Κάηκε η Αθήνα και πάλι. Και φυσικά το Μνημόνιο 2 πέρασε. Όλες αυτές οι πορείες και οι διαδηλώσεις έκαναν μια τρύπα στο νερό. Όπως πάντα. Δε θυμάμαι ποτέ οι διαδηλώσεις και οι πορείες, οι απεργίες και οι καταλήψεις, να άλλαξαν κάτι...
Πάντα στο τέλος γινόταν αυτό που ήθελε το σύστημα. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί; Θα σας πω εγώ γιατί: Γιατί το σύστημα δε νιώθει απειλή από αυτές τις ενέργειες. Ή να το πω αλλιώς. Πότε αγνοείς κάποιον παντελώς; Όταν δε μπορεί να κάνει τίποτα για να σε σταματήσει είναι η απάντηση…
Οι πολιτικοί δεν φοβούνται τις πορείες. Δε φοβούνται τις απεργίες. Δε φοβούνται τις καταλήψεις. Αυτό που φοβούνται είναι να χάσουν την πρόσβαση στην εξουσία που τους εξασφαλίζει χλιδή και προνόμια. Αυτό που φοβούνται είναι έναν λαό υποψιασμένο που θα τους στείλει σπίτι τους. Εδώ και τόσες δεκαετίες γίνεται αυτή η ιστορία με την “αντίδραση του κόσμου” και εδώ και τόσες δεκαετίες αυτοί που χτυπούν αλύπητα τον κόσμο έχουν την στήριξή του στην εξουσία…
Φυσικά προέκυψαν και άλλα χθες. Μπορεί η αντίδραση του κόσμου να μη κατάφερε να σταματήσει το Μνημόνιο, σίγουρα όμως μας φόρτωσε με μερικά εκατομμυριάκια χρέος ακόμα. Είτε με το να καταστρέφουν επιχειρήσεις ασφαλισμένες είτε με το να καταστρέφουν Δημόσια περιουσία είτε με το να καταστρέφουν αρχεία της Εφορίας… Σίγουρα κάποιοι γίνανε πλουσιότεροι στην υγειά του κορόιδου χθες που πληρώνει το γεγονός πως δεν έχει μάθει να είναι σωστός πολίτης ποτέ.
Ένας λαός που στις εκλογές το πολύ πολύ να στείλει σπίτι τους μεμονωμένα κάποια πρόσωπα- αποδιοπομπαίους τράγους λες και αυτοί φταίνε αποκλειστικά και όχι ολόκληρες οι παρατάξεις τους… Όχι πως τα πρόσωπα αυτά θίγονται ιδιαίτερα. Αναγνωρίζουν την ανάγκη για αποδιοπομπαίους τράγους και παίζουν επάξια το ρόλο τους, ενίοτε κερδίζουν θέσεις στο Ευρωκοινοβούλιο…
Και τώρα τι; Αν κρίνω από την Ιστορία, το πολύ πολύ να γίνουν κάποιες αντιδράσεις ακόμα και ο κόσμος θα ξεθυμάνει και θα αποδεχθεί το Μνημόνιο και θα συνεχίσει τη ζωή του. Οι συνδικαλησταράδες και τα κομματόσκυλα του επαγγελματικού επαναστατισμού θα δώσουν σήμα σιγής και η ζωή θα συνεχιστεί. Μέχρι το καλοκαίρι που είναι να ψηφιστούν νέα μέτρα δε θα κουνιέται φύλλο. Και ξαφνικά θα ξεπεταχτούν πάλι οι επαγγελματίες επαναστάτες και οι συνδικαληστές και θα καλέσουν τον κόσμο σε “αγώνα” για να μη χάσει τα κεκτημένα του… Γνωστό και βαρετό το έργο…
imonaksiatouplithous.wordpress.com
