Υπέπεσε στην αντίληψή μου, μια απόφαση της 21ης Φεβρουαρίου 2012, του υπουργού εσωτερικών κ. Γιαννίτση, με την οποία...
«επιχορηγούνται συμπληρωματικώς Περιφέρειες της χώρας, με ποσό 20.000.000€, προς κάλυψη οφειλών για μεταφορά μαθητών που πραγματοποιήθηκε το χρονικό διάστημα από 01.09.2011 έως 31.12.2011». Επειδή όμως τα σχολεία άρχισαν να λειτουργούν στις 12 Σεπτεμβρίου και έκλεισαν, για τις γιορτές των Χριστουγέννων, στις 23 Δεκεμβρίου, προκύπτει η ακόλουθη διαπίστωση. Ενώ με την απόφαση του υπουργού επιχορηγούνται, για την μεταφορά μαθητών, οι περιφέρειες με 20 εκατομμύρια για χρονικό διάστημα τεσσάρων (4) μηνών, δηλαδή από 01.09.2011 έως 31.06.2011, στην πραγματικότητα οι ημέρες που τα σχολεία ήταν ανοικτά είναι μόνον 75. Συνεπώς οι μεταφορείς μαθητών πληρώθηκαν για 120 ημέρες, αλλά εργάσθηκαν μόλις 75.
Η «συμπληρωματική»
Όμως η ύπαρξη «συμπληρωματικής», προϋποθέτει την προγενέστερη ύπαρξη άλλης αποφάσεως, της κυρίας, με την οποία επιχορηγήθηκε η μεταφορά μαθητών από και προς τα σχολεία, για το έτος 2011. Διαβάζουμε λοιπόν στην ίδια απόφαση ότι «..... τις υπ’ αριθμ. 25131/25.05.2011, 30334/27.06.2011 και 2578/20.01.2012 Αποφάσεις μας, περί επιχορήγησης των Περιφερειών της χώρας από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους με συνολικό ποσό 110.200.000,00 €, προς κάλυψη του κόστους μεταφοράς μαθητών από 01.09.2011 έως 31.06.2011.»
Όπως προκύπτει λοιπόν από το κείμενο της ίδιας απόφασης, δαπανήθηκαν 130 εκατομμύρια ευρώ, (110+20), για την μεταφορά μαθητών από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως τον.... Ιούνιο του ιδίου έτους. Σχήμα πρωθύστερο, λογικώς και πρακτικώς αδύνατο. Όμως ας δεχθούμε καλόπιστα ότι πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους. Ας δεχθούμε λοιπόν ότι το ποσό των 130 εκατομμυρίων ευρώ, καλύπτει τις ανάγκες για την μεταφορά μαθητών το έτος 2011.
Επί της ουσίας τώρα, είναι κοινή η διαπίστωση των ενδιαφερομένων, μαθητών και γονέων, ότι οι διατιθέμενες πιστώσεις είναι δυσανάλογες προς την έκταση και την ποιότητα του προσφερόμενου έργου.
Επίσης είναι γνωστό τοις πάσι ότι γύρω από τα πολλά εκατομμύρια που διατίθενται ετησίως για την μεταφορά των μαθητών από και πρός τα σχολεία τους, έχει στηθεί, εδώ και πολλά χρόνια άγριος καυγάς μεταξύ των διαφόρων επαγγελματιών (και μη) που ασχολούνται με την μεταφορά προσώπων, για το ποιος θα ωφεληθεί από αυτή την γενναιόδωρη επιχορήγηση της πολιτείας.
Αν...
Αν σκεφθεί κανείς ότι μόλις πρίν λίγες ημέρες, ο υπουργός οικονομικών μας έλεγε ότι έσπαζε το κεφάλι του να βρεί 325 εκατομμύρια ευρώ, ώστε να ικανοποιηθούν οι δανειστές μας και να μας δώσουν το νέο δάνειο,
αν σκεφθεί κανείς ότι μειώνονται οι προνοιακές συντάξεις κατά 30 ευρώ περίπου, για να εξοικονομηθούν πόροι,
αν σκεφθεί κανείς ότι πολλά σχολεία δεν έχουν θέρμανση, αν... αν...
τότε έχω κάθε δικαίωμα να ισχυρισθώ ότι η δαπάνη των 130 εκατομμυρίων ευρώ συνιστά πρόκληση.
Είναι βεβαίως αυτονόητο ότι η επιχορήγηση της μεταφοράς των μαθητών όχι μόνο είναι αναγκαία, αλλά και επιβεβλημένη, ιδίως σε απομεμακρυσμένες περιοχές και σε μέρη όπου δεν υπάρχει συγκοινωνία.
Όμως άλλο πράγμα είναι η επιχορήγηση και άλλο το πάρτυ. Και στην προκειμένη περίπτωση έχω την αίσθηση ότι «είναι πολλά τα λεφτά».
