Πρέπει να ήταν στη δευτέρα δημοτικού που άκουσα για πρώτη φορά την ερώτηση: «εσύ Γιαννάκη τι θέσεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις»;
- «Πρωθυπουργός», απάντησα! Όλα τα άλλα παιδάκια έλεγαν...
δάσκαλος, δικηγόρος, τραγουδιστής κοκ. Ακόμη κι ένα αγοράκι που είπε πως θέλει να γίνει… χορεύτρια, έτσι το είχε ακούσει ο καημένος ο Δημήτρης το προηγούμενο βράδυ που έδειχνε μπαλέτο η ΕΡΤ, λιγότερα γέλια προκάλεσε από τη δική μου απάντηση.
Λοιπόν, πολλά χρόνια μετά, έχω να σας πω πως επιμένω. Μόνο που το όνειρό μου έχει γίνει λίγο πιο συγκεκριμένο. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Γιώργος Παπανδρέου ή Αντώνης Σαμαράς.
Να γίνω Καρατζαφέρης ούτε που τολμώ να το σκεφτώ. Θέλω το όνειρό μου να είναι ρεαλιστικό.
Θέλω να γίνω, λοιπόν, Αντώνης Σαμαράς. Να μπαίνω σε μία κυβέρνηση, να βάζω υπουργούς, να ψηφίζω τους νόμους της και να λέω σε όλους ότι διαφωνώ.
Να κάθομαι στον καναπέ μου στη Μουρούζη και να λέω ότι διαπραγματεύομαι με την τρόικα. «Όπως δεν έχει γίνει ποτέ ξανά στο παρελθόν, είπε ο πρόεδρος της ΝΔ».
Σωστό. Για να διαπραγματευτείς με κάποιον πρέπει και να τον δεις. Να του μιλήσεις. Έστω στο τηλέφωνο.
Φυσικά και θέλω να γίνω, όταν μεγαλώσω, Γιώργος Παπανδρέου. Να κάνω ότι αποκοτιά μου κατέβει και να μετά να λέω ότι «φταίνε τα Μέσα Ενημέρωσης και τα συμφέροντα».
Να λέω «λεφτά υπάρχουν», να κόβω μισθούς και συντάξεις και μετά να βρίσκω και εγώ έναν Ευάγγελο Βενιζέλο και ένας Λουκά Παπαδήμο να τους φορτώνω το πρόβλημα.
Να πηγαίνω στην Κόστα Ρίκα για να ασχολούμαι με την υπερθέρμανση του πλανήτη, μακριά από τις αποπνικτικές αίθουσες των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές στην Αθήνα.
Να ξενυχτώ στις υπερατλαντικές πτήσεις και όχι μιλώντας με τους εκπροσώπους της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.
Να σας εξομολογηθώ κάτι ακόμη; Όταν μεγαλώσω δε θέλω να γίνω Φώτης Κουβέλης. Δε μου αρέσει να «ψωνίζω» από τα καλάθια του ΠΑΣΟΚ. Δε μου αρέσει να αντιλαμβάνομαι πως πρέπει να ψηφίσω το Μνημόνιο, αλλά να μην το λέω για να μη χαλάσω τα ποσοστά μου στις δημοσκοπήσεις. Κι αν τις πάρω τις ψήφους τι θα τις κάνω; Μετά θα πρέπει να κάνω ρεαλιστική στροφή. Αλλά εγώ δε μιλάω για πραγματικότητα, για όνειρα μιλάω.
ΥΓ. Δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ μεγάλωσα και έγινα δημοσιογράφος. Δεν έγινα και δε θα γίνω ούτε Γιώργος Παπανδρέου, ούτε Αντώνης Σαμαράς. Για πρωθυπουργός δεν ξέρω. Μη με πιέζετε…
