διαπόμπευση της χώρας μας, λόγω της οικονομικής κρίσης στην οποία έχει περιέλθει.
Ο Ρώσος ηγέτης έδειξε για άλλη μια φορά, ότι η επιστροφή του στο Κρεμλίνο συνιστά μείζονα ανατροπή των διεθνών πολιτικών συσχετισμών. Είναι αποφασισμένος να παρεμβαίνει και όχι φυσικά να επιλέγει την αφωνία ως στάση πολιτικού αυτοπροσδιορισμού. Με ηχηρές διαπιστώσεις, και ακόμη πιο εκκωφαντικά νοήματα, που κρύβονται πίσω από τις λέξεις τις οποίες χρησιμοποιεί.
Με την παρέμβασή του για την Ελλάδα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν άνοιξε δυο μεγάλα, θεμελιώδη ζητήματα: Το πρώτο, έχει να κάνει με την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη το 2001, μια σκοτεινή υπόθεση, σύμφωνα με τους ίδιους τους Ευρωπαίους, οι οποίοι αναφέρονται σε παραποιημένα στοιχεία από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη.
Σύμφωνα με τη συλλογιστική του Βλαντιμίρ Πούτιν, από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν είχε πλέον το εθνικό νόμισμα της δραχμής, δεν είχε και τη δυνατότητα να το υποτιμά, επομένως να διατηρεί μια πιο ανταγωνιστική οικονομία. Υπό μια έννοια δηλαδή, το ευρώ χρησιμοποιήθηκε ως μέσο οικονομικού ελέγχου της Ελλάδας, και μάλιστα… σε βάθος χρόνου, από τη στιγμή που οι Βρυξέλλες και κυρίως το Βερολίνο γνώριζαν εκ των προτέρων ότι η χώρα στηριζόταν σε δημιουργική λογιστική, και όχι φυσικά σε μια ισχυρή οικονομία, όπως ισχυριζόταν ο τότε πρωθυπουργός.
Το δεύτερο, και ακόμη πιο σημαντικό ζήτημα, αφορά στην αποστροφή του Βλαντιμίρ Πούτιν ότι μέχρι στιγμής η Ελλάδα δεν έχει λάβει καμιά χειροπιαστή βοήθεια από το εξωτερικό. Μια διαπίστωση στην οποία καταλήγουν και όλοι όσοι δεν… συνωστίζονται στον προθάλαμο της τρόικας, ζητώντας των εύνοια των δανειστών της χώρας.
Σύμφωνα δηλαδή με τον Ρώσο ηγέτη, οι αιματηρές θυσίες της ελληνικής κοινωνίας, στο πλαίσιο των επαχθών μέτρων του Μνημονίου, αποδεικνύονται χωρίς ουσία, περιεχόμενο και αντίκρισμα. Το δημοσιονομικό ισοδύναμό τους δε, από την πλευρά των δανειστών, είναι εξαιρετικά μικρό, σε σχέση με τη θυσία μιας ολόκληρης χώρας.
Η ρητορική Πούτιν προφανώς ενοχλεί εκείνους που εξακολουθούν να βλέπουν πίσω από το Μνημόνιο… μεταρρυθμίσεις, και την ευκαιρία να αλλάξει η Ελλάδα. Διαμορφώνει ωστόσο καινούρια δεδομένα, και ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας για να κλείσει η χώρα τους λογαριασμούς της με το χθες που μας έφτασε στο χείλος του γκρεμού.
Για φανταστείτε για παράδειγμα να καλούσε η Ελληνική Βουλή τον Βλαντιμίρ Πούτιν στην Εξεταστική Επιτροπή που θα συσταθεί για την παραποίηση των στοιχείων του ελλείμματος του 2009, που μας οδήγησε στο Μνημόνιο και την εθνική απόγνωση. Και εκεί, ο φυσικός ηγέτης της Ρωσίας να μιλούσε για όλα: Για το πώς η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ, για το τι συνέβη πριν η χώρα προσφύγει στο Μνημόνιο, για το πώς ο Γιώργος Παπανδρέου απέρριψε τις προτάσεις του για ρωσική βοήθεια προς την Αθήνα.
Οι απαντήσεις στα παραπάνω διόλου ρητορικά ερωτήματα, μπορούν να αποτελέσουν το εφαλτήριο για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας μας. Καθώς θα έχει προηγηθεί η ανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας. Και η απόδοση του εθνικού λογαριασμού σε όσους αδίκησαν την Ελλάδα.
