Στοχεύει στην μείωση του...
εργασιακού κόστους ώστε η χώρα να γίνει ανταγωνιστική. Δηλ. αν υποθέσουμε ότι το κόστος εισαγωγής ενός προϊόντος είναι 60 μονάδες και το εργασιακό κόστος 40, με υποδιαπλασιασμό του τελευταίου στις 20 μονάδες θα έχουμε συνολικό κόστος προϊόντος 80 μονάδες. Μείωση κατά 20%.
Ως εδώ όλα καλά μόνο που ξεχνάμε μία παράμετρο στο πρόβλημα: η χώρα βασίζεται στην εσωτερική κατανάλωση, δηλ. στην αγορά από τους πολίτες της χώρας. Επομένως αυτός που θα παίρνει τα μισά θα ξοδεύει και τα μισά. Η μείωση κατά 20% του κόστους του προιόντος θα απωλέσει το όφελός της αφού δεν θα στοχεύει στην εξαγωγή του.
Άρα τα προϊόντα δεν θα αγοράζονται, οι επιχειρήσεις δεν θα επεκτείνονται ή θα κλείνουμε και το πρόβλημα θα διογκώνεται ανατροφοδοτούμενο από την συνεχή υποτίμηση του εργασιακού κόστους. Πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο ή αλλιώς για κυνήγι της ουράς του σκύλου.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Χρεοκοπίες έχουν συμβεί πολλές και είναι φυσιολογική διαδικασία αφού το χρέος αυξάνεται εκθετικά και είναι αδύνατο να ακολουθηθεί από την οικονομία μιας χώρας. Η συνήθης διαδικασία είναι η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας και η επιστροφή στις αγορές. Έχει συμβεί στην Αγγλία, στην Ρωσία κ.α.
Η μείωση των μισθών ισοδυναμεί με υποτίμηση του εθνικού νομίσματος κατά 30-50% χωρίς όμως τα οφέλη της, μόνο λιτότητα και τίποτε παραπάνω. Η Ελλάδα έχει αλυσσοδεθεί στο ευρώ, έχει απολέσει την κυριαρχία πάνω στο νόμισμα και επομένως δεν μπορεί να ακολουθήσει την φυσιολογική πορεία της χρεωκοπίας. Ποια είναι η λύση;
Έξοδος από το ευρώ ΤΩΡΑ, ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας και επιστροφή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Σαφώς και δεν πρόκειται να είναι πιο εύκολο απ' αυτό που συμβαίνει τώρα. Θα έχει προοπτική όμως.
Καταρχάς τα εισαγόμενα προϊόντα θα καταστούν πολύ ακριβά και θα προτιμώνται τα εγχώρια ενισχύοντας την εσωτερική παραγωγή και καινοτομία. Θα αναπτυχθούν παραγωγικές επιχειρήσεις και όχι επιχειρήσεις που βασίζονται απλά στην μεταπώληση εισαγόμενων προϊόντων. Θα κτιστεί μια οικονομία που θα βασίζεται στην παραγωγή και κατανάλωση και όχι μόνο στην κατανάλωση. Θα είναι μια υγιής οικονομία.
Αυτή είναι η προοπτική. Θα μου πείτε ότι μπορεί να μην συμβεί έτσι. Ναι μπορεί και να μην συμβεί. Υπάρχει όμως προοπτική. Η παραμονή στο ευρώ όμως δεν έχει καμία προοπτική. Ο μόνος λόγος που δεν αφήνεται να καταρρεύσει η χώρα είναι για να αποφευχθεί μια κρίση εμπιστοσύνης ανάλογης με αυτή που ακολούθησε την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και οδήγησε στην χρηματοπιστωτική κρίση. Η άνοδος που κατέγραψαν τα χρηματιστήρια την Πέμπτη την στιγμή που διέρρευσε ότι υπάρχει συμφωνία όπως και η πτώση της Παρασκευής με τις δηλώσεις Καρατζαφέρη είναι χαρακτηριστική.
Κάποιοι φοβούνται ότι δεν θα έχουμε καύσιμα. Όμως και τώρα τα καύσιμα τα εισάγουμε από το Ιραν μέσω διακρατικής συμφωνίας αφού κανείς άλλος δεν μας εμπιστεύεται.
Βάλτε τα κάτω και θα δείτε ότι η συνέχιση αυτού που επιτελείται εδώ και 2 χρόνια είναι ανώφελη αν όχι καταστροφική!
