Δηλαδή, τώρα εμείς πρέπει να πιστέψουμε ότι ο ελληνικός λαός θα υποστεί τις νέες αυτές θυσίες, και μετά η Ελλάδα σώθηκε μια και καλή;
Ότι σωθήκαμε από την πτώχευση, αλλά θα πεθάνουμε από κατά τη διαδικασία της «σωτηρίας» μας; Ότι δηλαδή αυτές είναι οι τελευταίες θυσίες που θα χρειαστεί να υποστούμε;
Ότι δηλαδή το μόνο πρόβλημα είναι οι επικουρικές συντάξεις των 300 εκατομμυρίων, όταν ζητάμε δάνειο 130 δις ΕΥΡΩ;
Ότι δηλαδή τον επόμενο Ιούνιο, δεν θα ξαναέλθει η Τρόικα και θα ζητήσει νέα επαχθέστερα μέτρα;
Ότι το υπάρχον πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι σε θέση να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση;
Ότι δηλαδή όλοι αυτοί οι ανίκανοι, οι εκμαυλισμένοι, τα φερέφωνα της διαπλοκής, που μας οδήγησαν στον γκρεμνό, ως δια μαγείας, θα μεταμορφωθούν σε σούπερ – ήρωες, πεφωτισμένους ηγέτες και τέρατα διανόησης;
Κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας τώρα; Δεν μας φθάνει που τα γομάρια μας έχουν κάνει τον περίγελο κάθε πικραμένου; Να μας κοροϊδεύουν ακόμη και οι Βούλγαροι και οι Αλβανοί; Οι αρχιμαφιόζοι; Τα ιστορικά πελατάκια μας σε κάθε πολεμική αναμέτρηση; Το υπηρετικό προσωπικό μας; Δυστυχώς, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Φθάσαμε στην καταστροφή, επειδή εμείς επιλέξαμε αυτούς τους ανίκανους και φαύλους πολιτικούς. Και όχι μόνο αυτό. Επιτρέψαμε όλα τα κατακάθια της κοινωνίας να πουλήσουν «μούρη» κλέβοντας και πλιατσικολογώντας το δημόσιο χρήμα, αυτά δηλαδή που σήμερα μας λείπουν και πρέπει να δρεπανίσουμε μισθούς και συντάξεις. Μερικές φορές τους θαυμάσαμε και προσπαθήσαμε κιόλας να τους μιμηθούμε. Να γίνουμε ίσοι και όμοιοι. Ποτέ δεν θέλαμε να αντιληφθούμε ότι η δημόσια περιουσία, είναι δική πρώτα περιουσία, και θα πρέπει να την διαφυλάξουμε από τους κλέφτες και τους άχρηστους. Τώρα είναι πια αργά για δάκρυα Στέλλα…
Τα Σέβη μου.
