Πιο συγκεκριμένα λοιπόν, στα σχόλια που αναρτώνται από τους αναγνώστες στα ρεπορτάζ, άρθρα ή δηλώσεις που αφορούν την υπουργό παιδείας στα διάφορα sites, Blogs ή τις ηλεκτρονικές εφημερίδες, η συμμετοχή των αναγνωστών, ο χλευασμός, η ειρωνεία αλλά και η χυδαιότητα των φράσεων με τα οποία τη σχολιάζουν και παράλληλα τη χαρακτηρίζουν, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Προσωπικά και για να είμαι ειλικρινής, επειδή είναι σύνηθες σε ανάλογες περιπτώσεις να ακούγονται διαφορετικές απόψεις που άλλες συμφωνούν, άλλες συγκρούονται, άλλες μεροληπτούν και άλλες καταδικάζουν, στην περίπτωση της Άννας, τα σχόλια των αναγνωστών σε ποσοστό 100 % είναι καταπέλτης εναντίον της. Τέτοιος χλευασμός και κατακραυγή έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Πιστεύω μάλιστα ότι σε ένα γκάλοπ για τον πιο αντιπαθή πολιτικό της μεταπολίτευσης, άνετα θα ήταν στην πρώτη τριάδα μαζί με τον Άκη και τον Μητσοτάκη. Για την επανεκλογή της μάλιστα επουδενί λόγος, ενώ είμαι σίγουρος ότι Bookers θα την έπαιζαν 1/100 να μην επανεκλεγεί στις επόμενες εκλογές .
Για όσους βέβαια παρακολουθούν την εκπαιδευτική πολιτική που ασκεί σίγουρα δεν θα ξαφνιαστούν από τα παραπάνω. Και αυτό γιατί η Υπουργός παιδείας έχοντας από την αρχή το στυλάκι του Δικτάτορα που θέλει να ελέγχει τα πάντα ενώ συνεχώς ανακαλύπτει «συνομωσίες» και «πραξικοπήματα» εναντίον του, προσπάθησε να κάνει ριζικές αλλαγές με κάθετες τομές στην παιδεία σε όλα τα επίπεδα και μάλιστα με την ταχύτητα του φωτός, χωρίς όμως να πείθει για την αποτελεσματικότητα και την χρησιμότητα τους. Απαξίωσε εξ΄ αρχής και συστηματικά εκ’ του πονηρού όπως αποδείχθηκε τελικά τον Έλληνα εκπαιδευτικό ως ένα επιστήμονα και μια εξειδικευμένη γνωστικά οντότητα που διαθέτει παράλληλα ξεχωριστή ικανότητα στη σωστή εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας και υποβάθμισε το διακριτό του ρόλο στην αναμόρφωση των νέων. Με διάφορα παπαγαλάκια και άλλα τεχνάσματα τον στοχοποίησε ως τεμπέλη, άχρηστο, λουφαδόρο και ανεπαρκή με συνέπεια να στρέψει την κοινωνία εναντίον του, έχοντας έτσι τη «συγκατάβαση» του κοινωνικού συνόλου για τα πλήγματα που θα προκαλούσε αργότερα σε όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο .
Παράλληλα, «ανακάλυψε» ως άλλος Σέρλοκ Χολμς στο χώρο της εκπαίδευσης διαρκείς παρανομίες , μεγάλο παρασκήνιο , παρατυπίες , σκοπιμότητες και πράξεις εκ του πονηρού που θίγουνε δήθεν την αξιοκρατία , τη διαφάνεια και τη νομιμότητα λες και η κυβέρνηση που υπηρετεί και η φάρα που εκπροσωπεί και που έχει ξεπουλήσει και καταχραστεί τα πάντα στη χώρα, είναι ο ιεραπόστολος της αλήθειας, της ηθικής και του δικαίου.
Τέλος, όλοι συμφωνούν ότι η υπουργός παιδείας είναι ένας άνθρωπος χωρίς αναστολές, ευαισθησίες και συναισθήματα με αποτέλεσμα η εικόνα που πουλάει προς τα έξω να διεγείρει και ξυπνά τα πιο ακραία και αποκρουστικά συναισθήματα στους πολίτες.
Αναμφίβολα λοιπόν παίρνει αυτό που της αξίζει...
