Με αφορμή τη χθεσινή είδηση ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τάσσεται με ανακοίνωσή της στο πλευρό του...
προφυλακισμένου για την υπόθεση Βατοπεδίου ηγούμενου Εφραίμ, αλλά και την είδηση ότι ο Αρχιεπίσκοπός Ιερώνυμος θα επισκεφθεί τις επόμενες ημέρες τον Εφραίμ στις φυλακές Κορυδαλλού, γράφονται αυτές οι γραμμές, καθώς φαίνεται γενικά ο φετινός χειμώνας να είναι πολύ βαρύς για την ελληνική δικαιοσύνη.
Σίγουρα όλες οι αποφάσεις οποιουδήποτε Δικαστηρίου ή Δικαστή ή Εισαγγελέα θα πρέπει να είναι σεβαστές και να εκτελούνται αμέσως και από όλους, αφού η μη τήρηση των δικαστικών αποφάσεων μοιραία θα οδηγήσει την κοινωνία σε ζούγκλα. Η δικαιοσύνη είναι αναμφίβολα το τελευταίο «οχυρό» σε μία δημοκρατική και ευνομούμενη πολιτεία.
Όμως όλες οι δικαστικές αποφάσεις υπόκεινται στην κρίση του καθενός, ειδικά δε στην κρίση των νομικών. Για το λόγο αυτό άλλωστε οι δικαστικές αποφάσεις υπόκεινται και σε έφεση, αναίρεση, αναψηλάφηση, αναστολή εκτελέσεως κλπ. Είναι προφανές λοιπόν ότι μία δικαστική απόφαση μπορεί και να είναι εσφαλμένη.
Μία τέτοια εσφαλμένη απόφαση είναι και αυτή που αποφάσισε και την προφυλάκιση του ηγούμενου Εφραίμ, καθώς είναι πρόδηλο ότι δεν είναι ύποπτος φυγής, δεν είναι κοινώς επικίνδυνος και κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει να τελέσει εκ νέου αξιόποινες πράξεις. Μου φαίνεται απίστευτο να μπορεί να πιστεύουν οι κ.κ. Δικαστές ότι ο ηγούμενος Εφραίμ θα επιχειρήσει νέες ανταλλαγές εδαφικών εκτάσεων! Ποιος θα καθίσει να συνομιλήσει μαζί του ή ακόμα περισσότερο να συνδιαλλαγεί μαζί του;
Ακόμα χειρότερο δε για τη συγκεκριμένη δικαστική απόφαση είναι ότι διατάσσει την κράτηση ενός κατηγορούμενου ως ηθικού αυτουργού σε τρία (3) κακουργήματα, χωρίς όμως να προσδιορίζει ποιος ήταν ο φυσικός αυτουργός των κακουργημάτων αυτών και χωρίς να έχει προφυλακιστεί κανείς ως φυσικός αυτουργός.
Μου φαίνεται επίσης πολύ παράξενο ότι οι κ.κ. Δικαστές δεν εξέτασαν το ζήτημα ότι η Μονή Βατοπεδίου, της οποίας προΐσταται ο ηγούμενος Εφραίμ, είναι ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, ήτοι είναι ένα μέρος του Ελληνικού Δημοσίου. Ουσιαστικά όποιος Δήμαρχος ή προϊστάμενος δημόσιας αρχής ζητάει από το κράτος μία έκταση για να κάνει παιδική χαρά ή να κατασκευάσει σχολείο ή να κάνει οποιοδήποτε άλλο έργο, μπορεί να προφυλακιστεί ως ηθικός αυτουργός σε ενδεχόμενη απιστία εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, χωρίς μάλιστα να ξέρουμε από ποιον ακριβώς το ζήτησε!
Τέλος, κατά τη γνώμη μου, μοιάζει να είναι μία «πολιτική» - δικαστική απόφαση, με την έννοια ότι ο ηγούμενος Εφραίμ προφυλακίζεται ως εξιλαστήριο θύμα για την όποια συμμετοχή του στο όποιο γενικότερο «σκάνδαλο» (ή μη σκάνδαλο ίσως) και όχι για αυτές καθαυτές τις πράξεις του. Άλλωστε, και οι Γ. Αγγέλου και Πατέρας Αρσένιος έχουν αφεθεί ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους.
Υ.Γ. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ιδιαίτερα ότι ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει τελεσίδικη και αμετάκλητη δικαστική κρίση περί της ιδιοκτησίας της έκτασης που δόθηκε από τη Μονή προς το Ελληνικό Δημόσιο κατά την ανταλλαγή. Τι θα πρέπει να κάνει ο προφυλακισθείς ηγούμενος Εφραίμ, αν κερδίσει η Μονή Βατοπεδίου τα δικαστήρια αυτά, οπότε θα είναι και νόμιμη η ανταλλαγή ; Ποια θα είναι η προσήκουσα αποζημίωση για αυτόν;
