Ούτε μια δραχμη απο εσάς. Αντιθέτως μια ζωη δινουμε. Θυμάμαι τον πατερα μου καποια στιγμη να ανοιγει εναν λογαριασμο εχοντας καταστημα και να βρίζει. Γιατι το γνωστο αυτο ταμειο του αυξησε 150 ευρω. Τρελοί ειναι αυτοι λεει; Δεν ειναι σκέφτηκα. Απλά δεν τους νοιαζει. Γι αυτο φτασαμε εδω. Ακόμα και οι πολιτικοι μας, υποτιθεται το στομα του λαου, δεν νοιαζόντουσαν για εμας. Ποιος θα νοιαστεί;; Ολη μερα να δουλευουν οι δικοι μου για να τα βγαλουν περα και να βαλουν μια δραχμη στην ακρη. Έχουν πάει αυτοι οι 300 να δουλεψουν στην οικοδομη ή εργατες στο εργοστασιο;;; Και το μονο που ξερουν ειναι να επιβάλουν νεα μετρα. Ήδη σε αυτη την ηλικια εχω σιχαθεί ολα αυτα γυρω μου. Την εξαθλιωση που εμας εχουν επιβαλει να ζουμε καθημερινα. Την ιδεα οτι εγω δεν πρεπει να εχω ονειρα. Μόνο να σκυψω το κεφαλι να δουλεψω για να ξεχρεωσω τα δικα τους χρεη. ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ. Δουλευω για να ζω. Και οχι το αντιθετο. Ελπιζω πως καμια μερα θα πληρωσετε και ΕΣΕΙΣ. Ολοι εσεις εκει μεσα που μας "βιαζετε" καθε μερα. Και πρεπει να πουμε και ευχαριστω. Για να σωθουμε υποτιθεται. Η μονη λυση για σωτηρια ειναι να βγειτε εσεις απο εκει μεσα. Και να μπει ο λαος. Να αναλαβουμε εμεις πλεον. Να ξεσημωθουμε και να πουμε ΟΧΙ.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
