άγνωστη πόλη της Ολλανδίας. Η Ελλάδα, ήταν διακριτό μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας των «12», τότε δηλαδή που ήμασταν… λίγοι και καλοί. Με κεντρικό ρόλο στις αποφάσεις, χωρίς τίποτα να προδικάζει ότι έπειτα από δυο δεκαετίες, η χώρα μας θα βρισκόταν στο περιθώριο της Ενωμένης Ευρώπης, και θα δεχόταν εθνικούς «προπηλακισμούς», από χώρες που μπήκαν στην Ευρώπη πολύ μετά από εμάς.
Το 1992, στο Μάαστριχτ μπορούσε κανείς να συναντήσει τις υπογραφές του Βελγίου, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, του Λουξεμβούργου, της Ολλανδίας, της Δανίας, της Ιρλανδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας.
Από τις χώρες αυτές, η Γερμανία κάνει σήμερα το γενικό κουμάντο στην Ευρώπη, η Γαλλία ακολουθεί εθελοντικά «κουρεμένη», μετά την απώλεια του τρίτου «Α» στην αξιολόγηση της οικονομίας της, η Μεγάλη Βρετανία δεν βρίσκεται στην ευρωζώνη, η Ιταλία έχει τεθεί υπό επιτήρηση, και κάτω από την ευθύνη μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, η Δανία παραμένει… σχεδόν χώρα-πρότυπο, το Λουξεμβούργο… δεν ενοχλείται από όσα συμβαίνουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, η Ολλανδία κάνει… ό, τι θέλει το Βερολίνο, το Βέλγιο δεν έχει κυβέρνηση τις περισσότερες μέρες του χρόνου, η Ισπανία παλεύει να μην ακολουθήσει τη μοίρα των άλλων χωρών της Μεσογείου, η Ιρλανδία έχει χρεοκοπήσει προ πολλού, και η Ελλάδα με την Πορτογαλία βρίσκονται στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου.
Το κακό βέβαια έγινε με τις διευρύνσεις που ακολούθησαν. Αυστρία, Φινλανδία και Σουηδία το 1995, Κύπρος-Τσεχία-Σλοβακία-Εσθονία-Λετονία-Λιθουανία-Πολωνία-Ουγγαρία-Μάλτα-Σλοβενία το 2004, Βουλγαρία και Ρουμανία το 2007.
Μια απλή ανάγνωση των ονομάτων των παραπάνω χωρών, αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι η σημερινή Ευρώπη των «27» στερείται συνοχής, οράματος και κατανόησης του νοήματος της αλληλεγγύης. Οι περισσότερες από τις χώρες που προστέθηκαν με τις διαδοχικές διευρύνσεις που ακολούθησαν την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από το να είναι… δορυφόροι και πρόθυμοι σύμμαχοι της Γερμανίας.
Οι διευρύνσεις φυσικά είχαν και το πρόσθετο τίμημα της μικρότερης ενίσχυσης των χωρών που είχαν πρωτοεισέλθει στην ΕΟΚ. Με αποτέλεσμα, χώρες σαν την Ελλάδα, να συναντήσουν μεγαλύτερα προβλήματα. Ειδικά από τη στιγμή που στηρίχτηκαν στη δημιουργική λογιστική. Ώστε να φαίνονται ισχυρές μόνο στις… μακέτες.
statesmen.gr
