Κοιτούσα τον λογαριασμό της ΔΕΗ στον οποίο το ποσό που αντιστοιχούσε στο ρεύμα και τα δημοτικά τέλη ήταν 85 € και το ποσό για το χαράτσι (Α δόση) ήταν 180€. Σύνολο για πληρωμή 265€.
Είχα τις προηγούμενες ημέρες σκεφθεί πολλές φορές να μην πληρώσω το χαράτσι. Τα είχα τα λεφτά για να το πληρώσω αλλά δεν το θεωρούσα ως δικό μου χρέος.
Γιατί ως χρέος θεωρώ κάτι που μου έχω αγοράσει ή μια ληφθείσα παροχή υπηρεσίας. Το χαράτσι δεν ειναι τίποτα από τα παραπάνω.
Την ημέρα εκείνη όμως ο λογαριασμός έληγε και δυστυχώς λύγισα. Λύγισα διότι έχω ένα μικρό παιδί και φοβάμαι πολύ να μείνω χωρίς ρεύμα. Φοβάμαι να μην μπορώ να παρέχω στο μικρό μου αγγελούδι έστω και κάτι βασικό όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα.
Πήγα λοιπόν και το πλήρωσα.
Όπως καθόμουν στην ουρά της ΔΕΗ και περίμενα να πληρώσω παρατηρούσα τους υπόλοιπους ανθρώπους που και αυτοί περίμεναν υπομονετικά. "Πηγαδάκια" σχηματίζονταν με κύριο θέμα συζήτησης το πόσο επαχθές και εκβιαστικό είναι αυτό το χαράτσι. Οι περισσότεροι όμως δυστυχώς το πλήρωναν. Μαζί και εγώ.
Κανένας δεν ήταν ευχαριστημένος που το πλήρωνε αλλά το έκανε. Μόλις όμως βγήκα έξω απο το κτίριο της ΔΕΗ συνέβη κάτι πολύ περίεργο μέσα μου. Ένιωσα πραγματικά ως ένα υποταγμένο ανθρωπάκι. Ένας σκλάβος του συστήματος, αυτό ένιωσα να είμαι. Και τότε...είδα τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που υπέκυψα τόσο εύκολα στο σάπιο αυτό, καθεστωτικό σύστημα. Ήταν η τελευταία φορά που πλήρωσα έναν τέτοιο κεφαλικό φόρο, μόνο και μόνο επειδή με εκβιάζουν με στέρηση ενός εκ των βασικότερων αγαθών επιβίωσης, του ηλεκτρικού ρεύματος.
Ήταν η τελευταία φορά που στέρησα απο το γλυκό μου παιδί αυτά τα 180€ και τα έδωσα σε ένα σύστημα που με οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον γκρεμό.Κατάλαβα επιτέλους ότι τίποτα δεν είναι όπως παλιά, ότι η χώρα μου (δηλ. οι πολίτες αυτής) βρίσκομαστε πια σε πραγματικό πόλεμο.
Και δυστυχώς ξέρω ότι σε έναν πόλεμο, μόνο η σθεναρή, αδιάκοπη αντίσταση μπορεί να δώσει ευτυχή αποτελέσματα. Ορκίστηκα ότι το επαχθές, αντισυνταγματικό χαράτσι της ΔΕΗ δεν θα το ξαναπληρώσω.
Διότι με κάνει να νιώθω ανελεύθερος, με κάνει υποταγμένο, με καθιστά δούλο ενός επαχθούς χρέους που εγώ και οι συμπολίτες μου ποτέ δεν δημιουργήσαμε...
Αναγνώστης
