Επιμένει με πείσμα η Τρόικα στις βάρβαρες απαιτήσεις των αγορών, οικονομικές αλλά και εξουσιαστικές...
απέναντι στο λαό της χώρας μας και όχι μόνο. Θέλει τη μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα (751 ευρώ μεικτά) με κατάργηση της γενικής εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, την αρπαγή του 13ου και 14ου μισθού, το πάγωμα των ωριμάνσεων και των αυξήσεων των μισθών και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
Επιθυμεί επίσης για τον δημόσιο τομέα την μείωση των επικουρικών συντάξεων (15%), απολύσεις 150.000 δημοσιών υπαλλήλων, είτε με καταργήσεις οργανισμών είτε με απευθείας απόλυση. Επίσης ζητάει ψαλίδι σε μισθούς των εργαζόμενων σε ΔΕΚΟ και τράπεζες καθώς και δυσμενή αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις τους καθώς και ιδιωτικοποιήσεις εδώ και τώρα τουλάχιστον δύο ΔΕΚΟ (κατά προτεραιότητα ΟΠΑΠ, ΔΕΗ) Και δεν έχουν τέλος τα φασιστικά διαγγέλματα του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου. Η δοτή κυβέρνηση της εσωτερικής Τρόικα του ΠΑΣΟΚ της δεξιάς και της ακροδεξιάς, ψελλίζει δήθεν αντιρρήσεις στη λαίλαπα των μέτρων, για τα μάτια του κόσμου, ενώ υπογράφει τα πάντα..
Δεν περιμέναμε άλλωστε να πράξει διαφορετικά. Ξέρει πολύ καλά ποιανών τα συμφέροντα υπηρετεί. Η δικτατορία των αγορών δίνει απανωτά χτυπήματα στο θήραμα της , το πειραματόζωο της Ευρώπης, την Ελλάδα, που και η ίδια οδήγησε συνειδητά σε αυτή την οικτρή οικονομική εξαθλίωση. Μάλιστα αφήνει να διαρρεύσει ότι ετοιμάζει και το έσχατο εργαλείο ατίμωσης για τη χώρα μας. Να διορίσει δηλαδή ευρωπαίο επίτροπο, που θα ελέγχει τα δημοσιονομικά πράγμα και τον προϋπολογισμό της Ελλάδας. Οι σχετικές συζητήσεις γίνονται εδώ και καιρό τις συνεδριάσεις ‚ της Ευρωζώνης. Ο Γερμανός αρχικαγκελάριος Ρεσλερ, υπουργός οικονομίας, λέει χαρακτηριστικά ότι η καθοδήγηση και η επιτήρηση πρέπει να έρθουν στην Ελλάδα από έξω γιατί οι Έλληνες δεν μπορούν να εφαρμόσουν αυτά που έχουν συμφωνηθεί. Η υπομονή τους τελείωσε μας επαναλαμβάνει. Το Γερμανικό κεφάλαιο λοιπόν μαζί με τη Γαλλία και τους όποιους καλοθελητές της Ευρωζώνης, επιθυμεί να επιβάλει πλέον στην Ελλάδα μία θεσμοθετημένη κατοχή οικονομική και πολιτική. Μια πραγματική υποδούλωση ενός ολόκληρου λαού. Εξάλλου το Δεκέμβρη του 2011 φρόντισαν να ψηφιστεί η γνωστή Ευρωσυνθήκη του αίσχους, για τη δημοσιονομική πειθαρχεία των άτακτων χωρών. Όσες, δηλαδή, χώρες δεν συμμορφώνονται « προς τας υποδείξεις των κατακτητών» και έχουν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς (έλλειμμα 3% ΑΕΠ και χρέος 60% ΑΕΠ) τότε θα τους επιβάλλονται άγρια μέτρα και ποινές και θα τις σέρνουν στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια. Τι άλλο πια θα επινοήσουν οι νοσηρή, άπληστοι εγκέφαλοι τους! Δεν τους καίγεται καρφάκι αν δημιουργηθούν στρατιές πεινασμένων ανέργων και συνταξιούχων και αποκαμωμένων εργαζόμενων. Εξάλλου ένας λαός τελειωμένος οικονομικά, γίνεται εύκολη λεία για την πνευματική και ηθική υποδούλωση του από τις ταξικές πιέσεις του κεφάλαιου. Η αγωνία για την επιβίωση δημιουργεί το έδαφος για να χάσουν οι εργαζόμενοι, τελείως, την υπερηφάνεια τους. Να εκλιπαρούν οι άνεργοι για μια θεσούλα, με ελαστικές συνθήκες εργασίας, ανεξέλεγκτα ωράρια και μισθούς πείνας.
Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον 5 χρόνια σε υφεσιακή περιδίνηση.
Όλα αυτά τα χρόνια γίνεται μια άγρια επίθεση στο λαό και θα συνεχιστεί δριμύτερη. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, κάνουν έφοδο κατά των εργαζόμενων, για να τους πάρουν πίσω ο,τι έχουν κερδίσει με τόσους αγώνες στο διάβα της ιστορίας.
Τις ευθύνες για τα δεινά τους δεν τους έχουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, γιατί απλούστατα, δεν ήταν αυτοί που έπαιρναν τις αποφάσεις «δεν τα φάγανε μαζί».
Με πρόσχημα λοιπόν την οικονομική κρίση επιχειρείται να αφαιρεθεί κάθε κατάκτηση εργασιακή και ασφαλιστική. Καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα και τα κλεμμένα άλλων. Κλέβουν τους μισθούς, της συντάξεις και την ίδια μας τη ζωή. Θέλουν τώρα να μας κλέψουν και την αξιοπρέπεια. Να λεηλατήσουν κυρίως στο μυαλό μας, το φρόνημά μας, την ελεύθερη βούλησή μας. Ό,τι πολυτιμότερο. Ξέρουν πολύ καλά. Ότι έτσι μόνο, θα μπορούν να μας εξουσιάζουν απόλυτα. Ποιος άραγε πιστεύει έστω κι ένας απ’αυτούς τους χορτάτους τσαρλατάνους;
Ο πράσινος δελφίνος Χρυσοχοϊδης, δήλωσε με θράσος περισσό ότι δεν πρόλαβε να διαβάσει το μνημόνιο. Πρόλαβε όμως να βάλει την ατιμασμένη υπογραφή του όπως άλλωστε και όλος ο υπόλοιπος εσμός της πολιτικής ορντινάντσας. Για να μας πείσουν οτι πρέπει να δεχτούμε την μείωση των μισθών μας, μιλάνε για κάποια ανταγωνιστικότητα μα οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί που έχουν μικρότερους κατώτερους μισθούς γιατί αντιμετωπίζουν τα ίδια με την Ελλάδα προβλήματα; Η φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο δεν θα αποτελέσει διέξοδο από το υφεσιακή Œ τούνελ αλλά θα φέρει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα.
Ήδη 3 εκατομ. Έλληνες βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας (7000 ευρώ/ετος) ΕΛΣΤΑΤ. Επίσης ενώ ο βασικός μισθός είναι διπλάσιος απο οτι ο Ελληνικός, πως λοιπόν η χώρα αυτή είναι ανταγωνιστική; Μήπως επικαλούμενοι την ανταγωνιστικότητα στρώνουν το έδαφος για της ΕΟΖ; (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες με πλήρη ασυδοσία των εργοδοτών, εργασιακή και ασφαλιστική σε βάρος των εργαζόμενων ). Το σύστημα του κεφαλαίου βρίσκεται σε σήψη και παρακμή. Δεν έχει μέλλον. Ο ευτραφής υπουργός οικονομικών της Ελλάδα απειλεί οτι «οι επόμενες μέρες θα καθορίσουν τις τύχες μας για πολλά χρόνια» και συνεχίζει «όποιος μπορεί να τραγουδήσει υπέρ της χώρας να το κάνει τώρα». Μας συγκινεί με τα λόγια του τα πλάνα. Είχε πάντα αυτό το υποκριτικό ταλέντο. Όμως αυτή τη φορά την έπαθε, το θέατρό του αδειάζει. Φεύγουν άρον άρον οι θεατές. Τον πήρανε χαμπάρι. Οι βουβή λαϊκή οργή έχει πια αρχίσει να ακούγεται. Ας μάθουν επιτέλους ότι στο καπιταλισμό, δεν υπάρχει καμιά σούπα εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων , εργαζόμενων και αφεντικών, τραπεζιτών και μικροκαταθετών, μικρομάγαζων και πολυεθνικών εταιρειών.
Οι κοινωνίες χωρίζονται σε τάξεις διακριτές με αντίθετα συμφέροντα. Δεν είναι ένα πράγμα ομοιογενές.
Ο λαός βγαίνει σιγά σιγά από το λήθαργό του και συνειδητοποιεί την πελώρια δύναμη του. Έχει εξάλλου το δίκιο με το μέρος του. Χωρίς δεσμά, ελεύθερος πια θα τους πετάξει στο καιάδα της ιστορίας. Όπως τους αξίζει.
