτηρίζεται αδικαιολόγητα βέβαια –καθώς συζητήθηκε σχεδόν μια χρονιά– από αρκετές αδυναμίες και προχειρότερες. Δεν παύει όμως να είναι Νόμος του κράτους!.
Ως προς τη θέση για την τετραετή θητεία των τωρινών Πρυτάνεων εδώ διατυπώνεται η ακόλουθη άποψη:
Και η Βουλή εκλέγεται για τέσσερα χρόνια βάσει του Συντάγματος. Με Νόμο όμως φτάνουμε να έχουμε πρώρες εκλογές, είτε διαφωνούμε είτε όχι. Ο Νόμος σε ένα
δημοκρατικό καθεστώς είναι ισχυρότερος από οτιδήποτε άλλη πρακτική ή αντίληψη μεμονωμένων ομάδων ή προσωπικών αντιλήψεων! Από τη στιγμή που οποιοσδήποτε Νόμος δεν ανατρέπεται από μαζικές κινητοποιήσεις (και όχι συντεχνιακές), εφαρμόζεται έως ότου αλλάξει.
Ακόμη, οι πρυτανικές αρχές δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις λειτουργίες της Βουλής. Πολύ περισσότερο όταν κάθε τους πράξη δεν ‘πατά’ στις απόψεις των πανεπιστημιακών Τμημάτων και των γενικών τους συνελεύσεων.
Τέλος, μη ξεχνάμε και το ρόλο μας. Είμαστε πανεπιστημιακοί δάσκαλοι στα
μάτια των φοιτητών(τριών) μας και όχι μόνο. Ρομαντικές ίσως απόψεις, που δεν έχουν σχέση με συνθήματα όπως ανυπακοή ή απειθαρχία…
Μας κούρασε όμως ο ρεαλισμός εκείνος που έφθασε τη χώρα και πανεπιστήμια σε αυτήν την κατάντια!
ερμηνεύονται από τα ακόλουθες αιτίες:
Κατά πολλούς η συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία, που προβλέπεται από το νέο Νόμο-πλαίσιο για την Ανώτατη Παιδεία, έπρεπε να λάβει χώρα μετά τη λήξη της τετραετούς θητείας των τωρινών πρυτανικών αρχών και όχι πρόωρα, δηλαδή στο μέσο της θητείας τους.
Άλλος λόγος θα μπορούσε να ερμηνεύσει την όποια κωλυσιεργία στο εν λόγω θέμα, αποδίδεται στην αντίσταση που εξακολουθούν να προβάλλουν κάποιοι Πρυτάνεις και μέρος της Συγκλήτου απέναντι στο νέο Νόμο.
Δε λείπουν βέβαια και τα γνωστά ευτράπελα των καταλήψεων και της κλοπής της κάλπης από τους φοιτητές σε δακτυλοδεικτούμενες περιπτώσεις (ΤΕΙ Λαμίας και Πάτρας)
Ο νέος Νόμος χαρακτηρίζεται αδικαιολόγητα βέβαια –καθώς συζητήθηκε σχεδόν μια χρονιά– από αρκετές αδυναμίες και προχειρότερες. Δεν παύει όμως να είναι Νόμος του κράτους!.
Ως προς τη θέση για την τετραετή θητεία των τωρινών Πρυτάνεων εδώ διατυπώνεται η ακόλουθη άποψη:
Και η Βουλή εκλέγεται για τέσσερα χρόνια βάσει του Συντάγματος. Με Νόμο όμως φτάνουμε να έχουμε πρώρες εκλογές, είτε διαφωνούμε είτε όχι. Ο Νόμος σε ένα
δημοκρατικό καθεστώς είναι ισχυρότερος από οτιδήποτε άλλη πρακτική ή αντίληψη μεμονωμένων ομάδων ή προσωπικών αντιλήψεων! Από τη στιγμή που οποιοσδήποτε Νόμος δεν ανατρέπεται από μαζικές κινητοποιήσεις (και όχι συντεχνιακές), εφαρμόζεται έως ότου αλλάξει.
Ακόμη, οι πρυτανικές αρχές δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις λειτουργίες της Βουλής. Πολύ περισσότερο όταν κάθε τους πράξη δεν ‘πατά’ στις απόψεις των πανεπιστημιακών Τμημάτων και των γενικών τους συνελεύσεων.
Τέλος, μη ξεχνάμε και το ρόλο μας. Είμαστε πανεπιστημιακοί δάσκαλοι στα
μάτια των φοιτητών(τριών) μας και όχι μόνο. Ρομαντικές ίσως απόψεις, που δεν έχουν σχέση με συνθήματα όπως ανυπακοή ή απειθαρχία…
Μας κούρασε όμως ο ρεαλισμός εκείνος που έφθασε τη χώρα και πανεπιστήμια σε αυτήν την κατάντια!
Υποψήγιος για το Συμβούλιο Διοίκησης του ΑΠΘ
