Αθηνών Γιώργος Πεφάνης, το θέατρο είναι κομμάτι του πολιτισμού και δεν πρέπει να τον διώχνουν από την εκπαίδευση". Και προσθέτει: "Έχουμε την πικρή πλέον γνώση ότι όλα τα υπουργεία ήταν δέσμια συνδικαλιστικών συμφερόντων. Επειδή καθ’ όσον γνωρίζω δεν έχει δοθεί καμία επίσημη εξήγηση για την τραγελαφική αυτή επιλογή, εντοπίζω τρεις λόγους. Τον πρώτο τον ανέφερα: είναι ο συνδικαλιστικός αλληθωρισμός. Ο δεύτερος είναι ο οικονομικός. Αλλά ποιο οικονομικό όφελος μπορεί να προκύψει μέσα από τη διδασκαλία ενός μαθήματος από άσχετους δασκάλους; Μεσοπρόθεσμα κανένα, μακροπρόθεσμα όμως προκύπτουν πολλές και αμετάκλητες ζημίες. Μου μένει μόνο ένας τρίτος λόγος, ίσως ο πιο πιθανός: η ακηδία λόγω ελλιπούς πληροφόρησης των συμβούλων. Τι είναι το θέατρο; Δεν είναι απλώς μια περιοχή παραγωγής πολιτισμικών αγαθών, κειμένων, παραστάσεων και καλλιτεχνικών πρακτικών. Είναι αυτό που έκανε τους αρχαίους Αθηναίους να παρακολουθούν τους αντιπολεμικούς αριστοφανικούς Αχαρνής, όταν ο εχθρός βρισκόταν ήδη στη Δεκέλεια. Είναι αυτό που έκανε την έγκλειστη στα ναζιστικά στρατόπεδα να μην τρώει το ξερό ψωμί της, αλλά να το μετατρέπει σε μικρές κούκλες για να ψυχαγωγήσει τις συγκρατούμενές της. Το θέατρο είναι αναφέρετο εκπαιδευτικό αγαθό".
