Μία ισχυρή έκκληση «σώστε το ευρώ και την Ελλάδα» απεύθυνε ο πρόεδρος της Κομισιόν... Z.M.Mπαρόζο , μιλώντας σε ένα δύσκολο γερμανικό ακροατήριο, στο παραδοσιακό ετήσιο δείπνο Matthiae - Mahlzeit στο δημαρχείο του Αμβούργου. Η φετινή διοργάνωση, με τιμώμενο πρόσωπο τον πρόεδρο της Κομισιόν είχε τίτλο «Μία ισχυρότερη Ευρώπη μέσα στην καταιγίδα». Ο Ζ.Μ.Μπαρόζο δεν έχασε την ευκαιρία, έχοντας μπροστά του την οικονομική ελίτ της Γερμανίας, να εξηγήσει λεπτομερώς, τι χρειάζεται και που πάει η Ευρώπη, στέλνοντας όμως και ένα μήνυμα στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο που σε λίγες μέρες θα κληθεί να αποφανθεί για το νέο ελληνικό δάνειο.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν χρησιμοποίησε για πρώτη φορά, φρασεολογία που μέχρι πρότινος στις Βρυξέλλες ακουγόταν μόνο από τον Πωλ Νύρουπ Ράσμουσεν, πρώην πρόεδρο του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος. Ο Ζ.Μ.Μπαρόζο πρόλαβε τις αντιδράσεις όσων σκέφτονται δύσθυμα την πιθανότητα η Ελλάδα να χρειαστεί κι άλλη στήριξη μετά το 2015 και ζήτησε αποφασιστικότητα για ένα πρόβλημα «μικρό μπροστά στην οικονομική ισχύ της ΕΕ».
Συγκεκριμένα ο πρόεδρος της Κομισιόν ανέφερε:
«Χρειαζόμαστε μία πιο ενοποιημένη, πιο συνεκτική οικονομική διακυβέρνηση στην ΕΕ και ιδιαίτερα στην ευρωζώνη. Εννοείται βεβαίως πως χρειαζόμαστε και μία λύση διαρκείας για την Ελλάδα».
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών εργάζομαι μέρα νύχτα προς αυτήν την κατεύθυνση. Είμαι ο τελευταίος που θα αγνοήσει το μέγεθος της κρίσης στην οποία βρισκόμαστε όλοι ακόμα και το δύσκολο και μακρύ δρόμο που έχουμε ακόμη μπροστά μας. Είμαι ρεαλιστής όχι όμως και απαισιόδοξος. Το λέω αυτό γιατί η κρίση μας δίδαξε ότι εμείς οι Ευρωπαίοι μοιραζόμαστε ένα κοινό πεπρωμένο.
Η απόσταση ανάμεσα στο Αμβούργο και στην Αθήνα μπορεί να είναι 2600 χιλιόμετρα και η διαφορά της θερμοκρασίας περί τους 15 βαθμούς και αυτό να φαίνεται πολύ, όμως η αλήθεια είναι είτε μας αρέσει είτε όχι, ότι στην Ευρώπη υπάρχει αλληλεξάρτηση.
Αυτή είναι πρώτα και κύρια μία γεωγραφική πραγματικότητα. Σε μειονέκτημα όλων μας έχει πολύ συχνά αγνοηθεί στην ευρωπαϊκή ιστορία. Αυτό που με καθησυχάζει τώρα είναι πως τελικά μετά από πολλά χρόνια, οι Ευρωπαίοι μοιάζουν να αρχίζουν να καταλαβαίνουν τα διδάγματα αυτής της αλληλεξάρτησης.
Μη με παρεξηγήσετε αλλά αυτό που διακυβεύεται σήμερα δεν είναι απλώς να διορθώσουμε έναν αρνητικό ισολογισμό, είναι παραπάνω και από το να διορθώσουμε το δημόσιο έλλειμμα, παραπάνω και από το να σώσουμε την Ελλάδα. Η Ευρώπη περνάει εξετάσεις από την ιστορία.
Ο κόσμος σε γενικές γραμμές θέλει να μάθει αν η Ευρώπη και ιδιαίτερα η ευρωζώνη είναι έτοιμη να λύσει ένα πρόβλημα το οποίο σε σχέση με το συνολικό της μέγεθος και την οικονομική της ισχύ είναι συγκριτικά μικρό.
Με άλλα λόγια θέλουν να μάθουν αν επιθυμούμε ακόμη να υπάρχουμε ως Ευρώπη».
