Αποφάσισαν να πατήσουν πόδι, αν δεν ανοίξει τις διαδικασίες διαδοχής του οι κορυφαίοι, αντιμέτωποι με τις υπόγειες επιδιώξεις...
του Γ.Παπανδρέου και την δημοσκοπική ελεύθερη πτώση του ΠΑΣΟΚ, η οποία έρχεται ως αποτέλεσμα πολιτικών και επιλογών που κι εκείνοι υπερασπίστηκαν όντας υπουργοί…
Μοιάζει λίγο με θέατρο του παραλόγου αλλά αυτό είναι που συμβαίνει: Οι ίδιοι που άφησαν τα πράγματα να εξελιχθούν μέχρις εδώ και στην πλειοψηφία τους παραμένουν υπουργοί και της σημερινής κυβέρνησης, είναι οι ίδιοι που προτίθενται να διεκδικήσουν τη θέση και το ρόλο εκείνου που καταπόντισε τον πολιτικό τους φορέα. Για να κάνουν τι άραγε; Να πουν τι; Πως δεν είναι γλάστρες, όπως εμμέσως πλην σαφώς τους χαρακτήρισε με τα άψογα ελληνικά του ο αδελφός Νίκος; Κι αν δεν είναι, τόσο καιρό που ήταν; Εκείνοι δεν είναι που διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους λέγοντας πως αν δεν υλοποιήσουμε τα πολλά μνημόνια, θα καταστρεφόμασταν; Πως αν δεν επιτυγχάναμε τους στόχους –άραγε τι εννοούσαν μιλώντας για στόχους;- θα οδηγούμασταν σε επικίνδυνους ατραπούς και δεν ξέρω τι άλλο;
Στο έγκλημα συναίνεσε αν δεν επινόησε ο ίδιος ο Παπανδρέου. Οι ίδιοι θέλησαν απλώς να γίνουν υπουργοί. Να είναι στο παιγνίδι. Γι’ αυτό σιώπησαν όταν εκείνος είπε πως λεφτά υπήρχαν. Τότε που το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματός τους τυπώθηκε σαρανταοκτώ ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες. Κανείς δεν νοιάστηκε. Κανείς δεν είπε ο,τιδήποτε. Συμπαραταγμένοι πίσω από τον μεγάλο αρχηγό, χασκογελούσαν κι επί μήνες κατακεραύνωναν τον ταβερνιάρη Καραμανλή. Για τα μυστικά ραντεβού του Γιώργου δεν γνώριζαν. Για το περιεχόμενο της επίσκεψής του στο Καστελόριζο, επίσης δεν γνώριζαν. Την σημερινή κατάντια εξ’ υπαιτιότητος των δικών τους επιλογών, δεν μπορούσαν να την φαντασθούν. Διλήμματα επί διλημμάτων που έθεταν… διαπραγματευόμενοι –τι άραγε;- με τους δανειστές, που δικαίως σ’ έναν βαθμό τους εξέθεσαν. Και τους εξέθεσαν ανεπανόρθωτα. Και μετά ήρθαν τα μέτρα. Και μετά άλλα μέτρα. Και μετά άλλα και πάει λέγοντας… Δυο χρόνια μετά, τελούμε υπό την απειλή της νέας δόσης και των μέτρων που αυτή συνεπάγεται λόγω της αδυναμίας όλων αυτών που σήμερα κοκορεύονται ικανοί να διαδεχθούν τον μεσσία Γιώργο, να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα! Κι αυτή είναι η καλή εκδοχή… Γιατί υπάρχει και η άλλη. Και η άλλη λέει πως δεν μπορεί να μην πήραν χαμπάρι τι μπορεί να συνέβαινε στα δημόσια ταμεία. Δεν μπορεί να μην γνώριζαν την κατάντια των ασφαλιστικών φορέων. Την ένδυα των ελληνικών σχολείων ή νοσοκομείων. Κι αν πράγματι δεν γνώριζαν όπως και ότι ο πολυδιαφημισμένος Καπελέρης έκανε όσα οι δυο οικονομικοί εισαγγελείς του καταλογίζουν, το πόσο κοστίζουν τα τέσσερα Airbus, δεν το γνώριζαν; Κι ακόμη αν δεν το γνώριζαν πώς είναι δυνατόν να περηφανεύονται για την πώληση και των τεσσάρων στην τιμή του ενός; Και τέλος πάντων, είτε γνώριζαν και γνωρίζουν, είτε δεν γνώριζαν και συνεχίζουν να μην γνωρίζουν, αλήθεια τι τους κάνει να πιστεύουν ότι με το βιογραφικό τους δικαιούνται να έχουν πολιτικές φιλοδοξίες; Οτι με τα έργα και τις ημέρες τους, μπορούν να ψελλίσουν οτιδήποτε που θα βρεθεί άνθρωπος σ’ αυτή τη γη να τους ακούσει;
