σωματείο των ηθοποιών – συναδέλφων της. Μάλιστα, κάθε φορά που καλούνται να απαιτήσουν τα αιτήματά τους, η Λίλα Καφαντάρη, από τη θέση της προέδρου βγαίνει μπροστά και διεκδικεί με τον δικό της τρόπο.
Πέρυσι, εκτός των άλλων, επέστρεψε μετά από πολλά χρόνια στο θέατρο, ερμηνεύοντας ένα μονόλογο δυνατών συγκινήσεων. Υποδύθηκε μία ηρωίδα που θα μπορούσε να είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας που ισορροπεί μεταξύ ζωής και εγκατάλειψης.
Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξε μονόλογο στο θέατρο γι’ αυτό και παραδέχτηκε ότι απολάμβανε ιδιαίτερα τις πρόβες.
Πάντως, είχε πει για τη μοναξιά ότι «πιστεύω ότι η μοναξιά στους ανθρώπους των σύγχρονων κοινωνιών είναι αποτέλεσμα του φόβου και της ανασφάλειας. Μέσα σ’ ένα οικονομικό σύστημα που μας απονεκρώνει, που υπονομεύει τον αυτοσεβασμό μας και την αξιοπρέπειά μας, που μας διδάσκει ότι ο καθένας μόνος του, χωρίς συλλογική συνείδηση μπορεί να επιβιώσει, η μοναξιά είναι δεδομένη. Μόνο που αντί να πολεμήσουμε αυτό που μας οδηγεί εκεί, κουκουλώνουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης και περιμένουμε να μας λυπηθούν αυτοί που μας καταστρέφουν».
Οι υποχρεώσεις της όμως σήμερα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Κι αυτό γιατί, αυτή τη στιγμή πρέπει να τρέξει τόσο για το σωματείο ηθοποιών όσο και για το γεγονός ότι είναι εκλεγμένη στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.
«Μόνο και μόνο αυτά τα δύο φτάνουν για να μην έχω χρόνο να κάνω περισσότερα πράγματα», αναφέρει χαρακτηριστικά. Και τονίζει ότι έχει τον μονόλογο, ο οποίος είναι έτοιμος από πέρυσι, αλλά λόγω έλλειψης χρόνου, δεν μπορεί να παίξει.
Εκτός αυτού όμως, η Λίλα Καφαντάρη ασχολείται με τη ζωγραφική καθώς και τη συγγραφή βιβλίων. Και επειδή δραστηριοποιείται ενεργά, μιλάει και για την οικονομική κρίση της χώρας μας. «Όλα αυτά τα μέτρα δεν έχουν σχέση με την κρίση» σημειώνει, για να προσθέσει «Πρόκειται για μία συνθήκη, την οποία θέλουν να αξιοποιήσουν προκειμένου να περνούν διαρκώς σκληρά μέτρα. Πρέπει εμείς να καταλάβουμε τι παίζεται».
Δηλώνει ότι δεν είναι διατεθειμένη να πληρώσει κανενός είδους χαράτσι και λέει ότι θα δώσουν μεγάλο αγώνα για να μην το πληρώσουν ούτε οι συνάδελφοί της. Πάντως, υποστηρίζει ότι ο χώρος της περνά κρίση. Μία κρίση, η οποία, υπάρχει σε όλα τα επαγγέλματα.
«Όταν κλείνουν θέατρα και υπάρχουν συμβόλαια επαγγελματιών ηθοποιών που τους παίρνουν ως κομπάρσους, τότε πώς να μην υπάρχει κρίση; Κι αυτό δεν είναι τίποτα», συνεχίζει. Για να καταλήξει, λέγοντας: «Πρέπει να διεκδικήσουμε τα όνειρά μας. Μέσα σε αυτή τη σαπίλα, αν δεν αντιδράσουμε ουσιαστικά, ότι και να κάνουμε είναι το ίδιο».
