Στην πιο δύσκολη θέση βρίσκεται αναμφίβολα ο κ. Καχριμάνης, όχι μόνο λόγω της μεγαλύτερης πολιτικής ευθύνης του, αλλά και του γεγονότος ότι ως περιφερειάρχης βρίσκεται αντιμέτωπος με αργία, αν στο Εφετείο καταδικαστεί επίσης. Η εκδίκαση της έφεσης αναμένεται να απασχολήσει τη Δικαιοσύνη σε έναν χρόνο.
Στο εδώλιο του κατηγορουμένου, δεν κάθισαν χτες μόνο οι κ.κ. Καχριμάνης, Παπαδήμας και Γιαννάκης, αλλά και οι πρώην αντινομάρχες Νίκος Καττής (νυν περιφερειακός σύμβουλος) και Γιάννης Μπάρκας (πρώην υποψήφιος δήμαρχος και αντιπολίτευση στον δήμο Δωδώνης), οι οποίοι αθωώθηκαν καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι δεν είχαν αρμοδιότητα επί της υπόθεσης.
Η υπόθεση αφορούσε μια κτηνοτροφική εγκατάσταση χωρίς άδεια λειτουργίας στο Κουκλέσι. Το 2005 κάτοικος του χωριού έκανε καταγγελία στον δήμο Αγίου Δημητρίου για την παράνομη μονάδα με τα 250 πρόβατα επικαλούμενος λόγους δημόσιας υγείας. Ο Δήμος χρειάστηκε… δύο χρόνια για να στείλει την καταγγελία στη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας. Για να υπογραφεί η τελική απόφαση από τον τότε νομάρχη κ. Καχριμάνη για σφράγισμα της μονάδας, χρειάστηκαν σχεδόν άλλα δύο χρόνια. Τέσσερα χρόνια, συνολικά, για να κλείσει μια παράνομη μονάδα! Και η οποία, όπως ειπώθηκε χτες στο δικαστήριο, συνεχίζει να λειτουργεί ακόμα και σήμερα, χωρίς άδεια, καθώς οι ιδιοκτήτες της μονάδας άνοιξαν άλλη είσοδο στο κτίριο, αφήνοντας τη σφραγισμένη πόρτα ως έχει.
Η υπεράσπιση των κατηγορούμενων έφερε ως επιχείρημα τις χρονοβόρες εκ των πραγμάτων, όπως υποστήριξε, διαδικασίες (υποδείξεις, συστάσεις, σύσταση πρωτοβάθμιας επιτροπής, προθεσμία για συμμόρφωση κ.λπ.) σφραγίσματος μιας μονάδας. Το επιχείρημα όμως δεν έπεισε το Δικαστήριο, το οποίο εκτίμησε ότι η καθυστέρηση ήταν πέραν των όποιων δικαιολογημένων ορίων. Ο κ. Καχριμάνης, μιλώντας στον «Η.Α.», ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «είμαστε η μόνη Περιφέρεια που έδωσε 1000 άδειες», εννοώντας τη νομιμοποίηση κτηνοτροφικών μονάδων και την εξαίρεσή τους από την κατεδάφιση, στην προσπάθειά του να υπεραμυνθεί του έργου που έκανε η πρώην Νομαρχία Ιωαννίνων στο να μπει μια τάξη στο χάος των κτηνοτροφικών αδειοδοτήσεων.
Μόνο που τελικά, όπως αποδεικνύεται, τάξη στο χάος δεν έχει μπει ακόμα. Η τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και η τότε νομαρχιακή αυτοδιοίκηση αποδείχθηκαν ανήμπορες να πείσουν τους κτηνοτρόφους των χωριών για την αναγκαιότητα της νομιμοποίησης των σταβλικών τους εγκαταστάσεων και κατ’ επέκταση για τον έλεγχο όχι μόνο του ζωικού κεφαλαίου αλλά και των περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
