Πέρασε στα ψιλά, αν και ήταν η σημαντικότερη ίσως είδηση των ημερών...
Όπως πληροφορηθήκαμε επισήμως, το Μουσείο του Λούβρου εδραίωσε τη θέση του ως το υπ’ αριθμόν 1 μουσείο του κόσμου, σημειώνοντας κατά το 2011 ρεκόρ επισκεψιμότητας, με 8,8 εκ επισκέπτες.
Πληροφορηθήκαμε επίσης ότι εδώ και τρία χρόνια, ο αριθμός των επισκεπτών στο Λούβρο έχει σταθεροποιηθεί στους 8,5 εκ επισκέπτες ετησίως.
Βάλτε τώρα πως ο καθένας από αυτούς πληρώνει εισιτήριο των 10 ευρώ και κάντε τον λογαριασμό: Περί τα 80 εκ ευρώ ετησίως έσοδα για το γαλλικό κράτος μόνο από το Λούβρο – όταν το άχρηστο ελληνικό κράτος των άχρηστων διαχειριστών του μετά βίας συγκεντρώνει 50 εκ ευρώ τον χρόνο από όλα τα μουσεία του (συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Ακρόπολης) και όλους τους αρχαιολογικούς του χώρους.
Σημειώστε επίσης πως από τον περασμένο Οκτώβριο που λειτουργεί η μεγάλη έκθεση «Ο Μεγαλέξανδρος στο Λούβρο» ή «Το Βασίλειο της Αρχαίας Μακεδονίας», ουρές χιλιομέτρων στρίβουν κανονικά γωνίες.
Με λίγα λόγια, εκεί, στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα κάποιοι (από αυτούς που μας κουνούν το δάχτυλο) κόβουν μονέδα.
Και δεν κόβουν μονέδα μόνο φέτος που παρουσιάζονται τα μοναδικά εκθέματα από την ανασκαφή της Βεργίνας (φυσικά μαζί με όλα τα άλλα κλεμμένα, συμπεριλαμβανομένων και των «Μαγεμένων» της Θεσσαλονίκης, για τις οποίες (οι κλέφτες) μας πρόσφεραν ως αντίδωρο – για τα εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης –αντίγραφα αξίας μόλις 180.000 ευρώ).
Κόβουν σταθερά μονέδα εδώ και δύο τουλάχιστον αιώνες χάρη στις δικές μας αρχαιότητες, που στο Λούβρο καταλαμβάνουν 25 αίθουσες!
Με προϋπολογισμό που αγγίζει τα 200 εκ ευρώ τον χρόνο, το Μουσείο του Λούβρου δεν κερδίζει μόνο από τα εισιτήρια, αλλά και από τις δωρεές και τον επί πληρωμή δανεισμό συλλογών του σε άλλα μουσεία, αλλά και τη διάθεση των χώρων του για γυρίσματα ταινιών, όπως ο «Κώδικας Ντα Βίντσι».
Σε αυτά τα έσοδα, πρέπει να προσθέσουμε και τα γενικότερα έσοδα για το γαλλικό κράτος, που προκύπτουν από τον τουρισμό, καθώς αμέτρητοι είναι οι επισκέπτες που φθάνουν στο Παρίσι μόνο και μόνο για να θαυμάσουν τα εκθέματα του μοναδικού αυτού μουσείου.
Ερχόμαστε τώρα στο… ψητό.
Ποια είναι τα σημαντικότερα εκθέματα του Λούβρου;
Μα η (κλεμμένη) Αφροδίτη της Μήλου, που ο (αρχαιοκάπηλος) μαρκήσιος Ντε Ριβιέρ χάρισε στον Λουδοβίκο, η (επίσης κλεμμένη) Νίκη της Σαμοθράκης, που σύμφωνα με τους υπευθύνους του Λούβρου «ανακαλύφθηκε» το 1863 από τον Σαμπουαζό, η Τζοκόντα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και το γλυπτό του Κανόβα «Έρως και Ψυχή».
Δύο στα τέσσερα δηλαδή, από τους αρχαιοκάπηλους και τοκογλύφους.
Και να ήταν μόνο αυτά! Στο Λούβρο βρίσκονται και οι «Εργαστίνες», τμήμα της ζωφόρου του Παρθενώνα, που λέγεται πως είναι έργο του Φειδία και βρέθηκε στα χέρια του Γάλλου πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη το 1792, αφού πέρασε από τα χέρια του Γάλλου προξένου στην Αθήνα Φοβέλ. Ο κλέψας του κλέψαντος, δηλαδή.
Στο Λούβρο βρίσκεται και ο «Ηρακλής και το ταύρος της Κρήτης», από τη δυτική μετόπη του ναού του Δία στην Ολυμπία – αυτό δώρο της Ελληνικής Γερουσίας.
Στο Λούβρο βρίσκεται και η «Κενταυρομαχία», ένα τμήμα από την μετόπη του Παρθενώνα, το οποίο επίσης έκλεψε το πρόξενος Φοβέλ.
Στο Λούβρο βρίσκονται και το κεφάλι του Ιππέα του Ραμπέν (το σώμα βρίσκεται στο Μουσείο της Ακρόπολης) και κυκλαδικά ειδώλια και η Αφροδίτη της Κνίδου και αρχαιότητες από το ναό της Αρτέμιδας στη Μαγνησία, τη Σάμο, την Τανάγρα, την Ολυμπία, κούροι, ανάγλυφα αμφορείς, το ακέφαλο μαρμάρινο άγαλμα της Αθηνάς, η Κεφαλή της Ίριδος από τον Παρθενώνα, τα μαρμάρινα ανάγλυφα «Απόλλων και οι Νύμφες» και «Ερμής Αγοραίος και Νύμφες» και ένας μαρμάρινος κορμός άνδρα του 5ου αιώνα π.Χ. ο οποίος άγνωστο πώς βρέθηκε στην κατοχή της οικογένειας Ρότσιλντ και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.
Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και σε όλα τα μουσεία αυτών που μας κουνούν το δάχτυλο. Και οι οποίοι δεν διανοούνται να αποχωριστούν τα λάφυρά τους – διότι τότε τα μουσεία τους θα έχαναν την αίγλη τους και θα έπαυαν να κόβουν μονέδα.
Στο Μουσείο της Περγάμου, στο Βερολίνο, υπάρχει ολόκληρος ο Βωμός από την Ακρόπολη της Αρχαίας Περγάμου και ένα σωρό γλυπτά από την Μίλητο, τη Σάμο και τη Νάξο. Και βέβαια, οι επεξηγηματικές επιγραφές είναι γραμμένες στα γερμανικά, στα αγγλικά και στα… τούρκικα!
Για να μην μιλήσουμε για τα κλεμμένα του Έλγιν στο Βρετανικό Μουσείο, αλλά και για όλα τα κλεμμένα σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες – με καραβάνια έφευγαν οι αρχαιότητες από την Ελλάδα επί Ρωμαίων και Οθωμανών και, αργότερα, επί όλων των κατακτητών συμμάχων μας, με αποκορύφωμα την μεγάλη ληστεία αρχαιολογικών μας θησαυρών από τους Ναζί.
Η Ιταλία, μάλιστα, που αντιμετωπίζει τώρα και αυτή προβλήματα, αλλά τα μουσεία της είναι γεμάτα από κλεμμένα, ανακοινώνοντας προχθές τα οικονομικά της στοιχεία, αναφέρθηκε και στη συμμετοχή της στο δάνειο προς την Ελλάδα!
Συγγνώμη, αλλά όλα αυτά τα μυθώδη ποσά που έχουν κερδίσει χάρη στην Ελλάδα δεν έπρεπε να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης και να συνυπολογιστούν στα χρωστούμενα;
Μόνο η Ελλάδα χρωστάει; Αυτοί δεν χρωστάνε τίποτε;
Δονκιχωτισμοί αιθεροβαμόνων, θα έλεγαν οι τεχνοκράτες χαμογελώντας συγκαταβατικά.
Διαπραγματευτικά όπλα, θα έλεγαν οι ρεαλιστές που αρνούνται να φθάσουν στο τελευταίο στάδιο του ραγιαδισμού.
Ακραίες αντιδράσεις, θα έλεγαν οι ασχολούμενοι με το (σκαλωμένο) PSI.
Όταν η πατρίδα σου κινδυνεύει, βάζεις στο τραπέζι όλα σου τα επιχειρήματα, θα απαντούσαν όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τη σωτηρία της χώρας.
Διαλέγετε και παίρνετε – εσείς, γιατί οι μεγάλοι διαπραγματευτές του... (συγγνώμη του PSI, ήθελα να πω), συζητούν ακόμη με ποιο Δίκαιο θα γίνει η ανταλλαγή των ομολόγων.
Υ.Γ.1 Προχθές και η Ισπανία ανακοίνωσε ρεκόρ επισκεψιμότητας στα τρία μεγάλα μουσεία της (Πράδο, Βασίλισσα Σοφία και Τίσεν Μπορνεμίτσα), ανακοινώνοντας συγχρόνως και σημαντική αύξηση της τουριστικής της κίνησης.
Η Ελλάδα για έκτο χρόνο κρατά κλειστό το Μουσείο του Ηρακλείου της Κρήτης, αλλά και τον μοναδικό παλαιολιθικό οικισμό στη Θήρα – εκεί που έπεσε το σκανδαλώδες σκέπαστρο σκοτώνοντας και έναν τουρίστα, επειδή ζούμε στη χώρα των ανικάνων και διεφθαρμένων διαχειριστών (και όχι του λαού).
Υ.Γ.2 Κατόπιν όλων αυτών να ρωτήσουμε πόσο αξίζει η Αφροδίτη της Μήλου ή θα θεωρηθούμε υπονομευτές του έργου της κυβέρνησης και γραφικοί; Από τους ανελλήνιστους ραγιάδες, βέβαια, που ούτε για λογιστές δεν κάνουν. Διότι, αν έκαναν, θα έκαναν και τον λογαριασμό των εσόδων από τα εισιτήρια που κόβουν τα μουσεία των δανειστών μας…
Όπως πληροφορηθήκαμε επισήμως, το Μουσείο του Λούβρου εδραίωσε τη θέση του ως το υπ’ αριθμόν 1 μουσείο του κόσμου, σημειώνοντας κατά το 2011 ρεκόρ επισκεψιμότητας, με 8,8 εκ επισκέπτες.
Πληροφορηθήκαμε επίσης ότι εδώ και τρία χρόνια, ο αριθμός των επισκεπτών στο Λούβρο έχει σταθεροποιηθεί στους 8,5 εκ επισκέπτες ετησίως.
Βάλτε τώρα πως ο καθένας από αυτούς πληρώνει εισιτήριο των 10 ευρώ και κάντε τον λογαριασμό: Περί τα 80 εκ ευρώ ετησίως έσοδα για το γαλλικό κράτος μόνο από το Λούβρο – όταν το άχρηστο ελληνικό κράτος των άχρηστων διαχειριστών του μετά βίας συγκεντρώνει 50 εκ ευρώ τον χρόνο από όλα τα μουσεία του (συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Ακρόπολης) και όλους τους αρχαιολογικούς του χώρους.
Σημειώστε επίσης πως από τον περασμένο Οκτώβριο που λειτουργεί η μεγάλη έκθεση «Ο Μεγαλέξανδρος στο Λούβρο» ή «Το Βασίλειο της Αρχαίας Μακεδονίας», ουρές χιλιομέτρων στρίβουν κανονικά γωνίες.
Με λίγα λόγια, εκεί, στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα κάποιοι (από αυτούς που μας κουνούν το δάχτυλο) κόβουν μονέδα.
Και δεν κόβουν μονέδα μόνο φέτος που παρουσιάζονται τα μοναδικά εκθέματα από την ανασκαφή της Βεργίνας (φυσικά μαζί με όλα τα άλλα κλεμμένα, συμπεριλαμβανομένων και των «Μαγεμένων» της Θεσσαλονίκης, για τις οποίες (οι κλέφτες) μας πρόσφεραν ως αντίδωρο – για τα εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης –αντίγραφα αξίας μόλις 180.000 ευρώ).
Κόβουν σταθερά μονέδα εδώ και δύο τουλάχιστον αιώνες χάρη στις δικές μας αρχαιότητες, που στο Λούβρο καταλαμβάνουν 25 αίθουσες!
Με προϋπολογισμό που αγγίζει τα 200 εκ ευρώ τον χρόνο, το Μουσείο του Λούβρου δεν κερδίζει μόνο από τα εισιτήρια, αλλά και από τις δωρεές και τον επί πληρωμή δανεισμό συλλογών του σε άλλα μουσεία, αλλά και τη διάθεση των χώρων του για γυρίσματα ταινιών, όπως ο «Κώδικας Ντα Βίντσι».
Σε αυτά τα έσοδα, πρέπει να προσθέσουμε και τα γενικότερα έσοδα για το γαλλικό κράτος, που προκύπτουν από τον τουρισμό, καθώς αμέτρητοι είναι οι επισκέπτες που φθάνουν στο Παρίσι μόνο και μόνο για να θαυμάσουν τα εκθέματα του μοναδικού αυτού μουσείου.
Ερχόμαστε τώρα στο… ψητό.
Ποια είναι τα σημαντικότερα εκθέματα του Λούβρου;
Μα η (κλεμμένη) Αφροδίτη της Μήλου, που ο (αρχαιοκάπηλος) μαρκήσιος Ντε Ριβιέρ χάρισε στον Λουδοβίκο, η (επίσης κλεμμένη) Νίκη της Σαμοθράκης, που σύμφωνα με τους υπευθύνους του Λούβρου «ανακαλύφθηκε» το 1863 από τον Σαμπουαζό, η Τζοκόντα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και το γλυπτό του Κανόβα «Έρως και Ψυχή».
Δύο στα τέσσερα δηλαδή, από τους αρχαιοκάπηλους και τοκογλύφους.
Και να ήταν μόνο αυτά! Στο Λούβρο βρίσκονται και οι «Εργαστίνες», τμήμα της ζωφόρου του Παρθενώνα, που λέγεται πως είναι έργο του Φειδία και βρέθηκε στα χέρια του Γάλλου πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη το 1792, αφού πέρασε από τα χέρια του Γάλλου προξένου στην Αθήνα Φοβέλ. Ο κλέψας του κλέψαντος, δηλαδή.
Στο Λούβρο βρίσκεται και ο «Ηρακλής και το ταύρος της Κρήτης», από τη δυτική μετόπη του ναού του Δία στην Ολυμπία – αυτό δώρο της Ελληνικής Γερουσίας.
Στο Λούβρο βρίσκεται και η «Κενταυρομαχία», ένα τμήμα από την μετόπη του Παρθενώνα, το οποίο επίσης έκλεψε το πρόξενος Φοβέλ.
Στο Λούβρο βρίσκονται και το κεφάλι του Ιππέα του Ραμπέν (το σώμα βρίσκεται στο Μουσείο της Ακρόπολης) και κυκλαδικά ειδώλια και η Αφροδίτη της Κνίδου και αρχαιότητες από το ναό της Αρτέμιδας στη Μαγνησία, τη Σάμο, την Τανάγρα, την Ολυμπία, κούροι, ανάγλυφα αμφορείς, το ακέφαλο μαρμάρινο άγαλμα της Αθηνάς, η Κεφαλή της Ίριδος από τον Παρθενώνα, τα μαρμάρινα ανάγλυφα «Απόλλων και οι Νύμφες» και «Ερμής Αγοραίος και Νύμφες» και ένας μαρμάρινος κορμός άνδρα του 5ου αιώνα π.Χ. ο οποίος άγνωστο πώς βρέθηκε στην κατοχή της οικογένειας Ρότσιλντ και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.
Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και σε όλα τα μουσεία αυτών που μας κουνούν το δάχτυλο. Και οι οποίοι δεν διανοούνται να αποχωριστούν τα λάφυρά τους – διότι τότε τα μουσεία τους θα έχαναν την αίγλη τους και θα έπαυαν να κόβουν μονέδα.
Στο Μουσείο της Περγάμου, στο Βερολίνο, υπάρχει ολόκληρος ο Βωμός από την Ακρόπολη της Αρχαίας Περγάμου και ένα σωρό γλυπτά από την Μίλητο, τη Σάμο και τη Νάξο. Και βέβαια, οι επεξηγηματικές επιγραφές είναι γραμμένες στα γερμανικά, στα αγγλικά και στα… τούρκικα!
Για να μην μιλήσουμε για τα κλεμμένα του Έλγιν στο Βρετανικό Μουσείο, αλλά και για όλα τα κλεμμένα σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες – με καραβάνια έφευγαν οι αρχαιότητες από την Ελλάδα επί Ρωμαίων και Οθωμανών και, αργότερα, επί όλων των κατακτητών συμμάχων μας, με αποκορύφωμα την μεγάλη ληστεία αρχαιολογικών μας θησαυρών από τους Ναζί.
Η Ιταλία, μάλιστα, που αντιμετωπίζει τώρα και αυτή προβλήματα, αλλά τα μουσεία της είναι γεμάτα από κλεμμένα, ανακοινώνοντας προχθές τα οικονομικά της στοιχεία, αναφέρθηκε και στη συμμετοχή της στο δάνειο προς την Ελλάδα!
Συγγνώμη, αλλά όλα αυτά τα μυθώδη ποσά που έχουν κερδίσει χάρη στην Ελλάδα δεν έπρεπε να γίνουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης και να συνυπολογιστούν στα χρωστούμενα;
Μόνο η Ελλάδα χρωστάει; Αυτοί δεν χρωστάνε τίποτε;
Δονκιχωτισμοί αιθεροβαμόνων, θα έλεγαν οι τεχνοκράτες χαμογελώντας συγκαταβατικά.
Διαπραγματευτικά όπλα, θα έλεγαν οι ρεαλιστές που αρνούνται να φθάσουν στο τελευταίο στάδιο του ραγιαδισμού.
Ακραίες αντιδράσεις, θα έλεγαν οι ασχολούμενοι με το (σκαλωμένο) PSI.
Όταν η πατρίδα σου κινδυνεύει, βάζεις στο τραπέζι όλα σου τα επιχειρήματα, θα απαντούσαν όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τη σωτηρία της χώρας.
Διαλέγετε και παίρνετε – εσείς, γιατί οι μεγάλοι διαπραγματευτές του... (συγγνώμη του PSI, ήθελα να πω), συζητούν ακόμη με ποιο Δίκαιο θα γίνει η ανταλλαγή των ομολόγων.
Υ.Γ.1 Προχθές και η Ισπανία ανακοίνωσε ρεκόρ επισκεψιμότητας στα τρία μεγάλα μουσεία της (Πράδο, Βασίλισσα Σοφία και Τίσεν Μπορνεμίτσα), ανακοινώνοντας συγχρόνως και σημαντική αύξηση της τουριστικής της κίνησης.
Η Ελλάδα για έκτο χρόνο κρατά κλειστό το Μουσείο του Ηρακλείου της Κρήτης, αλλά και τον μοναδικό παλαιολιθικό οικισμό στη Θήρα – εκεί που έπεσε το σκανδαλώδες σκέπαστρο σκοτώνοντας και έναν τουρίστα, επειδή ζούμε στη χώρα των ανικάνων και διεφθαρμένων διαχειριστών (και όχι του λαού).
Υ.Γ.2 Κατόπιν όλων αυτών να ρωτήσουμε πόσο αξίζει η Αφροδίτη της Μήλου ή θα θεωρηθούμε υπονομευτές του έργου της κυβέρνησης και γραφικοί; Από τους ανελλήνιστους ραγιάδες, βέβαια, που ούτε για λογιστές δεν κάνουν. Διότι, αν έκαναν, θα έκαναν και τον λογαριασμό των εσόδων από τα εισιτήρια που κόβουν τα μουσεία των δανειστών μας…
