Η περίπτωση του Γ.Παπανδρέου αποδίδεται επιστημονικά μόνο με τον όρο της «κουτσής πάπιας». Ο όρος αναφέρεται στους τελευταίους μήνες μιας δεύτερης θητείας Προέδρου των ΗΠΑ.
Τότε, όταν όλοι γνωρίζουν ότι αποχωρεί αναγκαστικά λόγο των προβλέψεων του Συντάγματος. Όταν δεν είναι, πλέον, σε θέση να κινητοποιήσει επαρκείς δυνάμεις προκειμένου να αντιμετωπίσει την αποστασιοποίησή των κομματικών φίλων και αντιπάλων του από αυτόν. Η ίδια η ιστορία των ΗΠΑ έχει καταδείξει ότι όταν λήγει η δεύτερη θητεία ενός Πρόεδρος, τότε, ακόμα και οι υποψήφιοι που προέρχονται από το δικό του κόμμα, προκειμένου να έχουν κάποιο περιθώριο επιτυχίας- λαμβάνουν αποστάσεις από τις αδύναμες και αρνητικές πλευρές της θητείας του.Τις τελευταίες δεκαετίες ο όρος «κουτσή πάπια» (ίσως σε ελεύθερη μετάφραση καλύτερα «λαβωμένη πάπια») χρησιμοποιήθηκε και για πρωθυπουργούς που βρίσκονταν στο τέλος της θητείας τους, ιδιαίτερα εάν είχαν ανοίξει τη διαδικασία διαδοχής τους. Σε αυτή την περίπτωση οι υπουργοί και τα κομματικά στελέχη γνωρίζοντας ότι πλέον βαδίζει στο αμετάκλητο τέλος του, προσφεύγουν στις αγκαλιές των πιθανών διαδόχων του. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μπλερ που ανακοίνωσε ότι μετά ένα χρόνο θα παρατιόταν, ορίζοντας ως διάδοχό του τον Γκόρτον, υπουργός οικονομικών. Σε λιγότερο από τρεις μήνες βρέθηκε χωρίς συμμάχους και στηρίγματα, αναγκαζόμενος να παραιτηθεί πολύ νωρίτερα.Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει όλα τα χαρακτηριστικά με τα οποία η σύγχρονη πολιτική επιστήμη θα τον χαρακτήριζε ως «κουτσή πάπια». Αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την θέση του Πρωθυπουργού χωρίς να έχει χάσει εκλογές, έχοντας όμως συντριβεί ο ίδιος και οι επιλογές του πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά. Είναι κατά προέκταση λογικό, οι υπουργοί των κυβερνήσεων και οι πλέον αμοραλιστές εκ των στενών συνεργατών του να αναζητήσουν αλλού στέγη και, ταυτόχρονα, να πάρουν αποστάσεις από την πολιτική που εξασκήθηκε τα 2 τελευταία χρόνια. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλοι όσοι θέλουν να διαδεχτούν τον Γ.Παπανδρέου είναι ότι έχουν συναινέσει και στηρίξει, συχνά με σφοδρότητα, την πολιτική του. Εξάλλου έχουν ενώπιον τους το επόμενο μνημόνιο και την επόμενη προδοτική δανειακή σύμβαση Από αυτή τη σκοπιά, μόνο άτομα που δεν είχαν εμπλακεί στα υπουργικά συμβούλια θα μπορούσαν να εμφανιστούν ως εναλλακτικές λύσεις. Όλοι οι υπόλοιπο απλά είναι εκπρόσωποι διαφορετικών κλειστών μηχανισμών και συμφερόντων. Στο βιβλίο μου «Πολιτική Σωτηρίας» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το εκδοτικό «Λιβάνης» αναλύω τους λόγους για τους οποίους χαρακτηρίζω τους προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ υπουργούς των κυβερνήσεων του Γ.Παπανδρέου και Παπαδήμου, ως φεουδάρχες υπουργούς. Πρόκειται για υπουργούς οι οποίοι έχουν υπηρετήσει όπως αποδεικνύω στο βιβλίο μου τις πιο διαφορετικές πολιτικές και τα πιο άσχετα μεταξύ τους χαρτοφυλάκια χωρίς κανένα όραμα και σχέδιο. Ανειδίκευτοι ως προς τις θεματικές που καλούνται να υπηρετήσουν, αλλά «ειδικοί» στην προσαρμογή και παραμονή σε υπουργικά χαρτοφυλάκια. Είναι οι άνθρωποι που συμμετείχαν σε όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που δημιούργησαν τα τελευταία χρόνια τα γνωστά προβλήματα και που οδήγησαν στην καταστροφή της χώρας. Το πόσο βαθιά είναι η κρίση του ΠΑΣΟΚ το αποδεικνύει λοιπόν, το γεγονός ότι θεωρείται αυτονόητο στις επόμενες εσωκομματικές εκλογές αντικατάστασης «της κουτσής πάπιας» να εμφανιστούν ως διεκδικητές αποκλειστικά υπουργοί φεουδάρχες συνυπεύθυνοι της καταστροφής της Ελλάδας. Και ασφαλώς είναι λυπηρό να επιλέγουν μέλη του ΠΑΣΟΚ με αντιμνημονιακές διαθέσεις να λάβουν μέρος σε διαδικασίες επιλογής ανάμεσα σε υπουργούς που υπηρέτησαν το Μνημόνιο, σε αυτή την πασαρέλα των ανθρώπων του Κόμματος του Μνημονίου.
