Η «ιστορική συμφωνία» που υποτίθεται ότι μας απαλλάσσει από σεβαστό τμήμα του χρέους, αναγνωρίζεται ως «διάσωση» μόνο στα στενά... όρια μερικών μόλις οικοδομικών τετραγώνων, από το Μαξίμου έως τη Βουλή. Ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει μια συμφωνία όπου η λιτότητα θα επιχειρηθεί να περάσει στο Σύνταγμα, γιατί όπως μας διαφώτισε και ο Βενιζέλος οι συσχετισμοί είναι υπέρ των αγορών και αν το Σύνταγμα αποτυπώνει πρωτίστως συσχετισμούς, τι να κάνουμε, θα κάτσουμε πάνω στον Άξονα.
Βλέπει επίσης μια συμφωνία όπου πακτωλοί χρήματος θα διέρχονται από την χώρα, θα καταχωρούνται στα κατάστιχα του χρέους και στην καμπούρα του ελληνικού λαού και θα φεύγουν σούμπιτοι για τα ταμεία των δανειστών με τη μορφή των τοκοχρεολυσίων.
Κι εμείς τι κάνουμε; Η ευθύνη είναι πλέον στο λαό. Αυτό μας λένε διάφοροι πολιτικοί χώροι.
Ενδεικτικά μόνο:
Σε ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ για το νέο μνημόνιο σημειώνεται για πολλοστή φορά:
«Οι μέρες που έρχονται θα είναι μέρες ενός βάναυσου και ανελέητου βομβαρδισμού του λαού με δεκάδες νόμους και υπουργικές αποφάσεις. Ο λαός πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Οφείλει να απορρίψει τους ωμούς εκβιασμούς και τα ιδεολογήματα των κομμάτων της κυβέρνησης και της ΕΕ».
Σε ανακοίνωσή του το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής (Αλαβάνος) σημειώνει:
«Ο λαός μας βρίσκεται προ των δικών του ευθυνών. Όχι μόνο για να απαντήσει. Αλλά για να δράσει. Για να ανταποκριθεί στο άρθρο 120 του Συντάγματος».
Με την επιφύλαξη για το αν οι πολιτικοί χώροι που καλούν το λαό να αναλάβει την ευθύνη του, έχουν κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι τους, δεν φαίνεται να υπάρχει και άλλος δρόμος…
