Για παράδειγμα, εάν κάποιος έχει πάρει ένα δάνειο «χ», οι εταιρίες αυτές αγοράζουν στην τιμή των τόκων του δανείου, την οφειλή απο την τράπεζα, που χορήγησε το δάνειο. Απο κει και έπειτα, αναλαμβάνουν οι ίδιες να διεκδικήσουν το υπόλοιπο της οφειλής, έχοντας στη διάθεσή τους όλα τα προβλεπόμενα από το νόμο μέσα. Λειτουργούν, δηλαδή, σαν να είχαν συνάψει οι ίδιες εξαρχής τη δανειακή σύμβαση με τον οφειλέτη.
Οι εταιρίες αυτές, που αναφέρονται ως «σύστασης ειδικού σκοπού», εδρεύουν στο Λονδίνο,στο Λουξεμβούργο και στο Αμβούγρο.
Καθώς είναι εταιρίες του εξωτερικού, λοιπόν, δύσκολα μπορεί ο πολίτης που χρωστά να προστατευθεί απο μια πιθανή κατάσχεση οποιουδήποτε – ανάλογα και με το ύψος της οφειλής – περιουσιακού στοιχείου.
Αυτό είναι απο απαράδεκτο, έως και παράνομο, εκ μέρους των τραπεζών. Μήπως ήρθε η ώρα, η πολιτεία να «σπάσει τα πλακάκια της» με τους μεγαλομέτοχους των τραπεζών και να επιβάλλει νόμο, που να προστατεύει τους πολίτες απο αυτήν την απαράδεκτη κερδοσκοπία;
