Ελένη, 62 ετών, οικιακά
Σύμφωνα με την Ελένη που έχει παρακολουθήσει τα γεγονότα, οι ένοχοι είναι οι πολιτικοί που επωφελούνται όλα αυτά τα χρόνια. Στη πορεία της συζήτησης ανέφερε τους γιατρούς οι οποίοι για κάθε είδους θεραπεία ή εξέταση ζητούν «φακελάκι».
«Έχουν όλοι βίλες. Είναι ανήθικο να βγάζουν λεφτά στις πλάτες του λαού».
Η ελληνική τηλεόραση δείχνει επίσης ουρές ανδρών και γυναικών που περιμένουν για να παραδώσουν τις πινακίδες τους καθώς η αύξηση του φορολογικού συντελεστή τους αναγκάζει να χάσουν το αυτοκίνητό τους, ή τουλάχιστον, να δώσουν το δεύτερο, εάν είχαν κάποιο.
Ρούλα, 35 ετών, κατ’ οίκον κομμώτρια
Η Ρούλα δεν παραπονιέται. Ο άντρας της πουλάει φρούτα και λαχανικά στις αγορές της Αθήνας. Χαμογελώντας λέει πως το μόνο που ζητάει είναι να μπορεί να κερδίζει κάθε μέρα όσα χρειάζεται για να ζήσει. Η δουλειά της είναι ουσιαστικά ‘’μαύρη’’, όπως ένα πολύ μεγάλο της ελληνικής οικονομίας που δεν δηλώνεται στο κράτος.
Η δουλειά της φαίνεται να πηγαίνει καλά. «Κατά την περίοδο των Χριστουγέννων οι Ελληνίδες δεν πήγαν τόσο στο κομμωτήριο και έτσι ευνοήθηκε ο καλλωπισμός στο σπίτι. Κάποιες φορές χρειάστηκε να αφήσω μια πελάτισσα με τη βαφή στο ένα σπίτι και να πεταχτώ στο απέναντι να κάνω ένα χτένισμα».
Άννα, 40 ετών, ζωγράφος
Η Άννα ,έχοντας δίπλα την κόρη της Ειρήνη, αναφέρει με θλίψη: «Στο σχολείο της Ειρήνης 20 οικογένειες έχουν ζητήσει βοήθεια από άλλους. Δεν είχαν αρκετό φαγητό κάθε μέρα. Ενώ οι δάσκαλοι του δημοτικού σχολείου μάζευαν τρόφιμα από όλα τα σχολεία της περιοχής και αφού μοιράστηκε η τροφή οι γονείς ζήτησαν και ρούχα».
Αναφέρει επίσης πως οι άνθρωποι γίνονται ολοένα και πιο επιθετικοί και βίαιοι. Φέτος οι ελιές έχουν κλαπεί από όλα τα δέντρα τους πριν καλά -καλά προλάβουν να τις μαζέψουν για να τις κάνουν λάδι. Παρόλα αυτά η Άννα βλέπει μια μορφή αλληλεγγύης. Οι ενορίες , για παράδειγμα, μαγειρεύουν κάθε μέρα για τον κόσμο, και ο δήμαρχος έστειλε στις χήρες του χωριού κοτόπουλα και όσπρια για την περίοδο των γιορτών.
Ο πατέρας της Άννας, 80 ετών, βοσκός
Καθισμένος στο σαλόνι, ο πατέρας της Άννας λέει «Έστω και αγράμματος θα στείλω ένα γράμμα προς τους πολιτικούς μας να τους πω να δώσουν μία ένεση (θανάτου) σε κάθε συνταξιούχο. Κάθε συνταξιούχος και ένα τσίμπημα και η σύνταξη θα πάει κατευθείαν στις τσέπες τους. Δεν αξίζει πια να ζούμε έτσι».
Νίκος, 65 ετών, συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου
Ο Νίκος βγήκε άφησε την δουλειά τον Αύγουστο και μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου δεν είχε πάρει ακόμα ούτε τη σύνταξη ενός μήνα. Αναφέρει πως είναι δυνατό η σύνταξη να δίνεται και μετά από έξι μήνες.
«Από μήνα σε μήνα δεν ξοδεύουμε παρά μόνο τα αναγκαία γιατί δεν γνωρίζουμε αν θα μας δώσουν τη σύνταξη τον επόμενο μήνα. Εμείς που ανήκαμε στην ανώτερη-μεσαία τάξη καθώς και η γυναίκα μου είναι επίσης συνταξιούχος καθηγήτρια, γινόμαστε φτωχοί. Πριν, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα φεύγαμε διακοπές στην Νορβηγία ή την Αίγυπτο. Σήμερα αυτό είναι αδύνατο.
Αγοράζουμε μόνο τα απαραίτητα, όπως τρόφιμα, χωρίς να ξοδεύουμε για ρούχα ή ταξίδια», λέει ο Νίκος και συνεχίζει: «Η πλειοψηφία των Ελλήνων θέλει να μείνει στο ευρώ γιατί με μία πιθανή επιστροφή στη δραχμή θα γινόμασταν σαν την Αλβανία του Χότζα».
Θεόφιλος, 59 ετών, ζωγράφος
Ο Θεόφιλος αναφέρει παραδείγματα διαφθοράς από απλούς πολίτες όπως ο φαρμακοποιός του χωριού που πήρε τα βιβλιάρια υγείας ηλικιωμένων γυναικών και έγραψε στην πρώτη σελίδα όλα τα φάρμακα που ήθελε και στη δεύτερη μόνο δύο ή τρία. Έτσι έπαιρνε χρήματα από φάρμακα που είχε «ανακαλύψει» και θα μπορούσε να δείξει ότι επίσημα μόνο 2 ή 3 είχαν συνταγογραφηθεί.
Νέλλη, 52 ετών, αρχαιολόγος
Η Νέλλη θυμάται την περίοδο της ανάπτυξης στη δεκαετία του ’70: « Οι Έλληνες πίστευαν πως το να αγοράσουν μαϊντανό αντί να τον φυτέψουν θα άλλαζε την κοινωνική τους τάξη. Οι εργαζόμενοι ήθελαν να αισθάνονται κομμάτι της μεσαίας τάξης. Ήθελαν να ζήσουν σε ένα διαμέρισμα στη πόλη».
Εύα, 31 ετών, διδακτορική φοιτήτρια χημείας
Έτοιμη να φύγει για το Βερολίνο για να βρει δουλειά, λέει ότι δεν είναι σε θέση να αγωνιστεί ούτε για τα βασικά.
«Όταν πήγα για Erasmus στη Μασσαλία με εξέπληξε ότι η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου καταλάμβανε ένα ολόκληρο κτήριο. Στην Αθήνα είχαμε ένα μόνο ράφι για κάθε τμήμα και οι δύο χώροι που έχουν κατασκευαστεί στην πανεπιστημιόπολη για τους μαθητές μας είναι κλειστοί για δύο χρόνια γιατί κάποια πολιτικά πρόσωπα διαγκωνίζονται για τον ποιός θα παρευρεθεί στην τελετή των εγκαινίων».
Άκης, 21 ετών, φοιτητής μηχανολογίας στο Πολυτεχνείο της Αθήνας
Αναφέροντας τη δυσπιστία του κόσμου στο πρόσωπο των Ελλήνων πολιτικών, λέει «Σε τελική ανάλυση θεωρείται σκόπιμο να αναρωτηθούμε αν οι Έλληνες σταμάτησαν να πιστεύουν σε ορισμένα άτομα, ή αν τελείωσε η εμπιστοσύνη τους γενικά. Θα πρέπει να εγκαταλείψουν το σύστημα;», «Ως φοιτητής δεν μπορώ να κάνω τις επιλογές που θα ήθελα σήμερα. Είμαι αναγκασμένος να φύγω στο εξωτερικό αν και κάποια μέρα είμαι σίγουρος ότι θα επιστρέψω πίσω».
Πέτρος, 60 ετών, έμπορος
Ο Πέτρος έχει ένα μικρό κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας: « Έχω ζήσει στο εξωτερικό, στη Βόρεια Αφρική, στην Αγγλία, στην Ισπανία. Πάντα επέστρεφα στην Ελλάδα. Είχα ανάγκη να αντιλαμβάνομαι τις λεπτές αποχρώσεις τις γλώσσας μου στην οποία είμαι βαθειά προσηλωμένος».
«Θέλω να καταδείξω τα αριστερά κόμματα που προσποιούνται ότι καταγγέλλουν την παρούσα κατάσταση και δεν έχουν κάνει ούτε μία πολιτική απεργία. Εάν ήταν όντως ειλικρινή θα έπρεπε να αποχωρήσουν από το Κοινοβούλιο και να κατέβουν στην πλατεία Συντάγματος με τους Έλληνες», αναφέρει ο Πέτρος.
flashnews.gr
