«Χρεοκοπία με σφραγίδα Παπαδήμου» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος του «Π» στις 22.12.11 και χρειάστηκαν λιγότερο από δύο μήνες για να...
επιβεβαιωθεί. Με το δεύτερο «μνημόνιο» χρεοκοπίας επί θύραις, με το πρωτόγνωρο χάοςστους κόλπους των τριών εταίρων της συγκυβέρνησης, αλλά και με την ίδια την κυβέρνηση Παπαδήμου ένα βήμα πριν από τη διάλυση. Και η χώρα βρίσκεται εκεί που από πολύ καιρό προαναγγέλλουμε: ένα βήμα πριν από τη δική τηςχρεοκοπία.
Το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ δεν αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο τη σφοδρή κρίση στο εσωτερικό τους. Όμως, ακόμη και αν αυτή εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους, οδηγεί αναπόδραστα στο ίδιο αποτέλεσμα: θέτει υπό αμφισβήτηση τη σταθερότητα, την ενότητα και τη δυνατότητά τους να υπάρξουν στο μέλλον όπως τα ξέραμε.
Δεν θα ήταν, άλλωστε, δυνατόν η επερχόμενη χρεοκοπία – σε πολλές δόσεις υπό τη σκέπη της νέας δανειακής σύμβασης και τον έλεγχο των δανειστών ή άπαξ με την άρνηση ψήφισής της – να αφήσει το σαθρό πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας ανέγγιχτο.
1. Για το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα κινούνται στο όριο του κλαυσίγελου. Οι πιο πολλοί «βενιζελικοί» τέως αμφισβητίες των «μνημονιακών» επιλογών του Παπανδρέου έχουν μεταβληθεί σε μουτζαχεντίν του νέου «μνημονίου». Από την άλλη αρκετοί παπανδρεϊκοί τέως μουτζαχεντίν του πρώτου «μνημονίου» αρνούνται τώρα το δεύτερο και απειλούν να μην το ψηφίσουν.
Διαφορετική πρόταση όμως δεν καταγράφεται στο ΠΑΣΟΚ και οι όποιες αρνητικές ψήφοι θα προέλθουν κυρίως από όσους έχουν αποφασίσει να πάνε οριστικά στα σπίτια τους εγκαταλείποντας την πολιτική.Πόσοι θα είναι αυτοί;
Εν τω μεταξύ τα «οκτάρια» των δημοσκοπήσεων δεν αφήνουν αμφιβολία για την πορεία προς την πλήρη απαξίωση. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, την ώρα που όλοι πια συνειδητοποιούν ότι πλέον η «διάσωση» είναι ισοδύναμη σε κόστος με τη χρεοκοπία. Και σε βάθος χρόνου ακόμη πιο επώδυνη.
Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, το κόμμα αυτό έχει τελειώσει ως κυρίαρχη δύναμη του πολιτικού συστήματος.
2. Η τέως «αντιμνημονιακή» Ν.Δ. είναι, πιθανότατα, το κόμμα που θα ψηφίσει... πιο συντεταγμένα από τα υπόλοιπα τη νέα δανειακή. Με τεράστιο πολιτικό κόστος, το οποίο είναι αμφίβολο αν θα της επιτρέψει στο μέλλον να ξαναγίνει πρωταγωνίστρια. Οι συνεχείς υποχωρήσεις από τις «κόκκινες γραμμές», τις οποίες κάθε φορά έβαζε για να τις παραβιάσει, την έχουν στερήσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας, αλλά και κάθε πιθανότητα αυτοδυναμίας.
Γνωρίζω αρκετούς που πολλές φορές έλπισαν ότι η Νουδούλα θα μπορούσε κάποτε να πει κάποιο «Όχι». Ποτέ δεν καταλάβαιναν κάτι αυτονόητο: Για να πεις αυτό το καταραμένο «Όχι», θα πρέπει να έχεις ένα συγκροτημένο πολιτικό σχέδιο διαχείρισης της χώρας και εξόδου από την κρίση – διαφορετικά αποδέχεσαι αυτό που σου τρίβουν στα μούτρα.
Η Ν.Δ. δεν το είχε ποτέ και γι’ αυτό ήταν καταδικασμένη να υπογράφει διαρκώς τα πάντα, ακόμη και με όρους αυτοεξευτελισμού και υπό την απειλή της διάλυσής της. Γι’ αυτό, κυρίως, σήμερα είναι παγιδευμένη και υποχρεωμένη να ταυτιστεί με το ΠΑΣΟΚ και τον Παπαδήμο και να χρεωθεί ολόκληρη τη ρετσινιά της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής.
3. Ο Καρατζαφέρης και ο ΛΑΟΣ του είναι φαινόμενο για μελέτη. Οι πρωταθλητές της κωλοτούμπας κατάφεραν ουκ ολίγα το τελευταίο διάστημα:
● Να ταυτιστούν, αν και... «πατριώτες», με την πιο επαίσχυντη και αντεθνική επιλογή των τελευταίων δεκαετιών.
● Να βρεθούν, εξ αιτίας της αθεράπευτης εξουσιαστικής βουλιμίας τους, πρώτες μούρες στη συγκυβέρνηση.
● Να απελευθερώσουν σοβαρές δυνάμεις προς τη Χρυσή Αυγή, η οποία κάνει δημοσκοπικό πάρτι, αλλά και όνειρα να τους καταπιεί αμάσητους.
● Να απειλούνται ακόμη και με διάσπαση για την ψηφοφορία επί της νέας δανειακής.
● Να απειλούν με καταψήφιση τη δανειακή και να μην τους πιστεύει άνθρωπος.
Εδώ τα πολλά σχόλια περιττεύουν. Άλλωστε τέτοια είναι συνήθως τα αποτελέσματα της χωρίς όρια και αρχές πολιτικής κερδοσκοπίας. Κοιμούνται όπως έστρωσαν...
4. Όσο για το μοντέλο Παπαδήμου, αυτό έχει ήδη απαξιωθεί πριν ακόμη καταφέρει καν να εδραιωθεί.
Αυτό το πολιτικό κατεστημένο σήμερα βρίσκεται στο όριο της κατάρρευσης χωρίς καν να προλάβει να συναντήσει την οργή του κόσμου για την καταστροφή που του προκάλεσε και συνεχίζει να του προκαλεί. Αυτή η ξοφλημένη πολιτική «ελίτ» κάνει πραγματικότητα την πιο τρελή επιθυμία των τοκογλύφων: χρεοκοπημένη χώρα, παραδομένη στα κέφια τους, και διαλυμένο πολιτικό σύστημα, χωρίς εναλλακτικές λύσεις και χωρίς συγκροτημένα αντίπαλα προγράμματα.
Ένα μόνο στοιχείο λείπει για να συμπληρωθεί η ευτυχία τους: ένας ηττημένος και παραδομένος ελληνικός λαός. Αν τους το δώσουμε κι αυτό, θα τα έχουν κερδίσει όλα...
