σκληρή μάχη μεταξύ τους, για το ποιο συναίσθημα θα επικρατούσε.
Ο Υπουργός Ανάπτυξης, ο οποίος υπηρέτησε σε αυτό το πόστο δυο πρωθυπουργούς μέσα σε δυο χρόνια, βάλλοντας πλέον πανταχόθεν κατά του πρώτου, που παραμένει και πρόεδρος του κόμματος στο οποίο ανήκει και ο ίδιος ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, σχολίασε με επιδοκιμαστικό τρόπο την ομιλία του Κώστα Σημίτη στο Βερολίνο.
Πάντοτε άλλοτε ο κάποτε εξολοθρευτής της «17 Νοέμβρη», επεδίωκε να λειτουργήσει ως πολιτικός διάδοχος του Κώστα Σημίτη, και να καταγραφεί στο υποσυνείδητο της ελληνικής κοινωνίας ως ο πλέον άξιος συνεχιστής της κληρονομιάς του εκσυγχρονισμού.
Στην παραπάνω σπουδή του ωστόσο, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης υπέπεσε σε ολίσθημα, αντίστοιχης σφοδρότητας με την αποστροφή Λοβέρδου περί… μακελειού. Υποστήριξε λοιπόν ότι δεν διάβασε το Μνημόνιο, επειδή είχε άλλες υποχρεώσεις και καθήκοντα. Ως τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη, είχε να αντιμετωπίσει το έγκλημα. Όπως σχολίασε λοιπόν, δεν ήταν δική του δουλειά να μελετήσει το Μνημόνιο.
Η δημόσια παραδοχή Χρυσοχοϊδη είναι ενδεικτική της προσέγγισης με την οποία κυβερνάται σήμερα η Ελλάδα. Και εξηγεί επαρκώς και πλήρως, τον πυρήνα των αιτιών που μας οδήγησαν στον γκρεμό.
Δείχνει ωστόσο και κάτι ακόμη: Ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης δεν ζύγισε σωστά τις διαστάσεις του πολιτικού εγκλήματος το οποίο διαπράχθηκε με το Μνημόνιο. Και στο οποίο, είχε και ο ίδιος ενεργό συμμετοχή, έστω και με την παθητική αποδοχή του Μνημονίου, και την υπογραφή του κάτω από μια δανειακή σύμβαση που δέσμευσε την Ελλάδα δια βίου, χωρίς καν να έχει διαβάσει τι είναι αυτό που υπογράφει.
Το ερώτημα που προκύπτει, είναι εύλογο: Είναι δυνατόν να παραμένει υπουργός ο κ. Χρυσοχοϊδης, μετά από αυτή την ομολογία; Και αν παραμένει, μήπως η τρόικα θα έπρεπε να ασχοληθεί και να απαιτήσει μεταρρυθμίσεις στη νοοτροπία και τη συμπεριφορά του πολιτικού προσωπικού της χώρας, αντί να επιβάλλει διαρκώς φόρους και περικοπές;
