αγροκτήματα και φάρμες «κόβουν» τα δάση ενώ πλήττονται από την ξηρασία και δέχονται και διαρκή επίθεση από νέα παράσιτα και ασθένειες.
Έρευνες στην Αμαζονία, την Αφρική και την κεντρική Αμερική δείχνουν πως παρότι τα «μεγαθήρια» αυτά προσαρμόστηκαν με επιτυχία σε διάρκεια αιώνων σε καταιγίδες, παράσιτα και ακραία φαινόμενα μικρής διάρκειας, είναι πιο ευάλωτα από άλλα δέντρα στις σημερινές απειλές.
«Ο κατακερματισμός των δασών επηρεάζει δυσανάλογα τα μεγάλα δέντρα. Όχι μόνο περισσότερα δέντρα πεθαίνουν στα όρια των δασών αλλά και υψηλότερο ποσοστό των δέντρων που πεθαίνουν είναι τα μεγάλα», δηλώνει ερευνητής καθηγητής από το Πανεπιστήμιο James Cook στην Αυστραλία.
«Το ύψος τους και ο παχύς άκαμπτος κορμός τους τα κάνει πιο επιρρεπή στο να ξεριζώνονται και να σπάνε κοντά στις άκρες των δασών», πρόσθεσε.
Τα μεγάλα δέντρα μπορεί να αποτελούν μόλις το 2% των δέντρων σε κάθε δάσος αλλά περιέχουν το 25% της συνολικής βιομάζας και είναι ζωτικά για την υγεία του συνόλου των δασών.
