Η αρχαιολόγος της ΙΣΤ΄ Εφορείας Ελένη-Ευαγγελία Λαμπροθανάση -θα κάνει τη σχετική ανακοίνωση με την αρχαιολόγο Πολυτίμη Αντωνιάδου στην ΚΕ' Επιστημονική Συνάντηση, την Παρασκευή 2 Μαρτίου, στις 10.15- υπογράμμισε στον «ΑτΚ» τη διαχρονικότητα της χρήσης του: «Ερευνήθηκαν 74 τάφοι (κιβωτιόσχημοι, καλυβίτες, αβαθείς λάκκοι δίχως κάλυψη, κεραμοσκεπείς, λακκοειδείς, ταφές μέσα σε αγγεία), οι οποίοι βρίσκονται μέσα σε ταφικούς περιβόλους και χρονολογούνται στον 3ο-4ο αιώνα μ.Χ. Ηταν κτερισμένοι κατά το 52% και μεταξύ των κτερισμάτων συγκαταλέγονται νομίσματα (χάλκινα, αργυρά, χρυσά, καθώς και το νόμισμα ''δανάκη'' που έβαζαν στο στόμο του νεκρού για να εξασφαλίσει την είσοδό του στον Κάτω Κόσμο) γυάλινα αγγεία, καρφιά από παπούτσια, κοσμήματα, λυχνάρια, αλλά και μια παλέτα για παρασκευή ψιμυθίων. Οι ταφές (γυναικείες, αντρικές αλλά και παιδικές) απουσία κάποιων ιδιαίτερων ευρημάτων, αλλά και λόγω των υλικών κατασκευής δε φαίνεται στην πλειοψηφία τους να προέρχονται από ανώτερες κοινωνικές τάξης. Αποκαλύφτηκαν, επίσης λιθόκτιστες, βωμοειδείς κατασκευές, που μέσα περιέχουν τάφους. Παρόμοιες κατασκευές, που δεν αποτελούν ένα συνηθισμένο φαινόμενο ταφικής πρακτικής, εντοπίστηκαν και στο ανατολικό νεκροταφείο της πόλης. Γιατί, όπως φαίνεται και από τη μελέτη που ξεκινήσαμε, πιστεύουμε ότι η ευρύτητα της χρήσης αυτού του τύπου ταφής σχετίζεται με την προσαρμογή των ρωμαϊκών εθίμων ταφής στις τοπικές ταφικές συνήθειες και δοξασίες».
